long time ago… once a while

ဖတ္ဖတ္ မဖတ္ဖတ္…..

ကုိးရီးယားသြားဘူးတယ္။ ႀကာပါၿပီ။ စလံုးကုိ ပထမဆံုးေရာက္တယ္။ ၿပီးေတာ႕ ယိုးဒယားနဲ႕ မေလးရွားကုိအလည္သြားတယ္။ ၿပီး ကုိးရီးယားကုိ အလုပ္ကိစၥနဲ႕ေရာက္တယ။္ သြားမယ္ဆုိကတည္းက excited ၿဖစ္မိတယ္။ လန္႕လဲလန္႕တယ္။ တစ္ေယာက္ထဲသြားရမွာ ဆုိေတာ႕လဲ စိတ္ပူမိတယ္။ ကုိမဆလာကုိ အေဖာ္စပ္မိေသးတယ္။ သေဘာၤသားဘဝက လာတဲ႕ကုိမဆလာက ခါးခါးသည္းသည္းၿငငး္တယ။္ တစ္ပါတ္ခြင္႕ယူရမယ္ဆုိရင္ ကုိးရီးယားေတာ႕မသြားဘူး။ ရန္ုကုန္ဘဲသြားမယ္တဲ႕ ကုိးရီးယား လည္းခ ဏခဏေရာက္ခဲ႕ပါ႕။ သေဘၤာသားဘဝနဲ႕တံုး က မေရာက္ခ်င္အဆံုးတဲ႕။ ဟုိတယ္မွာ အစိမး္ နစ္ရာတန္ အခန္းမွာ ေနရမယ္ေလ ေမာင္ရယ္ဆုိလဲ လက္မခံဘူး။ အလုပ္ကိစၥနဲ႕ သြားတာဆုိရင္ အလုပ္ဘဲလုပ္ရၿပီး အေပ်ာ္ဆုိတာ ဘာမွန္းမိၿဖစ္နုိင္တယ္ဆုိတာကုိ သူက ေကာငး္ေကာငး္သေဘာေပါက္ထားတယ္။

အင္တာနက္ထဲေခါငး္စိုက္သြားတာ ရက္ေပါင္းအေတာ္ႀကာတယ္။ ရာသီဥတု. ေငြေႀကး လဲလွယ္နွဳံး. ေလယဥ္႔ပ်ံလက္မွတ္ ဗီဇာ. အားလံုးကုိ လုိက္ေလ႕လာလုိက္တာ ကုိးရီးယားကို အေတာ္ေႀကသြားတယ။္

ဗီဇာက ၿမိဳ႕ထဲမွာ သြားေလွ်ာက္ရတယ္။ သက္ဆုိင္ရာကေခၚစာကအေရးႀကီးပါတယ္။ ဘယ္ေဟာ္တယ္မွာ တည္းမလဲဆုိတာ ကုိ မဆံဳးၿဖတ္နုိင္ဘဲ ေၿမပံဳႀကည္႕ေနတာ အေတာ္ႀကာသြားတယ။္ နီးမွ ဘြတ္ကင္လုပ္ေတာ႕ ၿမိဳ႕ထဲေဟာ္တယ္ေတြ က မရေတာ႕ ဘဲနဲ႕ၿမိဳ႕ၿပင္ဘက္ေရာက္သြားတယ။္ အလုပ္နဲ႕ေတာ႕နီးတယ္။

သြားမယ္ဆုိေတာ႕လဲတုိက္ရိုက္ေလယဥ္စီးရင္ေရာက္မယ္ဆုိတာသိေပမဲ႕ ေၿခ ရွည္ ခ်င္ တတ္ တဲ႕ ဝါသနာေႀကာင္႕ transit ယူတယ္။ Singapore-Bangkok-Seoul ကုိ အသြားယူၿပီး အၿပန္မွာေတာ႕ Seoul-Hong Kong -Singapore ေလယဥ္ခရီးစဥ္ကုိေရြးပါတယ္။ ပုိႀကာတာေပါ႕။ ႀကာခ်င္ႀကာပါေစ. ႀကာခ်င္လုိ႕တမင္ေရြးစီးတာဘဲ။ ယုိးဒယား ေလေႀကာငး္နဲ႕ထင္တယ။္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေနာက္ ေလယဥ္လိုင္းတစ္ခုက သူတို႕ ေလယဥ္ကုိစီးရင္ အၿပန္ Hong Kong မွာ ေဟာ္တယ္ပါ ေပးၿပီး ဝင္အိပ္လည္ခြင္႕ေပးပါတယ္။ကုိမဆလာ ကိုခြင္႕ေတာငး္ေတာ႕ ဒါကေတာ႕ သိတ္ေၿခရွညလြန္းေနၿပီ။ ကုိယ ္ေပ်ာက္သြားရင္ သူေခါငး္ေၿခာက္ရမွာဆုိတာနဲ႕ ေဟာင္ ေကာင္ ထဲ မဝင္လုိက္ရဘူး။

ကုိးရီးယား ကုိတစ္ေယာက္ထဲသြားရမွာ နဲနဲလန္႕တာနဲ႕ ဓနမဂၢဇင္းကုိလွန္ပါတယ္ ။ အဲဒီထဲမွာ ကုိးရီးယား ကၿမန္မာဆုိင္ေတြ ေႀကာ္ၿငာ ပါတတ္တယ္။ အဲဒါအၿပင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း အလွဴအေႀကာငး္ေလဲပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဆက္သြယ္ရန္ လူမ်ား ဖံုးနံပါတ္နဲ႕ တစ္ကြ ေပးထားတယ္။ နာမည္မ်ားကိုထုိင္ႀကည္႕ၿပီး သေဘာေကာငး္ပံုရတဲ႕ ကုိဝုိငး္ဆုိ တဲ႕ နာမည္တစ္ခု ကိုေရြးလုိက္တယ္။ ဖံုုးဆက္လုိက္တယ္ ။ စလံုးကေနၿပီး အက်ိဳးအေႀကာင္း ရွငး္ၿပလုိက္တယ္။ လာခဲ႕ရင္ ကုိယ္ဆက္သြယ္ပရေစ။ လုိအပ္တာမ်ားကုိ ညြန္ႀကားေစ လုိပါတယ္လုိ႕ခြင္႕ေတာငး္လုိက္တယ္။ ေရၿခားေၿမၿခားဘာသာစကားၿခားတဲ႕ေနရာမွာ ကိုယ္႕ ၿမန္ မာ စကား နဲ႕ေမးၿမန္းလု႕ိရတယ္ဆုိရင္အမ်ားႀကီးအကူအညီၿဖစ္ပါတယ္။

ေဟာ္တယ္ အသံုးစရိတ္အတြက္ ္က တစ္ေန႕နစ္ရာဘတ္၈်တ္ရပါတယ္။ ေလယဥ္စရိတ္က အသြားအၿပန္ စလံုးတစ္ေထာင္ရွိပါတယ္။

စလံုးကေန ညေနပိုငး္ေလယာဥ္ထြက္တယ္။ excited ၿဖစ္ေနလို႕လြယ္ထားတဲ႕စလင္းဘက္ကုိ security ထဲၿဖတ္ၿပီးၿပန္ေကာက္ရမွာကို မေကာက္ဘဲ departure room ထဲဝင္သြားလုိ႕လုိက္ေပးရပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ ရန္ကုန္ၿပန္တဲ႕အခါ တစ္ခါတစ္ေလ တစ္ခ်ဳိ႕ကေလးေတြလဲ အဲသလုိဘဲၿပန္မေကာက္ဘဲ ထြက္သြားႀကလို႕လုိက္ေပးရတာၿမင္ရင္ အတိတ္ကုိသတိရမိေသးတယ္။ ၿဖစ္တတ္တဲ႕သေဘာတစ္ခုပါဘဲ။

ဘန္ေကာက္ေရာက္သြားေတာ႕ညဘက္ၿဖစ္ေနၿပီ ။ခပ္သုတ္သုတ္ဘဲ ကုိးရီးယားသြားမဲ႕ ေလယဥ္ကုိ ရွာၿပီးေၿပာငး္ရတယ္။ အခုေလဆိပ္အသစ္ႀကီးမဟုတ္ေသးဘူး ။ဟုိတံုးက ေလယာဥ္။ transit ထဲမွာ ကုိယ္႕ၿမန္မာစကားႀကားလုိက္ရရင္ လွည္႕မႀကည္႕ဘဲမေနနုိင္ဘူး ။ သေဘာၤသားနဲတူတာဘဲ။ ကုိ္ယ္က ၿမန္မာလူမ်ိဳးကုိအန္မတန္ခ်စ္ပါတယ္။ ေတြ႕ေလရာမွာ မိတ္ေဆြဖဲြ႕တာဘဲ။ အေဖာ္ငတ္တာလဲပါတယ္။

ေလဆိပ္ထဲမွာ မန္က်ည္းသီးအေတာင္႕ေတြကုိေသခ်ာ pack လုပ္ၿပီး တုိးရစ္ attraction နဲ႕ေရာင္းတာၿမင္ေတာ႕တစ္အံတႀသၿဖစ္မိတယ္။ ငါတို႕နိုင္႕့ႈႈငံမွာမ်ားေပါမွေပါလုိ႕ လဲစိတ္ထဲက ေတြး လုိ္က္ေသးတယ္။ သစ္ခြပန္းေတြ လည္းေတြ႕တယ္။ ဟုိတံုးကရန္ကုန္မွာ မဂၤလာေဆာင္ ေတြာဘာေတြညာ ေတြရွိရင္ သတိုးသမီးက ဘန္ေကာက္ကတုိက္ရိုက္လာတဲ႕ သစ္ခြပန္း ကုိ လက္ကုိင္ပန္းလုပ္တတ္တာကုိသတိရတယ္။ အဖုိးတန္ ပါတယ္။ တကူးတက ရန္ကုန္မွာ မရနုိင္တာကုိ ရတာလဲဂုဏ္လုပ္တာလား။ တစ္ကယ္ဘဲလွလို႕လုပ္တာလား မသိပါဘူး။

Seoul သြားမဲ႕ေလယဥ္ကုိညဘက္ေရြးတယ္ ။ ဒါမွလဲ မနက္ေရာက္သြားရင္ အဆင္ေၿပေအာင္ လို႕ မဟုတ္ရင္ညဘက္ႀကီးေရာက္သြားရင္ တစ္ခါမွ မေရာက္ဘူးတဲ႕အရပ္ ခက္မယ္လို႕ ေတြးတယ္။

့လက္ဆဲြအိတ္ ့့hand carry တစ္ခုဘဲယူသြားပါတယ။္ အေတြ႕အႀကံဳကေတာ႕နဲနဲမ်ားလာပါၿပီ။ မေလးရွား.သြားတံုးက အက်ီေတြ တစ္ေထာႀကီးယူသြားတာ တစ္ကယ္တန္းက်ေတာ႕ သံုးေလးစံုဆုိ ရင္ရတယ္ဆုိတာသိခဲ႕ၿပီ။

ဘန္ေကာက္ကေန ဆူုိးလ္ကုိစီးေတာ႕ လူလည္လုပ္ၿပီး window seat ယူပါတယ္။ ရန္ကုန္ကလာရင္ ဝငး္ဒုိးဆိ ဆုိၿပီးအၿပင္ကုိေငးႀကည္႕ရတာကုိး။ အခုႀကေတာ႕ ငါးနာရီ.ေၿခာက္နာရီႀကာတဲ႕ခရီးစဥ္ ေသပါေလေရာ။ ေညာငး္လုိက္တာ အထဲမွာ ပိတ္မိေနတယ။္ ညဘက္ေလယဥ္ဆုိေတာ႕အၿပင္လဲဘာမွ ႀကည္႕လုိ႕မရ။ ကုိယ္႕ ေဘးက လူနစ္ေယာက္ကလဲ ႀကိဳးစားအိပ္ မ်က္စိပိတ္ထားႀကေတာ႕ အေညာင္း ဆန္႕လမ္း ေလ်ာက္ခ်င္လဲအားနာလုိက္တာ ဆုိတာ အိမ္သာသြားခ်င္လဲနွဳးိရမွာ အားနာ။ သူတို႕ထမွဘဲ ကုိယ္႕မွာအ ေၿပးအလြား လုိက္ထရတယ္။ အဲဒီကတည္းက long flight ဆုိရင္ ဝငး္ဒုိးဆိမယူဘဲ ေအာငး္ဆိ ဆုိတဲ႕ လူသြားလမ္းေဘးက ခံုကိုယူရတယ္ဆုိတာ သိလုိ္က္ရတယ္။အေတြ႕အႀကံဳေတြဆုိတာ အလကား ရတာမဟုတ္ဘူး. ကုိယ္ခံရၿပီးမွ သိခဲ႕ရတာေတြပါ။

ေၿပာရင္လဲယဳံမွာပါ။ စလံုးေလယဥ္ေပၚေရာက္ၿပီးတာနဲ႕ေလယဥ္ ႀကီး ေကာငး္ကင္ ေပၚေရာက္တာနဲ႕ ဝတ္လာတဲ႕စကဒ္ကုိ ၿမန္မာလံုခ်ည္နဲ႕သြားလဲပါတယ္ .ဘယ္မွာလဲလဲ။ ေအာ္. အိမ္သာထဲသြားလဲတာေပါ႕။ ေဒါက္ဖိနပ္ကုိၿမန္မာဖိနပ္ မနၱေလးဖိနပ္နဲ႕လဲစီးတယ။္ အိနၵယ ကမိန္းကေလးေတြ က ဆာရီဝတ္ၿပီးေလယာဥ္ပ်ံစီးရင္ကုိယ္ၿမန္မာမိန္းကေလးက လံုခ်ည္ဝတ္ၿပီးေလယဥ္စီးဘုိ႕ဝန္မေလးပါဘူး။ နုိင္ငံအသီးသီးက ကုိယ္႕ယဥ္ေက်းမွူ ကိုယ္႕ဝတ္စားဆင္ယင္မွဳ ေတြရွိႀကတာဘဲ။ ဒါနုိင္ငံတစ္ကာေလယာဥ္ပါ။ လူမ်ိဳးစံုစီးခြင္႕ ဝတ္ခြႈင္႕ရွိပါတယ္။ ကုိယ္လံုခ်ည္နဲ႕ညွပ္ဖိန္ပ္နဲ႕အန္မတန္မွ သက္သာေခ်ာင္ ခ်ိေနရထိုင္ရ သက္သာပါတယ္။

ယုိးဒယားေလယာဥ္ေပၚတက္ေတာ႕ဟုိတံုးက ရန္ကုန္လုိဘဲ ေမာ္ေတာ္ကား ဘတ္စကားႀကီးနဲ႕ ေလယဥ္ေဘးနားအထိလုိက္ပို႕တယ္။ ေလယာဥ္ေပၚတက္ေတာ႕ ကုိယ္စိတ္ပူတာ ဒီေလယဥ္က ကုိးရီးယးားကုိ သြားတဲ႕ေလယဥ္“ ဟုတ္ပ႕ါ႕မလား ဆုိတာကုိ အားႀကီး စိတ္ပူတယ္။ ေလယဥ္မယ္ကေလး ကုိေတာင္ေသခ်္ေအာင္ေမးလုိက္ေသးတယ္။ ဒီေလယာဥ္က ဆုိးလ္ကုိသြားမွာ ဟုတ္တယ္ေနာ္ လို႕။ ဟုတ္တယ္ေလ. ဘတ္စကားႀကီးကဘယ္ေလယဥ္နားခ်ထားခဲ႕မွန္းမွ ကုိယ္မသိနုိင္ဘဲ။ မုိးလင္းရင္ ငါဘယ္နုိင္ငံမ်ားေရာက္သြားမွာလဲလို႕ စိတ္ပူမိေသးတယ္ဆုိတာ ဝန္ခံပရေစ။

အဲ. ရွိေသးတယ္။ အဲဒီတံုးက ကုိယ္ကိုင္တဲ႕ဖံုးက CDMA ေခါက္ဖံုးကေလးပါ m1 က …..။ oversea မရပါဘူး။ အဲဒီေတာ႕ မွ သတိရၿပီး ကုိမဆာလာဖံုးကုိခဏငွားသြားပါတယ္။ သဴ႕ဖံုးက oversea ေခၚလုိ႕ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကာလေတြတံုးက အခုကာလလို နုိင္ငံၿခားေရာက္သြားတာနဲ႕ auto room ၿဖစ္သြားတာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး သက္ဆုိင္ရာဖံုးလုိင္းကုိဆက္သြယ္ရတယ္။ က်ြန္ေတာ္က်ြန္မကေတာ႕ အိုဗာဆီးသြားမွာမို႕လုိ႕ ေအာ္တုိရြမ္းဖြင္႕ခ်င္ပါတယ္ဆုိၿပီးဖြင္႕ခ ေပးၿပီးဖြင္႕မွ နုိင္ငံၿခားမွာ အဲဒီဖံုးကိုသံုးလုိ႕ ရတယ္။

ကုိ္ယ္တို႕မသိလုိက္တာက အဲဒီအခ်ိန္မွာ အဲဒီလုိမ်ိဳးကတစ္ၿခားနုိင္ငံေတြအတြက္ဘဲရၿပီး ဂ်ပန္နဲ႕ ကုိးရီးယားကုိမရဘူး ၈်ပန္နဲ႕ကုိးရီးယားသြားခ်င္ရင္ အထူးဖံုးကုိငွားသြားရတယ္ ဆုိတာကုိမသိလုိက္ဘးူး ကုိယ္ ကုိးရီးယားေရာက္ေတာ႕မွ ဖံုးကိုႀကည္႕လုိက္ေတာ႕ signal ကမရွိဘူး ငါလဲလိုိင္းဖြႈင္ံခဲ႕ပါတယ္ ဘာၿဖစ္လုိ႕ signal မရွိသလဲဆုိတာနားမလည္နုိင္ဘူး။

လမ္းေဘက ဖံုးကဒ္ကုိဝယ္ၿပီးဆက္ဘို႕ႀကိဳးစားတယ္။ မေအာင္ၿမင္ဘူး ဟုိလုိနိပ္ပါဒိလုိနိပ္ပါ။ ေတြနဲ႕ဘဲလည္ေနတယ္ ဆက္လုိ႕မရဘူး။ အဆက္အသြယ္ၿပတ္သြားတယ္။ ေနာက္ဆံုး ေဟာ္တယ္ ကေန ဆက္မွဘဲ အဆင္ေၿပေတာ႕တယ္။



Seoul ကုိမုိးလင္းပိုင္းေရာက္တယ္။ အဲဒီတံုးက ကုိးရီးယားကၿမန္မာ ေတြၿကား ထဲမွာ ေခတ္စားတဲ႕အခ်ိန္ပါ။ စာရြက္ စာတမ္း မခုိင္လံု ရင္ၿပန္ပို႕ တဲ႕ေခတ္။ ကုိယ္႕ဘာသာ ကုိယ္ၿပည္႕စံု ေပမဲ႕ ဘာမွန္းမသိရင္ခုန္ လုိက္ေသး တယ္။ ပစၥညး္ေရြးစ ရာမလိုေတာ႕ ခ်က္ခ်င္း ဘဲၿဖတ္လာ လို႕ရတယ္။ အင္တာနက္ ကုိေသခ်ာ ေလ႕လာခဲ႕ ေတာ႕ ဘတ္ စကား စီးၿပီးၿမိဳ႕ထဲကုိလာတယ္။

Seoul ဆိုတာ ကမၻာေပၚမွာ ေစ်းအေတာ္ႀကိီးတဲ႕နုိင္ငံထဲမွာပါပါတယ္။ အစိမ္းနစ္ရာ တန္ေဟာ္တယ္က ကုိယ္႕စိတ္ထဲေတာ႕တယ္မတန္လွသလိုဘဲ။ facility ကအပ််ံစား မဟုတ္ပါဘူး ပ့ုံမွန္ပါဘဲ။ ကုိးရီးယားတီဗီြကို ေတာ႕ရသေလာက ္ဖြင္႕ႀကည္႕လုိက္မိေသးတယ္ / မင္းသားမငး္သမီးေလးေတြ ေခ်ာႀကလို႕။

ဖံုးဆက္ထားတဲ႕ ကုိဝိုငး္က မထင္မွတ္ဘဲနဲ႕ေဟာ္တယ္ကုိလာေတြ႕ပါတယ္။ အန္မတန္မွ အံႀသဝမ္းသာသြားတာအမွန္ပါ ူ။တစ္ေယာက္ထဲ ဘာသာစကားၿခားေနတဲ႕နိုင္ငံမွာဆုိေတာ႕ ၿမင္ရတာ အန္မတန္မွဝမ္းသာမိတယ္။


အလုပ္ကတစ္ေန႕လံုးၿပီးေတာ႕ညေနပိုငး္ ငါးနာရီၿဖစ္ ေနၿပီ။ တည္းတဲ႕ေဟာ္တယ္က ၿမုိဳ႕စြန္ဘက္မွာ။ ၿမို႕လည္ေခါင္က စီတီး ေဟာ လိုေနရာမွာ။ ကုိးရးီယား ဆုိးလ္ၿမိဳ႕ ႀကီးကလည္းအႀကီးႀကီး။ ရထားေတြ က စလံုးမွာက ေၿမႀကီး ေပၚကသြား တာမ်ားၿပီး ဆုိးလ္ၿမို႕ပတ္ ရထား ကေတာ႕ ေၿမေအာက္ထဲ ကေန သြားတာ မ်ားတယ္။ စလံုးမွာ ကပ်င္းရင္ ၿမို႕ပတ္ရထားစီးရင္ sight seeing ၿဖစ္တယ္။









အခုကေတာ႕ ေၿမေအာကက္သြားတာမ်ားတယ္။ လူေတြကလည္းမ်ားလုိက္တာဆိုတာ စလံုးကလာတဲ႕သူ. ကုိယ္ေတာင္မူးရေအာင္လူေတြမ်ားတယ။္ ေႀကာက္ ေတာင္ေႀကာက္တယ္။ ေဝါ..ေဝါနဲ႕ ေနတာဘဲ။ ရထားလုိင္းေတြကလည္းမ်ားလုိက္တာဆုိတာ အမ်ားႀကီးဘဲ။ ေၿမပံုတစ္ခ်ပ္ ကိုင္ၿပိးႀကည္႕တာလဲမလြယ္ဘူး မ်ားေသာ အားၿဖင္႕လည္းအဂ္လိပ္လုိသိတ္မေၿပာနိုင္ႀကဘူး ။

ကုိယ္႕မွာတစ္ေယာက္ထဲခ်ာလပါတ္လည္ေနတယ။္ ၿမို႕ထဲကုိ ရထားနဲ႕သြားရင္းနဲ႕ က ိုမုိးခ်ိဳပ္သြားေရာ အခုေလာက္လဲလူရည္မလည္ေသးေတာ႕ေႀကာက္တာနဲ႕ လုိရင္း မေရာက္ဘ ဲၿပန္ၿပန္လာရတယ္။ အလုပ္ကိစၥနဲ႕သြားရင္ ေလ်ာက္သြားလည္ဘို႕ ဆုိတာ သိတ္မၿဖစ္နုိင္ဘူး ဆုိတာကုိသိလုိက္ရတယ္။

ကုိဝုိင္းေက်းဇူးနဲ႕ေတာ႕ Seoul tower ေပၚေတာ႕ေရာက္ၿဖစ္ခဲ႕တယ္။ ေက်းဇူးပါ ကိုဝုိင္း။ အခုေတာ႕ၿပန္သြားၿပီလား. ေမ႕သြားပလား။ မသိ။ အီးေမလ္ပိုႀကည္႕တာၿပန္စာမရေတာ႕။ ၿမန္မာဆုိင္ေတြ ဘက္လဲလုိက္ပို႕လုိ႕ေရာက္ခဲ႕ရတယ္။ ၿမန္မာဖဳန္းႀကီးေက်ာငး္ လဲေရာက္ခဲ႕ တယ္။ဒီေလာက္ပါဘဲ။ အဲဒီတံုးကဓါတ္႔့ပံုေတြ သိမ္းထားတာ ထံုးစံအတုိင္း ေပ်ာက္သြားတယ။္ မရွိေတာ႕ဘူး။





ဆုိးလ္ တာဝါေပၚမွာ ကုိယ္႕နာမည္နဲ႕ Seoul tower တံဆိပ္ပါတဲ႕ ေသာ႕ခ်ိတ္ကေလးေတြ ခ်က္ခ်ငး္လုပ္ၿပီး အမွတ္တရဝယ္လုိ႕ရတယ္။္ကုိဝိုင္းက ကုိယ္႕ကုိ တစ္ခုလက္ေဆာင္ေပးတယ္ ။ အခုထက္ထိသိမ္းထားၿဖစ္တယ္။ မသံုးၿဖစ္ပါဘူး ။ အမွတ္ တရဘဲ။ ၿမင္တဲ႕အခါ သတိရမိတယ္။ ကုိယ္႕ရဲ႕ crazy တစ္ခုထဲမွာ ကီးခ်ိန္းပါတယ္။ ကုိမဆာလာ သေဘၤာလုိက္တံု:က ေရာက္ေလရာ ကေနစာထည္႕ပို႕စကဒ္ထည္႕ခုိင္းတယ္ / တံဆိပ္ေခါငး္လုိခ်င္လို႕ ကီးခ်ိန္းဝယ္ခုိင္းတယ္။ နုိင္ငံတစ္ကာ တံဆိပ္ကေလးေတြ သေဘာက်တယ။္ ေစ်းႀကီးတာထ္က အမွတ္တရကိုပိုသေဘာက်ပါတယ္။ အခုမတ္လမွာ အဂ္ လန္က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ လာမယ္ဆုိတာဘာဝယ္ခဲ႕ရမလဲဆုိလို႕ ကီးခ်ိန္း ဝယ္ လာခဲ႕ခုိင္းထားတယ္။

အစိမ္းနစ္ရာတန္ေဟာ္တယ္လဲ မခံစားလုိက္ရဘူး ။ အိပ္ရံုဘဲ မုိးလင္းမုိးခ်ဳပ္ထြက္ေနေရာ။ အလုပ္မွာ ေက်ြးတဲ႕ကုိးရီးယားစာေတြေသခ်ာေက်ြးပါတယ္။ မစားတတ္တာနဲ႕ ညေနဆုိရင္အနားက ကုန္စံုဆုိင္ကေန ကုိးရီးယားေခါက္ဆဲြုထုတ္ဘူးကေလးေတြ ဝယ္ၿပီးေရေနြးနဲ႕ စိမ္စားတယ္။ ဟမ္ဘက္ဂါေတာ႕ရွိတယ္။ အဲဒါစားတယ္။

ၿပန္ေတာ႕မယ္ဆုိေတာ႕ ေဟာ္တယ္ကေန ေနရာတစ္ခုကုိသြားရတယ္။အဲဒါက်ေတာ႕ မေလးရွား ေကအယ္နဲ႕ တူသြားတယ။္ အဲဒီေနရာကေန ေလယဥ္ကုိ check in ဝင္လုိ႕ရတယ္။ ခ်က္အင္ဝင္ၿပီးရင္ ဘတစ္ကားနဲ႕ ေလဆိပ္ကိုသြားတယ။္ သူရို႕ ဘတ္စကားကလည္း အဆင္႕ၿမင္႕လုိက္တာ ေလယဥ္ခံုေတြ လုိဘဲ ထုိင္ံခံုေတြ ကၿပီးရင္ ခုံေတြ ေနာက္မွီမွာ တီဗြီေသးေသးေလးတစ္ခံုတစ္လံုးပါေသးတယ္။ တစ္ေယက္ကုိ တီဗြီ တစ္လံုးေပ႕ါ႕ တီဗြီေတာ႕လည္းမႀကည္႕ၿဖစ္ပါဘူး ။ ေဘးရွဴခင္းေတြ ကုိဘဲႀကည္႕ၿဖစ္တယ္။ ေလဆိပ္နဲ႕ၿမိဳ႕ထဲနဲ႕ ကကုိအေတာ္ ေဝးတယ။္ အေတာ္ေမာင္းရတယ္။ တကၠစီဘာလို႕မစီးလဲ အာ..အေဝးႀကီး ပိုက္ဆံအရမး္ကုန္သြားမွာ.မၿဖစ္ဘူးေရာ။

ေလယဥ္က Hong Kong မွာတဆင္႕နားေတာ႕ ေဟာင္ေကာင္မွာဆငး္မဲ႕လူေတြ ကဆငး္သြားေရာ. ကုိယ္႕ကုိပါဆင္းခုိင္းတယ္။တစ္စီးလံုးဆင္းႀကတယ္။ကုိယ္ထင္တာက ဆင္းတဲ႕ လူဆင္းတက္တဲ႕ သူတက္လို႕ထင္တာ။ အခုက တစ္စီးလံုးဆင္းရတယ္။ ေလဆိပ္ထဲမွာဘဲ ဟုိေလ်ာက္ဒီေလ်ာက္ၿမင္ဘူးေအာင္ ေလ်ာက္ႀကည္႕ ေလဆိပ္လဲ အေတာ္ေကာင္းတယ္ ။ ဓါတပံုေတြ ေပ်ာက္ပ်က္ကုန္တာ နေမ်ာစရာဘဲ ။ digital ကအဲဒါဆုိးတယ္ ကြန္ၿပဴတာထဲသိမ္းထာတာ ကြန္ၿပူတာပ်က္ေတာ႕ပါသြားေရာ ကဒ္ၿပားေလးကလဲ ေသးေသးေလးဆုိေတာ႕သိမ္းရင္းနဲ႕ဘယ္နားထားမိမွန္းမသိေတာ႕ေရာ။

ၿပီးေတာ႕မွတစ္ခါ ကုိယ္တုိ႕စီးခဲ႕တဲ႕ေလယဥ္ကုိဘဲတစ္ခါ check in ၿပန္ဝင္ရၿပန္ေရာ။ တစ္စီးလံုး သန္႕ရွငး္ေရးၿပန္လုပ္ထားတယ္။ ၿမန္မာလံုခ်ည္ဝတ္ထားတဲ႕ ေတာသူမ လူလည္ကို ေလယဥ္မယ္ကေလးေတြ က ေစာင္႕ေရွာက္ရွာပါတယ္။ ဟုိဘက္ကဆငး္ ဒီဘက္ကတက္. ဟုိကုိသြားေန ဒီကုိၿပန္လာ ေသခ်ာ ကူညီႀကတယ္။ ကုိယ္ကလည္း ႕ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ မ်က္နာေသကေလးနဲ႕ ေန။ အဲဒီေလယာဥ္နဲ႕က မွ တစ္ခါ စလံုးကုိၿပန္ေရာက္လာတယ္။

ဓါတ္ပံုမ်ား
ကိုမဆာလာမွ ေက်းဇူးၿပဳသည္။
(သူမသိလုိက္ပါ)