review

ဘေလာ႕ေရးတာေတာ္ေတာ္ႀကာသြားၿပီမဆုိသာေပမဲ႕ နဲနဲေတာ႕ႀကာၿပီဆုိရမယ္။ ၂၀၀ရ က စေရးတာ ဆုိေတာ႕. ..ေရးစက အေတာ္လက္သြက္တယ္။ အေတြးေတြလဲ အမ်ားႀကီးဘဲ။ ေရးစရာေတြလဲ အမ်ားႀကီးဘဲ။ ေပ်ာ္လဲေပ်ာ္တယ္။ ေရးရတာကိုေပ်ာ္ေနတယ္။

နဲနဲႀကာလာတယ္။ ဘေလာ႕စြဲသြားတယ္။ သဲႀကီးမဲႀကီးၿဖစ္လာတယ္။ ေန႕လဲ ဘေလာ႕ ညလဲ ဘေလာ႕ၿဖစ္လာတယ္။ ခြင္႕ကုိးရက္ယူၿပီး အိမ္မွာဘဲထုိင္ၿပီး ဘေလာ႕ ေနတဲ႕ အၿဖစ္ၿဖစ္လာတယ္။ အၿပင္သြားဘုိ႕ စိတ္ကူးမရွိဘူး. သူငယ္ခ်ငး္နဲ႕ စကားေၿပာဘုိ႕ စိိတ္ကူးမရိွဘူး ဘေလာ႕ဘဲေရးခ်င္တယ။္ ဘေလာ႕ဘဲဖတ္ခ်င္တယ္။ ဘေလာ႕ထဲ႕ သိတဲ႕သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ဘဲစကားေၿပာခ်င္တယ္။ ကြန္ၿပဴတာႀကီးကုိ ဘဲသဲႀကီး မဲႀကီးစိုက္ႀကည္႕ေနမိတယ္။ အလကားေနရင္း refresh လုပ္ေနမိတယ။္

အၿပင္လူကဖံုးဆက္လာရင္ေတာင္စိတ္မရွည္ခ်င္ဘူး.ထြက္သမ်် ဘေလာ႕ကိုသဲႀကိီးမဲႀကီး မလြတ္လုိက္ရေလ ေအာင္စားေမးပဲြေၿဖရေတာ႕မဲ႕အတုိငး္ ထြက္သမ်ွကို မလြတ္ေစရေအာင ္ဖတ္တယ္။ ေရးလဲေရးတယ ္. စီပံုးမွာလဲခ်က္တယ္။ အခ်ိန္ေတြအရမ္းသံုးၿဖစ္တယ္။

ဘေလာ႕ထဲက သူငယ္ခ်ငး္ေတြကိုလဲပိုခ်စ္လာတယ္။သူတုိ႕နဲ႕ဘဲစကားေၿပာခ်င္ေတာ႕တယ္. ဘယ္သူလဲမသိ ဘယ္ဝါလဲမသိ. တစ္ကယ္တန္းေၿပာရင္ ခင္ၿဖစ္ဘို႕ခဲယဥး္တဲ႕သူေတြ ကုိ ခင္ၿဖစ္လာတယ္။ သံေယာဇဥ္ၿဖစ္လာတယ္. / ကုိယ္ခင္သလုိသူကမခင္တာတုိ႕ သူက သဳူ႕ကုိပိုခင္တာပါေလ.တုိ႕ . ။ သူက ေတာ႕သူ႕ဆီေတာ႕သြားတယ္ သူ႕ ဆီေတာ႕ မလာဘူးတုိ႕ဘာတုိ႕နဲ႕ ဝမ္းနည္းပက္လက္ၿဖစ္လာတယ္။ ညညလဲမအိပ္လုိ႕ လူလဲ မ်က္တြငး္ ေဟာက္ပက္ၿဖစ္ေနၿပီ။

အခုတစ္ေလာ အရမး္ပင္ပန္းတယ္။. မုိးလင္းမိုးခ်ဳပ္. အလုပ္လဲမ်ားတယ္။ အလုပ္ထဲလဲ စိတ္ေရာက္တယ္။ တန္းရွင္း လဲမ်ားတယ္။ ဒါေတာင္အလုပ္ခြင္က environment က အန္မတန္ေကာငး္ပါတယ္။ ပင္ပန္းလုိ႕ ဘဲလား။ ဘေလာ႕ၿငီးလာလုိ႕လားမသိ. ။ ဘေလာ႕မေရးခ်င္တာမဟုတ္.။ ေရးစရာမရွိသလုိခံစားလာရတယ။္ ေရးၿပီးသား ေတြကလည္း တင္မယ္လုပ္လုိက္ရင္ ဟုိဟာဒိီဟာနဲ႕ဘဲၿငိသလိုနဲ႕ တင္ဘုိ႕ကိုဝန္ေလးလာတယ္။

ကြန္မက္ေတြကို ေရာက္ေလရာမွာ စိတ္ကူးေပါက္သလို ေရးေနရာ ကေန သူကစိတ္ဆုိးသြားတယ္တို႕ ေနာက္ကုိ ဆင္ၿခင္မွပါေလတို႕ .သူက ဒီဂြင္လိုခ်င္လို႕ ဆင္ထားတာ ကုိယ္က ေယာင္ၿပီးအဲသလုိ ကြန္မက္သြားေပးမိတယ္တို႕။ ဖတ္ ေနရာ႕ ကေနကလိကလိၿဖစ္လာလို႕စိတ္ကူးေပါက္သလိုခ်ေရးလုိက္ရင္ အခင္အမင္ ပ်က္ရခ်ည္ရဲ႕ တုိ႕။ ေမတၱာရွင္မေလးၿငိမ္းၿငိမး္အိ လို႕ကုိ္ယ္႕ကုိယ္ကုိေက်ၿငာေနရရင္းန႕ကုိ ဲ မနုသိီဟဖင္နစ္ခြနဲ႔ပါေလ လို႕ ေၿပာတဲ႕သူကလည္းရွိလာတယ္။

ဘေလာ႕ေတြ ကိုဖတ္တဲ႕နွဳးံလဲက်လာတယ္။ ထြက္သမ်ွကုိ အကုန္ဖတ္ၿဖစ္ရာက မ်က္စိထဲဝင္လာတဲ႕ ဖတ္ခ်င္တာေလးေတြေလာက္ ဘဲဖတ္ၿဖစ္လာတယ္။ ဘေလာ႕ေရးဘုိ႕ ကုိလည္း ဝန္ေလး လာတယ္။ ဖတ္လို႕ သာေကာငး္တယ္ မေကာငး္ဘူးေၿပာႀကတာ။ ေရးရတဲ႕သူမွာ အေတာ္အခ်ိန္ေပးရတယ္။ မေရးခင္ အေတြးေလးေတြရွိတယ္ တစ္ခါတစ္ေလ အေတြေးလးဘဲရွိတယ္။ ေရးလုိ႕မရေသးဘူး ေမြးထားရေသးတယ္။ ေနာက္ဆံုး ခ်ေရးၿဖစ္လုိက္ေတာ႕မွဘဲအဲဒီအေတြးေတြ ကုိလြတ္ပစ္လုိက္လုိ႕ရသြားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြကုိ နေမ်ာလာမိတယ္။ တစ္ခါေရးတစ္နာရီ. နစ္နာရီဆုိတာ နေမ်ာစရာ။ ဓါတ္ပံုေတြထည္႕ေတာ႕ေရြးရေသးတယ္ ပံုအမ်ားႀကီးထဲ ကေကာင္းတဲ႕ပံုကိုေရြးရတယ္။ ေနရာၿပန္ခ်ရတယ္။ အခ်ိန္ေတြအမ်ားႀကီးေပးရတယ္။

ေရးခ်င္စိတ္နဲ႕ ေရးရင္ေတာ႕လည္းကိစၥမရွိဘူး။. နာမည္ေက်ာ္ႀကားလာတဲ႕ အခါက်ေတာ႕ ေရးခ်င္တိုင္း ေရးလုိ႕ မၿဖစ္ေတာ႕ဘူး. ခါတုိင္း စိတ္ကူးေပါက္ရာ တစ္ေႀကာငး္ ေရးၿပီးတင္လိုက္ေပမဲ႕ အခုဝန္ေလးလာတယ္။ ကုိယ္႕ နာမည္ေတြ႕လို႕လာဖတ္တယ္ ဆုိရင္ ဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ ေယာင္လုိ႕ နိပ္လုိက္တယ္ဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ လာဖတ္တဲ႕ သူကုိတစ္ေႀကာငး္ထဲေသာ မက္ေဆ႕ခ်္နဲ႕ ဧည္႕ခံရမွာ အားနာသလုိၿဖစ္မိလို႕ အဲဒီတစ္ေႀကာငး္ထဲ ေသာအေတြးေတြကုိ မခ်ၿဖစ္ဘူး။

နာမည္ႀကီးတယ္ ဆုိၿပီးပိုစ္အသစ္တင္တယ္ဆုိရင္ ကြန္မက္ေလးေတြ ခ်က္ၿခငး္ ေရာက္ လာတတ္တာမို႕ လို႕အက်င္႕႔ပ်က္ၿပီး ကြန္မက္ မေမ်ွာ္တတ္ ရာကေန ကြန္မက္ေမ်ွာ္တတ္သလုိၿဖစ္လာတယ္။ တစ္ခါက ဆုိးဆုိးရြားရြား... တင္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ႀကာ ေအာင္ ကြန္မက္တစ္ခုမွ မတက္လာဘူး. အခ်ိ္န္ အေတာ္ႀကာတယ။္ ၿီပီးမွ ကြန္မက္ တစ္ခုကုိၿမင္လုိက္ရတာမွာ ..ဘုရားသခင္ ေက်းဇူးတင္ပါ၏ လုိ႕ေတာင္ တီးတုိးညည္းုိမိတယ္. အဲသလုိၿဖစ္လာတာကုိကုိယ္႕ဘာသာကုိယ္မုန္းလာတယ္။

ကုိယ္႕အတြက္ ကုိယ္ေရးေနရာကေန ပရိတ္သိတ္အတြက္ေရးသလိုၿဖစ္လာတယ္။ ကုိယ္ စိတ္ခ်မ္းသာမွဳကုိ ေရွ႕ရဳွခ်င္လုိ႕ ေပါက္တတ္ကရေရးဘို႕ ခ်ေရးေနရာရေန ေစတနာေတြ မ်ားလာတယ္။ လာဖတ္တာ တစ္စံု တစ္ခုဘဲ ရသြားေစခ်င္ သလုိလုိ..ဖတ္လုိ႕မေကာငး္မွာ ကိုဘဲ အားနာသလုိ လုိၿဖစ္လာတယ္။

အခုေတာ႕ၿပန္စဥ္းစားတယ္။ ေရးခ်င္တာဘဲေရးေတာ႕မယ္။ ပရိတ္သတ္အတြက္ မစဥ္းစားေတာ႕ဘူး ပညာလဲမရ အရည္လဲမရ အဖတ္လဲမရ. မရခ်င္တာမရ. တစ္ေႀကာင္းထဲ ဘဲၿဖစ္ၿဖစ္. နစ္ေႀကာငး္ထဲ ဘဲၿဖစ္ၿဖစ္..ပိရသိတ္ႀကိဳက္ဘုိ႕ထက္ ကုိယ္႕စိတ္ခ်မ္းသာမွဳကုိဘဲ ေရွွ႕ရူေတာ႕မယ္ဲ။ဒါမွ ဘဲ ကုိယ္စိတ္ခ်မ္းသာမယ္။

အားေတာ႕နာသား. ပိတ္သတ္ႀကီးကုိ...