စလံုးကုိ စလာေတာ႕ေတာသူမေလးေပါ႕။ အိတ္တစ္လံုးနဲ႕ ဘဲလာတယ္။ ခဏ အလည္လာတာပါ။ ႀကာရွည္ေနဘုိ႕ မရည္ရြယ္ေသးပါဘူး။ အခုလုိပိုက္ ဆံအိတ္ အမ်ားႀကီး လဲမရွိပါဘူး ။ ရိုးရုိး pulse ေလးတစ္လံူးဘဲ လက္ကကိုင္ၿပိး ဂ်င္းေဘာင္းဘီဝတ္။ ေဂ်ာ္ဒါန ိုုအ က်ီဝတ္။ ေဒါက္ဖိနပ္ စီးၿပီး လာပါတယ္။ အဝင္မွာ တစ္လ ဆုေတာင္းေပမဲ႕ ဥပဓိရုပ္ ေႀကာင္႕နစ္ပါတ္ဘဲရလိုက္ပါတယ။္ ွရွဳးိမန္းႏီးၿပခုိင္းေတာ႕ လည္း အစိမ္းသံုးရာ ထုတ္ၿပ လုိက္ပါေသးတယ္။
လာႀကိဳတာက ကုိမဆလာပါ။ ညေန ေလယဥ္ဆုိက္မွာမုိ႕လုိ႕ ခြင္႕မယူေတာ႕ဘဲ ၅ နာရိမွာ အငွားကားနဲ႕ လာႀကိဳပါတယ္။ ပထမဆံုး အႀကိမ္မုိ႕ ကိုယ္လဲေႀကာက္ေတာ႕ ေႀကာက္သား။ ကုိယ္႕ရြာမွ ႀကက္ဖေပမဲ႕သူမ်ားရြာမွာႀကက္မ ဆုိတာ အႀကိမ္ႀကိမ္ၿဖစ္ခဲ႕ရတယ္။ တြန္းတဲ႕လွည္းကုိ တြန္းတာ ကအစ ဖိၿပီးတြန္းရတယ္ဆုိတာတုိ႕ဘာတို႕ အေသးအဖဲြပါ။
မ်က္နာငယ္ေလးနဲ႕ ေမာင္ရယ္ ကုိယ္နစ္ပါတ္ဘဲရတယ္ဆုိေတာ႕ဘာၿဖစ္သလဲကြာ သြားတုိး ရတာဘဲဆုိတဲ႕ အားေပးခ်က္နဲ႕ နစ္ေယာက္သားအၿပင္ထြက္လာခဲ႕ႀကတယ္။ အငွားကားနဲ႕ အိမ္မသြားပါဘူး ။ ဘတ္စကားအဲဒီေခတ္က နံပါတ္ ၁၀ထင္တယ္။ ကလန္းမန္းတိးီမွာ လားမသိ ဂိတ္ဆံုးတယ္။ အဲဒီကားကုိ ေအာက္ဆင္းၿပီးသြားစီးႀကတယ္။ ပိုက္ဆံလဲ သိတ္ မရွိ ပါဘူး ။ ရွိလဲေခွြ်တာတတ္တဲ႕ ကုိကုိက အသံံုးအစြဲ စီစစ္ပါတယ္။
ကုိယ္က အိတ္တစ္လံုးဘဲပါတာရယ္။ ေအးေအးေဆးေဆး လာတာရယ္ကုိယ္႕ကုိ ဘတ္စကား စီးၿပီးၿမိဳ႕ကုိၿပခ်င္တာလဲပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဘတ္စကား ကုိအေပၚထပ္တက္ၿပီး ေရွ႔ဆံုးၿမင္႕ြကြင္း က်ယ္က ႀကည္႕ရင္ အားလ့ုံုးကုိ ၿမင္ရၿပီး tour bus လုိၿဖစ္သြားပါေလေရာ။ တရုတ္တန္းဘက္ ကလည္းၿဖတ္. ညကလည္းည အဲဒီဘက္က သိတ္ၿပီး suntec city ဘက္နဲ႕မတူဘဲ နဲနဲ ေရွးရုိး က်တယ္။အဲဒီေတာ႕ကုိယ္႕ရဲ႕ေကာက္ခ်က္က ေမာင္ရယ္ ေမာင္တို႕ စက္ာ႔ူပူၿမို႕ေတာ္ႀကီးက ကိုယ္တုိ႕လုိပါဘဲဆုိေတာ႕သူအားႀကိီးစ္ိတ္ဆုိးၿပီးောနက္ေန႕ကိုယ္႕ကို ေအာခ်တ္ လုိက္ပို႕ ေတာ႕ တာပါဘဲ။
အိမ္ေရာက္တယ္။ အိမ္ခန္းနစ္ခန္း ပါတဲ ႕ HDB flat ပါ။ သူ႕သူငယ္ခ်ငး္က အိမ္သူႀကီးေပါ႕ မာစတာခန္းေနတယ္။ သူက တစ္ခန္းေနတယ္။ အဲဒီေခတ္က ငါးရာ ေပးၿပီးေနတာပါ လြန္ခဲ႕တဲ႕ နစ္ေပါင္းမ်ားစြာကေပါ႕။ အိမ္သူႀကီးသူငယ္ခ်ငး္ အိမ္ရွင္ကုိ ဘယ္ေလာက ္ေပးရသလဲသူမသိပါဘူး။ လကုန္ရင္ ငါးရာ သူ႕သူငယ္ခ်ငး္ကုိသူေပးတယ္။
ကုိယ္တံို႕က အၿပင္ခန္းမွာေပါ႕ ။ ေရခ်ိဳးခန္းက မီးဖိုေခ်ာင္မွာ။ ဘုိထုိင္မဟုတ္ၿပန္ဘူး အိမ္ကလဲနြမ္းတယ္။ ကုိယ္အံႀသသြားၿပန္တယ္။ ေမာင္တို႕ စကာၤ႔ပူအိမ္သာ ကလည္း ဘုိထုိင္လဲဟုတ္ဘူးလု႕ိ။ အိမ္ကလည္း သစ္ဘူးတို႕ ဘာတို႕နဲ႕ ကြန္ပလိန္႕ လုပ္လုိက္ ေသးတယ္။ အိမ္ကလည္း အေဝးေၿပးကား လမ္းေဘးဆုိ ေတာ႕ နားကလည္းညည္းပါ႕ မနက္သံုးနာရီေလာက္ထိ ေဝါေဝါနဲ႕အသံကုိဆူညံေနတာဘဲ အဲဒီေတာ႕ ဖုန္ကလည္း ဝင္ေသးတယ္။ အဲကြန္းလဲမပါဘူး။
အဲဒီအိမ္မွာ ကိုယ္တို႕ဆယ္နစ္္္ႀကာသြားတယ္။
ေနာက္သူ႕သူငယ္ခ်င္းေၿပာငး္ေတာ႕ ေနာက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လာေနတယ္။ အဲဒီေတာ႕မွ သူသိတယ္။ အိမ္ရွင္ကို အိမ္လခ ဘယ္ေလာက္ေပးရသလဲဆုိတာ။ ဒါေပမဲ႕ အစကတည္းက ကုိယ္ငါးရာနဲဳ႕ကုိယ္ေက်နပ္လုိ႕ေနတာဘဲေလ။ ဘာေၿပာစရာရွိသလဲ။ ေနာက္ သူငယ္ခ်င္းနဲ႕မွာေတာ႕ တစ္ေယာက္တစ္ဝက္ ကုိယ္တို႕က နဲနဲပိုတယ္။ မာစတာခန္း ကို ေၿပာင္းေနလုိ္က္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းကအၿပင္ခန္းကုိယူလုိက္တယ္။ ေနာက္ သူ႕ အမ်ိဳးသမီးေရာက္လာတယ္ ။ကုိယ္ဝန္ရွိတယ္။ မိဘမ်ားလာမယ္ဆုိေတာ႕အိမ္ခဲြသြားတယ္။ ကုိယ္တို႕ခ်ည္းဘဲ က်န္ခဲ႕တယ္။ အိမ္ရွင္နဲ႕ညွိၿပီး တစ္ခန္းက အိမ္ရွင္အခန္း ကုိယ္တို႕က တစ္ခန္း ဆုိၿပီး ေနလုိက္ႀကတယ္။
ေနာက္အိမ္လခေတြ အရမး္တက္လာတယ။္ ကုိယ္တို႕ ေနတဲ႕အိမ္ေတြက တစ္ေထာင္ ေက်ာ္ေတြၿဖစ္လာတယ္။ ဆက္ေနဘုိ႕ရာမတန္ေတာ႕ဘူး ။ အဲဒါနဲ႕ ေစ်းသက္သာတဲ႕ အခုအိမ္ ကိုေရြ႕လာႀကတယ္။
ေရြ႕မယ္လုပ္ေတာ႕ သူက ခရီးသြားေနတယ္။ ကုိယ္က အထုပ္ေတြသိမ္းတယ္။ အစကည္းက အိမ္ေထာင္မွဳကလည္း သိတ္နုိင္တာမဟုတ္ေတာ႕သိတ္မလုပ္တတ္ပါဘူး ။ ဆာလာအိတ္ေတြ တစ္အိတ္ နစ္က်ပ္. ေလးက်ပ္နဲ႕ဝယ္ၿပီး အားလံုးပစ္ထည္႕လုိက္တယ။္ သယ္တဲ႕လူနဲ႕ အဲဒီကားနဲ႕ စလံုး ၂၅၀ ေပးရတယ။္ သူတုိ႕ကအားလံုး သယ္ေပးတယ္။ ကုိယ္ကေတာ႕ ထုပ္ေပးထားရတာေပါ႕။ အဲဒါဘဲ အဲဒီမွာ ကိုယ္႕ စာအုပ္ေတြ စာရြက္ေတြ အမ်ားႀကီး ပစ္ခဲ႕ရတယ္။ နေမ်ာလုိက္တာ သယ္ဘုိ႕အႀကိမ္ႀကိမ္ စဥ္းစားတယ္။ အဲသလုိ ဟုိလူေတြကုိအားမနာရဘူး ဆုိလည္းဆက္သယ္လာပါရဲ႕။
ဝတ္ထုစာအုပ္ေတြ အဲဒီတံုးက ကုိယ္ဘေလာ႕မသိေသးဘူး ဆုိေတာ႕ စာေတြဘဲလွိမ္႕ ဖတ္ေနတဲ႕ အခ်ိန္။ ရန္ကုန္မွာကတည္းက စာအုပ္ေတြဖတ္တာ စာအုပ္ဆုိင္က စာအုပ္ကုန္တဲ႕ အထိဖတ္တာ တစ္ေန႕ေလးအုပ္ေလာက္ကအသာေလးဘဲ ။ ေက်ာင္းစာက လဲြရင္ အားလံုးဖတ္တယ္။ ဆုိငး္ဘုတ္ေတာင္ ဖတ္္တယ။္ ရန္ကုန္ကေနလည္း ပိဳ႕ခုိင္းတယ္ ကုိယ္သြားလဲသယ္။ သူသြားလည္းသယ္တယ္။ ဆုိင္ကလည္း မဂဇင္းထ႕ြက္သမွ်နီးပါး အကုန္ဝယ္တယ္။ ေရြအႀမဳေတာ မေဟသီ ကလ်ာ ေသာႀကာ။ ရယ္စရာ ။ နတ္ခတေဗဒ။ စံုေနေအာင္ဝယ္တယ္။ ေရြဥေဒါငး္တုိ႕ဆုိရင္ဝယ္တယ္။ ေသာ္တာေဆြ ဆုိရင္ ဝယ္တ္။ အားတုိငး္ၿပန္ဖတ္ေနတာဘဲ ။ ထမင္းစားရင္ ကုိယ္က ေနာက္က်တယ္။ တစ္ေယာက္ထဲစားရင္ စာအုပ္အရင္ရွာတာဘဲ။ စာအုပ္ကိုင္ၿပီး လက္တဘက္က စာအုပ္တဖက္ က ထမင္းလုပ္ကုိင္ၿပီးဖတ္တယ္။ အိမ္သာဝင္ခါနီး ဆုိရင္စာအုပ္ရွာတယ္။ စံုေထာက္ ေမာင္စံရွားတုိ႕ ဘာတို႕ညာတို႕ အစံု။ ေလယူေလသိမ္ေးတြ လည္း သိတ္ သေဘာက်တယ္။ အုိင္ေဆး..ဆုိတာေတြ သိတ္သေဘာက်တယ္။ ေသာ္တာေဆြကုိ လည္းသေဘာက်တာဘဲ ။
အဲဒါေတြအကုန္လံုးပစ္ခဲ႕ရတယ္။ အမ်ားႀကီး ေဒါက္တာသန္းထြန္းဘဝအေႀကာငး္စာအုပ္ ေရြဥေဒါငး္.တစ္သက္တာမွတ္တမ္း. ေသာ္တာေဆြ ..ကုိင္ရုိိလက္ခဏာ စာအုပ္ တကသုိယ္ ဖဳန္းနုိင္။ လြန္းထားထား။ ဟင္းခ်က္နည္းၿပဳတ္နည္း။ မစန္ဒါ။ မုိးမုိးအငး္လ်ား။ ေမာ္ေတာ္ ဆုိင္ကယ္ နဲ႕ ကမာပတ္တဲ႕လင္မယား။ ဂ်ာနယ္ေပါင္းစဳံ။
ကုိယ္က အစကတည္းက သူငယ္ခ်ငး္ကလည္းစလံုးမွာ သိတ္မမ်ားဘူး ရွိတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႕လည္းစာသမားမဟုတ္ဘူး ။ေပးလဲယူမွာမဟုတ္ဘူး ။ ပန္ဒနီစူူလာက စာႀကည္႕တုိက္ကုိ လွဴပါလားဆုိေတာ႕လည္းသယ္သြားရမွာ လက္ဝင္တာန႕ဳ။ သူတို႕ဆီက စာအုပ္ကိုေတာ႕ကုိယ္အၿမဲယူဖတ္တယ္။ ေၿခာက္လ ကုိ တစ္ဆယ္ ေပးရတယ္။ တန္ကတန္နဲ႕ရယ္ ။ အဲဒီဆုိင္လဲ ကုန္သေလာက္ၿဖစ္သြၾးတယ္။ ကုိယ္ဖတ္တာ။ အေပၚထပ္က ဒန္နာရီလည္း သူကသာ ကုိ္ယ္႕႕ကုိမသိတာ ကုိယ္ငွားဖတ္တာ မနည္းဘူး ။ သူတို႕ကလည္း ေလ်ာ႕ေပးပါတယ္။ က်န္တဲ႕ုဆုိငေတါြကလည္းငွားဖတ္ေသးတယ္။
ကုိယ္႕ကြန္ၿပဴတာ Hp စားပြဲတင္တစ္လံုးရွိတယ။္ သံုးနစ္ဘဲသံုးရေသးတယ္ ထေႀကာင္ေကာ။ ဆရာ ပင္႕တာေၿခႀကြခ သံုးဆယ္ေပးရတယ။္ ၿပင္တာ ကနစ္ရာေလာက္က်တယ္။ တစ္ခါၿဖစ္ၿပန္ေကာ။ အဲဒါနဲ႕ပန္ႏီစူလာသယ္လာၿပီးဆုိင္ကို အပ္တယ္။ နစ္ေရာေလာက္ ကုန္တာဘဲ ခဏဘဲၿပန္ပ်က္ၿပန္တယ္။ ဖြင္႕လုိက္ရင္ ဝင္းဒုိးတက္မလာတဲ႕ၿပသာနာဘဲ ေနာက္ဆံုးငါးရာနားၿဖစ္လာေတာ႕ဆက္မၿပင္ေတာ႕ဘူး ။ ႀကည္႕လုိက္ရင္ေတာ႕ တစ္ကယ္႕ အသစ္ ကေလးဘဲ။ သံုးမရတာဘဲခက္တယ္။ အဲဒါလဲ ဘယ္သူ႕ေပးရမလဲမသိဘူး။ ထပ္လည္းမၿပင္လုိေတာ႕ဘူး။ အဲဒါနဲ႕ အဲဒီအိမ္မွာဘဲထားခဲ႕ေတာ႕တယ္။ အိမ္ရွင္ လြတ္ပစ္ဘုိ႕ၿဖစ္သြားတယ္။
ဇတ္လမ္းကေတာ႕ဒါဘဲ
ခဏလာတာနဲ႕ဆယ္နစ္ေက်ာ္သြားတာကေတာ႕ေနာက္မွ ဆက္ေတာ႕မယ္။
မွတ္ခ်က္
ခမမ ကုိခ်စ္ခင္ေသာေႀကာင္႕မေရးခ်င္ဘဲေရးသည္။ နဲနဲရွည္သြားသည္။
လာႀကိဳတာက ကုိမဆလာပါ။ ညေန ေလယဥ္ဆုိက္မွာမုိ႕လုိ႕ ခြင္႕မယူေတာ႕ဘဲ ၅ နာရိမွာ အငွားကားနဲ႕ လာႀကိဳပါတယ္။ ပထမဆံုး အႀကိမ္မုိ႕ ကိုယ္လဲေႀကာက္ေတာ႕ ေႀကာက္သား။ ကုိယ္႕ရြာမွ ႀကက္ဖေပမဲ႕သူမ်ားရြာမွာႀကက္မ ဆုိတာ အႀကိမ္ႀကိမ္ၿဖစ္ခဲ႕ရတယ္။ တြန္းတဲ႕လွည္းကုိ တြန္းတာ ကအစ ဖိၿပီးတြန္းရတယ္ဆုိတာတုိ႕ဘာတို႕ အေသးအဖဲြပါ။
မ်က္နာငယ္ေလးနဲ႕ ေမာင္ရယ္ ကုိယ္နစ္ပါတ္ဘဲရတယ္ဆုိေတာ႕ဘာၿဖစ္သလဲကြာ သြားတုိး ရတာဘဲဆုိတဲ႕ အားေပးခ်က္နဲ႕ နစ္ေယာက္သားအၿပင္ထြက္လာခဲ႕ႀကတယ္။ အငွားကားနဲ႕ အိမ္မသြားပါဘူး ။ ဘတ္စကားအဲဒီေခတ္က နံပါတ္ ၁၀ထင္တယ္။ ကလန္းမန္းတိးီမွာ လားမသိ ဂိတ္ဆံုးတယ္။ အဲဒီကားကုိ ေအာက္ဆင္းၿပီးသြားစီးႀကတယ္။ ပိုက္ဆံလဲ သိတ္ မရွိ ပါဘူး ။ ရွိလဲေခွြ်တာတတ္တဲ႕ ကုိကုိက အသံံုးအစြဲ စီစစ္ပါတယ္။
ကုိယ္က အိတ္တစ္လံုးဘဲပါတာရယ္။ ေအးေအးေဆးေဆး လာတာရယ္ကုိယ္႕ကုိ ဘတ္စကား စီးၿပီးၿမိဳ႕ကုိၿပခ်င္တာလဲပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဘတ္စကား ကုိအေပၚထပ္တက္ၿပီး ေရွ႔ဆံုးၿမင္႕ြကြင္း က်ယ္က ႀကည္႕ရင္ အားလ့ုံုးကုိ ၿမင္ရၿပီး tour bus လုိၿဖစ္သြားပါေလေရာ။ တရုတ္တန္းဘက္ ကလည္းၿဖတ္. ညကလည္းည အဲဒီဘက္က သိတ္ၿပီး suntec city ဘက္နဲ႕မတူဘဲ နဲနဲ ေရွးရုိး က်တယ္။အဲဒီေတာ႕ကုိယ္႕ရဲ႕ေကာက္ခ်က္က ေမာင္ရယ္ ေမာင္တို႕ စက္ာ႔ူပူၿမို႕ေတာ္ႀကီးက ကိုယ္တုိ႕လုိပါဘဲဆုိေတာ႕သူအားႀကိီးစ္ိတ္ဆုိးၿပီးောနက္ေန႕ကိုယ္႕ကို ေအာခ်တ္ လုိက္ပို႕ ေတာ႕ တာပါဘဲ။
အိမ္ေရာက္တယ္။ အိမ္ခန္းနစ္ခန္း ပါတဲ ႕ HDB flat ပါ။ သူ႕သူငယ္ခ်ငး္က အိမ္သူႀကီးေပါ႕ မာစတာခန္းေနတယ္။ သူက တစ္ခန္းေနတယ္။ အဲဒီေခတ္က ငါးရာ ေပးၿပီးေနတာပါ လြန္ခဲ႕တဲ႕ နစ္ေပါင္းမ်ားစြာကေပါ႕။ အိမ္သူႀကီးသူငယ္ခ်ငး္ အိမ္ရွင္ကုိ ဘယ္ေလာက ္ေပးရသလဲသူမသိပါဘူး။ လကုန္ရင္ ငါးရာ သူ႕သူငယ္ခ်ငး္ကုိသူေပးတယ္။
ကုိယ္တံို႕က အၿပင္ခန္းမွာေပါ႕ ။ ေရခ်ိဳးခန္းက မီးဖိုေခ်ာင္မွာ။ ဘုိထုိင္မဟုတ္ၿပန္ဘူး အိမ္ကလဲနြမ္းတယ္။ ကုိယ္အံႀသသြားၿပန္တယ္။ ေမာင္တို႕ စကာၤ႔ပူအိမ္သာ ကလည္း ဘုိထုိင္လဲဟုတ္ဘူးလု႕ိ။ အိမ္ကလည္း သစ္ဘူးတို႕ ဘာတို႕နဲ႕ ကြန္ပလိန္႕ လုပ္လုိက္ ေသးတယ္။ အိမ္ကလည္း အေဝးေၿပးကား လမ္းေဘးဆုိ ေတာ႕ နားကလည္းညည္းပါ႕ မနက္သံုးနာရီေလာက္ထိ ေဝါေဝါနဲ႕အသံကုိဆူညံေနတာဘဲ အဲဒီေတာ႕ ဖုန္ကလည္း ဝင္ေသးတယ္။ အဲကြန္းလဲမပါဘူး။
အဲဒီအိမ္မွာ ကိုယ္တို႕ဆယ္နစ္္္ႀကာသြားတယ္။
ေနာက္သူ႕သူငယ္ခ်င္းေၿပာငး္ေတာ႕ ေနာက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လာေနတယ္။ အဲဒီေတာ႕မွ သူသိတယ္။ အိမ္ရွင္ကို အိမ္လခ ဘယ္ေလာက္ေပးရသလဲဆုိတာ။ ဒါေပမဲ႕ အစကတည္းက ကုိယ္ငါးရာနဲဳ႕ကုိယ္ေက်နပ္လုိ႕ေနတာဘဲေလ။ ဘာေၿပာစရာရွိသလဲ။ ေနာက္ သူငယ္ခ်င္းနဲ႕မွာေတာ႕ တစ္ေယာက္တစ္ဝက္ ကုိယ္တို႕က နဲနဲပိုတယ္။ မာစတာခန္း ကို ေၿပာင္းေနလုိ္က္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းကအၿပင္ခန္းကုိယူလုိက္တယ္။ ေနာက္ သူ႕ အမ်ိဳးသမီးေရာက္လာတယ္ ။ကုိယ္ဝန္ရွိတယ္။ မိဘမ်ားလာမယ္ဆုိေတာ႕အိမ္ခဲြသြားတယ္။ ကုိယ္တို႕ခ်ည္းဘဲ က်န္ခဲ႕တယ္။ အိမ္ရွင္နဲ႕ညွိၿပီး တစ္ခန္းက အိမ္ရွင္အခန္း ကုိယ္တို႕က တစ္ခန္း ဆုိၿပီး ေနလုိက္ႀကတယ္။
ေနာက္အိမ္လခေတြ အရမး္တက္လာတယ။္ ကုိယ္တို႕ ေနတဲ႕အိမ္ေတြက တစ္ေထာင္ ေက်ာ္ေတြၿဖစ္လာတယ္။ ဆက္ေနဘုိ႕ရာမတန္ေတာ႕ဘူး ။ အဲဒါနဲ႕ ေစ်းသက္သာတဲ႕ အခုအိမ္ ကိုေရြ႕လာႀကတယ္။
ေရြ႕မယ္လုပ္ေတာ႕ သူက ခရီးသြားေနတယ္။ ကုိယ္က အထုပ္ေတြသိမ္းတယ္။ အစကည္းက အိမ္ေထာင္မွဳကလည္း သိတ္နုိင္တာမဟုတ္ေတာ႕သိတ္မလုပ္တတ္ပါဘူး ။ ဆာလာအိတ္ေတြ တစ္အိတ္ နစ္က်ပ္. ေလးက်ပ္နဲ႕ဝယ္ၿပီး အားလံုးပစ္ထည္႕လုိက္တယ။္ သယ္တဲ႕လူနဲ႕ အဲဒီကားနဲ႕ စလံုး ၂၅၀ ေပးရတယ။္ သူတုိ႕ကအားလံုး သယ္ေပးတယ္။ ကုိယ္ကေတာ႕ ထုပ္ေပးထားရတာေပါ႕။ အဲဒါဘဲ အဲဒီမွာ ကိုယ္႕ စာအုပ္ေတြ စာရြက္ေတြ အမ်ားႀကီး ပစ္ခဲ႕ရတယ္။ နေမ်ာလုိက္တာ သယ္ဘုိ႕အႀကိမ္ႀကိမ္ စဥ္းစားတယ္။ အဲသလုိ ဟုိလူေတြကုိအားမနာရဘူး ဆုိလည္းဆက္သယ္လာပါရဲ႕။
ဝတ္ထုစာအုပ္ေတြ အဲဒီတံုးက ကုိယ္ဘေလာ႕မသိေသးဘူး ဆုိေတာ႕ စာေတြဘဲလွိမ္႕ ဖတ္ေနတဲ႕ အခ်ိန္။ ရန္ကုန္မွာကတည္းက စာအုပ္ေတြဖတ္တာ စာအုပ္ဆုိင္က စာအုပ္ကုန္တဲ႕ အထိဖတ္တာ တစ္ေန႕ေလးအုပ္ေလာက္ကအသာေလးဘဲ ။ ေက်ာင္းစာက လဲြရင္ အားလံုးဖတ္တယ္။ ဆုိငး္ဘုတ္ေတာင္ ဖတ္္တယ။္ ရန္ကုန္ကေနလည္း ပိဳ႕ခုိင္းတယ္ ကုိယ္သြားလဲသယ္။ သူသြားလည္းသယ္တယ္။ ဆုိင္ကလည္း မဂဇင္းထ႕ြက္သမွ်နီးပါး အကုန္ဝယ္တယ္။ ေရြအႀမဳေတာ မေဟသီ ကလ်ာ ေသာႀကာ။ ရယ္စရာ ။ နတ္ခတေဗဒ။ စံုေနေအာင္ဝယ္တယ္။ ေရြဥေဒါငး္တုိ႕ဆုိရင္ဝယ္တယ္။ ေသာ္တာေဆြ ဆုိရင္ ဝယ္တ္။ အားတုိငး္ၿပန္ဖတ္ေနတာဘဲ ။ ထမင္းစားရင္ ကုိယ္က ေနာက္က်တယ္။ တစ္ေယာက္ထဲစားရင္ စာအုပ္အရင္ရွာတာဘဲ။ စာအုပ္ကိုင္ၿပီး လက္တဘက္က စာအုပ္တဖက္ က ထမင္းလုပ္ကုိင္ၿပီးဖတ္တယ္။ အိမ္သာဝင္ခါနီး ဆုိရင္စာအုပ္ရွာတယ္။ စံုေထာက္ ေမာင္စံရွားတုိ႕ ဘာတို႕ညာတို႕ အစံု။ ေလယူေလသိမ္ေးတြ လည္း သိတ္ သေဘာက်တယ္။ အုိင္ေဆး..ဆုိတာေတြ သိတ္သေဘာက်တယ္။ ေသာ္တာေဆြကုိ လည္းသေဘာက်တာဘဲ ။
အဲဒါေတြအကုန္လံုးပစ္ခဲ႕ရတယ္။ အမ်ားႀကီး ေဒါက္တာသန္းထြန္းဘဝအေႀကာငး္စာအုပ္ ေရြဥေဒါငး္.တစ္သက္တာမွတ္တမ္း. ေသာ္တာေဆြ ..ကုိင္ရုိိလက္ခဏာ စာအုပ္ တကသုိယ္ ဖဳန္းနုိင္။ လြန္းထားထား။ ဟင္းခ်က္နည္းၿပဳတ္နည္း။ မစန္ဒါ။ မုိးမုိးအငး္လ်ား။ ေမာ္ေတာ္ ဆုိင္ကယ္ နဲ႕ ကမာပတ္တဲ႕လင္မယား။ ဂ်ာနယ္ေပါင္းစဳံ။
ကုိယ္က အစကတည္းက သူငယ္ခ်ငး္ကလည္းစလံုးမွာ သိတ္မမ်ားဘူး ရွိတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႕လည္းစာသမားမဟုတ္ဘူး ။ေပးလဲယူမွာမဟုတ္ဘူး ။ ပန္ဒနီစူူလာက စာႀကည္႕တုိက္ကုိ လွဴပါလားဆုိေတာ႕လည္းသယ္သြားရမွာ လက္ဝင္တာန႕ဳ။ သူတို႕ဆီက စာအုပ္ကိုေတာ႕ကုိယ္အၿမဲယူဖတ္တယ္။ ေၿခာက္လ ကုိ တစ္ဆယ္ ေပးရတယ္။ တန္ကတန္နဲ႕ရယ္ ။ အဲဒီဆုိင္လဲ ကုန္သေလာက္ၿဖစ္သြၾးတယ္။ ကုိယ္ဖတ္တာ။ အေပၚထပ္က ဒန္နာရီလည္း သူကသာ ကုိ္ယ္႕႕ကုိမသိတာ ကုိယ္ငွားဖတ္တာ မနည္းဘူး ။ သူတို႕ကလည္း ေလ်ာ႕ေပးပါတယ္။ က်န္တဲ႕ုဆုိငေတါြကလည္းငွားဖတ္ေသးတယ္။
ကုိယ္႕ကြန္ၿပဴတာ Hp စားပြဲတင္တစ္လံုးရွိတယ။္ သံုးနစ္ဘဲသံုးရေသးတယ္ ထေႀကာင္ေကာ။ ဆရာ ပင္႕တာေၿခႀကြခ သံုးဆယ္ေပးရတယ။္ ၿပင္တာ ကနစ္ရာေလာက္က်တယ္။ တစ္ခါၿဖစ္ၿပန္ေကာ။ အဲဒါနဲ႕ပန္ႏီစူလာသယ္လာၿပီးဆုိင္ကို အပ္တယ္။ နစ္ေရာေလာက္ ကုန္တာဘဲ ခဏဘဲၿပန္ပ်က္ၿပန္တယ္။ ဖြင္႕လုိက္ရင္ ဝင္းဒုိးတက္မလာတဲ႕ၿပသာနာဘဲ ေနာက္ဆံုးငါးရာနားၿဖစ္လာေတာ႕ဆက္မၿပင္ေတာ႕ဘူး ။ ႀကည္႕လုိက္ရင္ေတာ႕ တစ္ကယ္႕ အသစ္ ကေလးဘဲ။ သံုးမရတာဘဲခက္တယ္။ အဲဒါလဲ ဘယ္သူ႕ေပးရမလဲမသိဘူး။ ထပ္လည္းမၿပင္လုိေတာ႕ဘူး။ အဲဒါနဲ႕ အဲဒီအိမ္မွာဘဲထားခဲ႕ေတာ႕တယ္။ အိမ္ရွင္ လြတ္ပစ္ဘုိ႕ၿဖစ္သြားတယ္။
ဇတ္လမ္းကေတာ႕ဒါဘဲ
ခဏလာတာနဲ႕ဆယ္နစ္ေက်ာ္သြားတာကေတာ႕ေနာက္မွ ဆက္ေတာ႕မယ္။
မွတ္ခ်က္
ခမမ ကုိခ်စ္ခင္ေသာေႀကာင္႕မေရးခ်င္ဘဲေရးသည္။ နဲနဲရွည္သြားသည္။
-
ဒီပိုစ့္နဲ႔ဘာမွေတာ့ မဆိုင္၊ သို႔ေပသိ..
ref: http://www.blog.phyomaw.com/2010/02/moving-out.html
ေရးပါ..
"" တို႕တံုးကမ်ားလို႕... ္ခဲ႕မိတယ္။ အဲဒီအိမ္မွာဘဲ။စအုပ္ေတ ြစာရြက္ေတြ . ၿပင္မရေတာ႕တဲ႕ကြန္ၿပဴတာ။ အိမ္ေၿပာငး္ေတာ႕တုိ႕တစ္ေယာက္ထဲေၿပာင္းတာကုိး။ မနုိင္ေတာ႕ဘူး။ အမ်ားႀကီး ေဒါက္တာသန္းထြန္းဘဝအေႀကာငး္စာအုပ္ ေရြဥေဒါငး္.တစ္သက္တာမွတ္တမ္း. ေသာ္တာေဆြ ..ကုိင္ရုိိလက္ခဏာ စာအုပ္ တကသုိယ္ဖဳန္းနုိင္။ လြန္းထားထား။ ဟင္းခ်က္နည္းၿပဳတ္နည္း။ မစန္ဒါ။ မုိးမုိးအငး္လ်ား။ ေမာ္ေတာ္ဆုိင္ကယ္နဲ႕ကမာပတ္တဲ႕လင္မယား။ ဂ်ာနယ္ေပါင္းစဳံ။ ""
အထက္ပါစာကို အေၿခခံ၍ တစ္မ်ိဳးမဟုတ္ တစ္မ်ိဳး အက်ယ္ခ်ဲ့ေရးပါ.. ကၽြႏုပ္ဤဘေလာ့ကိုဖတ္ၿပီးသိရသေလာက္ ရွင္က်ားပူေရာက္ၿပီးမွ အိမ္ေၿပာင္းသည္မွာ ႏွစ္အိမ္ထက္မနည္းေတာ့ေခ်.. ဟုတ္စ?
အေၾကာင္းကိစၥ လင္းပါေခ်..။
သိခ်င္သူ
ခမမ - February 15, 2010 1:08 AM
စလံုးကိုစစခ်င္းလာတဲ့အေၾကာင္းေရးဖူးတယ္
ReplyDeleteထင္တယ္..
ဖတ္ဖူးတယ္..
စာအုပ္ေတြနွေမ်ာစရာ...
ေဂ်ာ္ဒန္နိုနဲ႔ေဒါက္ဖိနပ္နဲ႔အစ္မၾကီးေရ...
အိမ္ က အ ေမ တို႔ ဆို ေက်ာင္း စာ က လြဲ ရင္ တျခား ဘာ မွ ေပး မ ဖတ္ ေတာ႔ ဖတ္ ခ်င္ တဲ႔ အ ခ်စ္ ၀တၳဳ တို႔ မ ဂၢ ဇင္း တို႔ ဆို အ ေမ မျမင္ ေအာင္ အိမ္ ေပၚ ထပ္ ခိုး မွာ ခိုး ဖတ္ ခဲ႔ ရ တာ .. အ ခု အ သက္ က ေလး ရ လာ ေတာ႔ လည္း အဲ တုန္း က ဖတ္ လာ ခဲ႔ တာ ေတြ ( အ ခု လြတ္ လြတ္ လပ္ လပ္ ဖတ္ ရ ျပန္ ေတာ႔ လည္း) မ
ReplyDeleteဖတ္ ခ်င္ ေတာ႔ ျပန္ ဘူး ... အ ခု ေတာ႔ လည္း ဘ ေလာ႔ ေတြ ဘဲ ဖတ္ လည္ ျဖစ္ ေန ေရာ ...
mie nge
အဲ
ReplyDeleteအိ မာမီ႕မွာ ဘေလာ႔ဂ္ရွိတာ သိတယ္ေလ ဟီးးးး
ReplyDeleteဟပ္ခ်ေလာင္းးးးးးးးးးးးး
ReplyDeleteမွန္မွန္ေျပာ မာမီ ဗယ္လက္တင္း ေန႕ (ခ်စ္သူမ်ားေန႕) မွာ ဘာလုပ္တံုး ဟိဟိ သီမီး သိခ်င္လယ္ ခိခိ
ReplyDeleteမာမီ ႏွစ္ကူးသြားျပီေနာ္ တရုတ္ ႏွစ္ကူး ဟုန္ေပါင္းမေပးဘူးလားလုိ႕ ဒီသီမီး ေလးတေယာက္ပဲရွိတဲ႕ဟာကုိ ဟြန္႕
ReplyDeleteမာမီ ေနာက္တခါ ေရွာ႕ပင္းထြက္ရင္ သမီးအတြက္ေဒါက္ဖိနပ္ဝယ္ခဲ႕ေနာ္ ဟက္
ReplyDeleteမာမီ မီးျပန္ေဒါ႕မယ္ ေသာင္းက်န္းလုိ႕ အားရျပီ ဒုန္းးးးဒုန္းးးးးးးးးးး ဘုိင္ေနာ္ တာ႕တာ ေနာက္တခါ သမီးအတြက္ ဖိနပ္လွလွေလးဝယ္ထားေပးပါ ဒါျဗဲ ဟိဟိ
ReplyDeleteစာအုပ္ေတြပဲႏွေမွ်ာတယ္..တကယ္။
ReplyDeleteအိမ္သာတက္ရင္းစာဖတ္တာတို႔၊ ထမင္းစားရင္း စာဖတ္တာတို႔ တူျပန္ေရာ..
အခုေတာ့ အိမ္သာတက္တာေရာ ထမင္းစားတာေရာ laptop သယ္သြားေရာလား မမ?
ReplyDelete၀င္းဒိုးတက္မလာလို႔လႊတ္ပစ္လိုက္တယ္?
ReplyDeleteႏွေျမာစရာမမေမရယ္။ ျပင္တတ္တဲ့အျပင္လူနဲ႔သာ
ေတြ႕ခဲ့ရင္သံုးရဦးမွာ
စာေတြအမ်ားၾကိးဖတ္တာပဲေနာ္
အေနာ္လဲစာဖတ္၀ါသနာပါတယ္
အစ္မတို႔ကိုေတာ႔ တကယ္ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။ တစ္အိမ္ထဲမွာ ၁၀ႏွစ္ေနႏိူင္လို႔။ စလံုးမွာ အိမ္ငွါးေနရင္ ဘယ္သူမွ အဲေလာက္အၾကာၾကီး မေနၾကဘူးေနာ္။ မ်ားတို႔ဆို ၆ႏွစ္အတြင္း ၆အိမ္ေတာင္ေၿပာင္းရတယ္။ ကလန္မန္းတီးမွာ ၄ အိမ္ ။ အိမ္သာတက္ရင္ စာအုပ္ရွာတာေတာ႔ တူတယ္ ...
ReplyDeleteဒီတခါေရးတာ ဂ်ီးေတာ္အစစ္ ဟင္း..ဟင္း..သိေနတယ္
ReplyDeleteစာလာဖတ္တယ္ မခင္ဦးေမ ေရ
ReplyDeleteေက်းဇူးပါ ေနာက္အခန္းေတြေမွ်ာ္ေနမယ္ေနာ္
ခင္တဲ႔
ေရႊစင္ဦး
စာအုပ္ေတြ ႏွေျမာတာ.. :(
ReplyDeleteအစ္မ ခုမွသတိရလို႔ ၿပန္လာမန္႔ပါတယ္။ ကလင္မန္းတီး ေနာက္ဆံုးေနခဲ႔တဲ႔ အိမ္က ဟိုက္ေ၀းလမ္းနားမွာပဲ ... 2room 1hall ပဲ။ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြေတာင္ၿဖစ္ေနမလားမသိ ...
ReplyDeleteအဲ ...သိၿပီ ... ဟိုအစ္မၾကီးနဲ႔ တူတယ္ ...
(ေနာက္တာေနာ္ ... း))
U should go to HP service center. Some of the computer shops in Peninsula are rubbishes.
ReplyDeleteစာအုပ္မ်ားမ်ားပိုင္သူတို ့၏ ဒုကၡေပတည္း။
ReplyDeleteေျဖရွင္းရန္နည္းလမ္းမွာ အိမ္ပိုင္ယာပိုင္ရွိေသာ နိုင္ရေသာ ( ခင္မင္ရင္းနွီးေသာ ဟုမွတ္ပါ ) သူငယ္ခ်င္းအိမ္တြင္ သြားသြားထားရန္။ အိမ္ဝယ္ၿပီးေနွာက္မွ ျပန္ျပန္ယူပါ။
အဖိုးတန္စာအုပ္ေတြ လႊတ္မပစ္ရေတာ့ေပ။
( အိမ္သာတက္ရင္း စာမဖတ္ ၊ဘေလာ့မေရးပါနွင့္ လိပ္ေခါင္းထြက္လိမ့္မည္ ။ )
ၿပံုးၿပံဳးၾကီးနဲ႔ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီးဖတ္သြားပါ၏။ ခုလိုအေၾကာင္းစံု ပိုစ့္ရွည္ရွည္ေရးေပးတာ အရမ္းပဲ ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္။ ေက်းဇူးပါ အန္တီကြန္။ နည္းနည္းေနာေနာ ႏွစ္ေတြမွ မဟုတ္ပဲ စလံုးမွာေနလာတာ၊ ႏိုင္ငံသားေၿပာင္းမယ္ဆိုေတာင္ သာသာေလးေၿပာင္းလို႔ရေနၿပီပဲ၊ သို႔ေသာ္ ေၿပာင္းမယ့္ပံုမေပၚဘူးလို႔ ယူဆပါ၏..။
ReplyDeleteေက်ာင္းစာကလြဲ က်န္တာအကုန္ဖတ္တယ္ဆိုေတာ့ လြန္စြာမွ တိုက္ရိုက္ဒဲ့ဒိုး ေၿပာလိုက္သလို ခံစားလိုက္ရသည္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း စာအုပ္ေလးဘာေလးကေတာ့ တခုမဟုတ္တခု ဖတ္ေနရမွပါပဲ၊ အဲဒိ ဖတ္ၿပီးစာေတြကို လက္ေတြ႔အသံုးခ်ခ်င္မွေတာ့ ခ်မယ္။ ေနာက္တေခါက္ ေသခ်ာဖတ္လိုက္ပါဦးမယ္၊ ဒီပိုစ့္ကို ဒီဟာေလးနဲ႔ တြဲဖတ္ေတာ့ ပိုၿပီးဇာတ္ရည္လည္ပါတယ္..
http://khinoomay77.blogspot.com/2008/03/arrival-to-singapore.html
သင့္ရဲ႔ ပိတ္သတ္
ခပ္မတ္မတ္
ဟယ္ စာလံုးေပါင္းေတြ နည္းနည္းမွန္လာၿပီ
ReplyDeleteဟိ အမစိတ္ေတာ့မဆိုးနဲ႕ေနာ္။ ညီမေတာ့ေလ ဂ်င္းေဘာင္းဘီနဲ႕ေဒါက္ဖိနပ္ကို သိပ္မလိုက္ဘူးလို႕ ထင္တာပဲ။ မိုးေဟကိုလိုအက်ပ္နဲ႕ အခၽြန္ေဒါက္မ်ိဳးဆို တမ်ိဳးေပါ့။ ဟီး။
ReplyDeleteသူမ်ားကမလွရင္ေနမွာ မမကြန္ကလွတယ္။ အဓိကကေတာ့ ေမာင့္ကုိ ရိကၡာလာထုတ္ေပးတာဟုတ္။
ReplyDeleteအားက်ပါဘိ
:).... ဖတ္ရတာ ေပ်ာ္စရာၾကီး...
ReplyDeleteစာအုပ္ေတြ ႏွေျမာပါတယ္ မမရယ္...
ReplyDeleteအဲဒီတံုးက အိမ္ခ်င္းနီးေနတာ ေမ့ေနတယ္ေပါ့ေလ...
ေပးခဲ့ရင္ ၿပီးေရာ... သိမ္းထားေပးမွာေပါ့လို႕... း))
Oh! you are great.
ReplyDeleteYou are a good reader.
Remember "Knowledge is power."
BINO
ee ပါကာနီး စာအုပ္ရွာတာ တူတယ္ မမ... တခါတေလ အေတာ္ ဒြတ္ခေရာက္တယ္ေညာ္...
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteဖတ္လုိ႔မၿပီးေသးဘူး။ ေမးစရာေပၚလာလုိ႔။ ပုိက္ဆံအိတ္ကုိ ဆုိခ်င္တာဆုိရင္ Purse ျဖစ္ရမယ္ မဟုတ္ဘူးလား။ အခု Pulse လုိ႔ ေတြ႕ေနရလုိ႔။
ReplyDeletePulse ဆုိတာ ပုိက္ဆံအိတ္ သုိ႔မဟုတ္ တခုခုရဲ႕ Brand ဆုိရင္ေတာ့ Brand မသိေသာ ေတာသားကေလးဆုိၿပီး ခြင့္လႊတ္လုိက္ပါ။ း-)
မမကေတာ့ လုပ္ၿပီ... ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္။ စလံုးစေရာက္ တာကစလို႔ ၁၀ ေက်ာ္ၾကာတဲ့ အထိ။ း))
ReplyDeleteခင္မင္ေလးစားလွ်က္
ကိုေပါေရ
ReplyDeleteမေန႔က အဲဒီအမွားကို ေထာက္ျပတဲ့ ကြန္မန္႔တင္ခဲ့ပါတယ္။
မခင္ဦးေမက ဖ်က္ပစ္လိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။ ႐ိုင္း႐ိုင္းစိုင္းစိုင္း ေျပာတာ တခြန္းမွ မပါပါဘူး။
ျမန္မာစာ စာလံုးေပါင္းေရာ အဂၤလိပ္စာ စာလံုးေပါင္းပါ မွားေနတာမို႔ ၾကည့္ရဆိုးလြန္းလို႔ ေျပာမိတာပါ။ သတိထားဖို႔ ဆင္ျခင္ဖို႔ ေျပာမိတာ သက္သက္ပါပဲ။
မမ အရမ္းေကာင္းတာပဲ ေတာ္တာပဲ ဘာျဖစ္ ညာျဖစ္ မခ်ီးက်ဴးလို႔ ဖ်က္ပစ္တာလား။ စဥ္းစားလို႔ မရဘူး။
ေဒၚေဒၚကြမ္ဘာေရးေရး ရိုးဂုဏ္ရွိလို႕ ဖတ္လို႕ေကာင္းတယ္။ ဘ၀အေတြ႕အၾကံဳေတြကို ဟာသစြတ္ေရးတာ အရမ္းသေဘာက်တယ္။ ေန႕တိုင္းလာတယ္။ တခါတေလ တစ္ေန႕ထဲ ၃ ခါေလာက္လာတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ပါေစဗ်ာ။
ReplyDeleteေ၀ႏိုင္
မကြမ္ .....ထမင္းစားရင္း စာဖတ္တာ တူလို႕ ျပံဳးမိပါတယ္ ရွင့္ ... ငယ္ငယ္တုန္းကပါ။ အခုေတာ့ က်ီးမိုက္ (ၾကီးမိုက္)ၾကီး ျဖစ္ေနပါျပီေလ..။
ReplyDeleteမမKOM စာေတြအမ်ားႀကီးဖတ္တယ္ဆိုတာ ..မမ ဘေလာ့ဂ္ဖတ္တာနဲ႔တင္သိပါတယ္မမရဲ႕။
ReplyDeleteစာဖတ္တဲ့ သူက စကားတတ္တယ္ ... အျပင္မွာ စကားေတြ အမ်ားႀကီးေျပာခ်င္မွ ေျပာမယ္... ဒါေပမဲ့ ရင္ထဲမွာေတာ့ စိတ္ကူးေတးသီ...အလြမ္းစကား...ပန္းစကားေတြက ေ၀မဆံုး...ေႂကြမဆံုး...
Frames are most typically used to have a menu in one frame, and content in another frame.As i remember from html tutorials
ReplyDeletewhen someone clicks a link on the menu that web page is then opened on the content page.