Memory

မေလးရွားက သူငယ္ခ်င္းဆီက စ ာရတယ္ မေမွ်ာ္လင္႕ပါဘူး သူတုိ႕ငါ႕ကုိခ်စ္မွန္းငါသိတယ္။ ေရာက္ခါစကေတာ႕နုိင္ငံၿခားသား ေရာက္လာတာ စိမ္းတာေပါ႕ ဒါေပမဲ႕ဘယ္ေလာက္စိမ္းစိမ္းႀကာေတာ႔လဲက်က္သြားတယ္ဘဲငါ႕ကိုခင္ႀကတယ္. ငါက စကားသိတ္မေၿပာဘူး ေနရာလဲမယူဘူး. ေရာက္တဲ႕ေနရာမွာ အဆင္ေၿပေအာင္ေနတယ္ ကိုယ္က ေဖာင္ဖ်က္ၿပီးစကာပူလာတာ ဆုိေတာ႔ ဒီေဖာင္ကု ိထပ္ဖ်က္လုိ႕မၿဖစ္ဘူး ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ ငါမၿပန္ဘူးဆုိတဲ႕ ခံယူခ်က္ရွိတယ္ ၿဖစ္သမွွ် ပန္းနဲ႕ေပါက္တယ္လုိ႕ဘဲ ခံယူတယ္ အခ်ိန္တန္ လခရတယ္ ငါလုပ္ခ်င္တဲ႕ ဆရာဝန္ လုပ္ခြင္႕ရတယ္ သည္းခံတယ္ ႀကာေတာ႕လဲသူတို႕ ငါ႕ေစတနာ ကို သေဘာေပါက္လာတယ္။ ငါၿပန္ေတာ႕သူတုိ႕တားႀကတယ္။ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးမ်ွဳးိနဲ႕တားတယ္ ၿပန္ဝင္ဘိဳ႕မလြယ္ဘူးေလ. ဒီေနရာေရာက္ဘုိ႕လဲ မလြယ္ဘူး ငါလဲ အလုပ္ထြက္စာတင္ဘုိ႕ဆယ္ရက္ေလာက္ အခ်ိန္ယူရတယ္ စာရိုက္ဘုိ႕ သံုးေလးရက္ အခ်ိန္ယူတယ္။ အလုပ္ထြက္ဘုိ႕ေလွ်ာက္လြာတင္ရတယ္ တစ္လ ႀကိဳအေႀကာငး္ႀကားရတယ္ အခုအေႀကာငး္ႀကား အခုထြက္ရင္ တစ္လ စာ ေရာ္ရတယ္ တစ္လ NOTICE ေပးရင္ တစ္လ စာလဲရတယ္။ အလုပ္ထြက္မယ္ ေၿပာထားော႕သိတ္လဲ မခုိင္းေတာ႔ဘူ ငါလဲ တစ္ကယ္စိတ္ထိခုိက္ပါတယ္ ထြက္စာ ကို သြားတင္ဘို႕ သြားလုိက္ လမ္းတစ္ဝက္ကေန ၿပန္လွည္႕လာလုိက္. ရံုးခန္းနဲ႕ နီးသြားလုိက္ ၿပန္လွည္႕လာလုိက္. ေပးလုိက္တာ က လြယ္တယ္ သူတို႕နုိင္ငံမွာ ဒီမုိကေရစီ ဆုိတာ ငါနားမလည္တဲ႕ ဘာသာရပ္ရွိတယ္ မလုပ္ခ်င္ရင္ အတင္းအႀကပ္မတားဘူး ထြက္ခ်င္ရင္ အေႀကာင္းႀကား ေပးထြက္တယ္ ။ သူတို႕ဘက္ ကၿဖဳတ္ခ်င္ရင္လဲ အေႀကာငး္ႀကားတာဘဲ ထြက္ရတာဘဲ။ ငါငိုတယ္ ။ ထြက္စာမေပးခင္ Department head ကုိ personal အရင္ေၿပာတယ္။ ထြက္ခ်င္တယ္ ဘာလုိ႕ထြက္ခ်င္လဲ.ေမးတယ္ သူဘာကူညီရမလဲ ေမးတယ္ ဘာမေက်နပ္တာ ရွိလဲ ေမးတယ္ ေၿဖရွငး္ေပးရမလားေမးတယ္ လပိုင္း ခြင္႕ယူခ်င္လားေမးတယ္ ေကာင္းႀကပါတယ္ ငါ႕ဘက္ က ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ေသခ်ာရဲ႕လားေမးတယ္ ငါဝမး္နည္းသလုိ ငါ႕အထက္ အရာရွိလဲ ဝမ္းနည္းတယ္ အားလံုးဝမ္းနည္းႀကတယ္။ တားမရဘူးဆုိရင္ေတာ႕ ထြက္ပါ. ၿပန္လာခ်င္ရင္ လဲ ေၿပာေပါ႕လုိ႕ ဆုိတယ္။ ထြက္မယ္လုိ႕ဆံုးၿဖတ္ၿပီးေတာ႕ စာေပးလုိက္ၿပီးေတာ႕ ရင္နဲနဲေပါ႕သြားတယ္ ငါဘယ္သူ႕မွ မေၿပာဘူး ငါ႕ကိုလာအားေပးမွာ စုိးလု႕ ိဒါေပမဲ႕ နံရံမွာ နားေတ ြ ရွိတယ္ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္သိကုန္ႀကတယ္ ငါ ကိုၿမင္ရင္ hug လာလုပ္တယ္ ခရယ္ ဘယ္လုိ ၿဖစ္တာလဲ ့့့hug လုပ္ရင္ ငါမ်က္ရည္ဝိုငး္ၿပီ. တစ္ကယ္ပါ decades ဆုိတဲ႕သံေယာဇဥၤဟာ နည္းတာ မဟုတ္ဘူး ။ ငါမ်က္ရည္ဝုိငး္ရင ္ူတို႕အားေပးႀကတယ္။ ငါ႕ကုိဘာမွလဲ သိတ္မေၿပာေတာ႕ဘူး မခုိင္းေတာ႔ဘူး လူပိုထားေပးတယ္ ငါစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ထားတယ္ အဲဒီတစ္လ ငါဘာမွ သိတ္မယ္မယ္ရရအလုပ္မလုပ္ခဲ႕ရဘူး နစ္ေယာက္ထားရမဲ႕ေနရာသံုးေယာက္ထားေပးတယ္ ငါလုပ္ခ်င္လဲ ၿဖစ္တယ္ ငါမလုပ္ခ်င္လဲၿဖစ္တယ္။ နုိင္ငံတစ္ခုက ဆုတ္ခြာတယ္ ဆုိတာ မလြယ္ဘူး ။ ငါ႕ကို အသိမေပးဘဲ သူတို႕ တိတ္တိတ္ကေလး fare ware party လုပ္ဘုိ႕ တုိင္ပင္ႀကတယ္။ ငါ႕ကို လုပ္ခိုင္းေတာ႕ငါက မလုပ္ဘူးေလ ဘာလုိ႕မလုပ္ဘူးလဲ ေမးေတာ႕ ငါမငိုခ်င္ဘူးလုိ႕ငါေၿဖတယ္ ငါဟာ စိတ္မာသလုိ စိတ္လဲ နုတယ္ လူတစ္ေယာက္ၿဖစ္ေတာ႕ဝမ္းလဲ နည္းတတ္တယ္ အတင္းဘဲ သူတုိ႕ဘာသာ သူတို႕စီစဥ္ၿပီး fare ware လုပ္တယ္။ ငါ႕ကို ေနာက္ဆံုးမွ အေႀကာငး္ႀကားတယ္ တက္ေရာက္ဘုိ႕အားလံဳးစီစဥၤၿပီးမွ အေႀကာငး္ႀကားတယ္။ department က လူအားလံုးလာတယ္ ပံုမွန္အားၿဖင္႕ လူအားလံုးလာေလ႕မရွိဘူး အားလံုးမွာ ့့့heavy job ကုိယ္စီရွိႀကတယ္ ဒါေပမဲ႕ သူတို႕အလုပ္သူတို႕ဖ်က္ၿပီးလာႀကတယ္။ အနည္းဆံုးဘယ္လုိမွ မအားတဲ႕သူေတာင္အၿမန္ဆင္းလာၿပီး ဝင္ join တယ္ ဒီေလာက္ လူစံုတဲ႕ fare ware မရွိဘူး ငါ department ့heaad က ငိုမလုိ မ်က္နာပ်က္တယ္။ သူကအေတာ္ႀကီးဝမန္းည္းသေယာင္ ရွိတယ္ ငါ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြက္လည္း ငါဝမ္းမနည္းေအာင္ ေလွ်ာက္ေၿပာႀကတယ္ ငါ႕ကို လက္ေဆာင္ေတြ ေပးႀကတယ္ department head က ေရြၿပားေလး ေပးတယ္ ဟုိတစ္ေလာက မဂၤေလာေဆာင္တဲ ေကာင္ေလးက စိတ္ေကာက္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္တယ္ ငါ႕ကိုလက္ဖြဲ႕တာ နင္႕ေလာက္မႀကိးဘူ ဘာညာတဲ႕ စိတ္ေကာက္တယ္။ ငါလဲ ဓါတ္ပံုရုိက္ခဲေပမဲ႕ အဲသည္ေန႕က အေတာ္ ရိုက္ၿဖစ္တယ္။အားလံုးနဲ႕ဘဲ တစ္သက္ ၿပန္မေတြ႕ရဘူးလုိ႕ထင္မိတယ္။ fare ware party ၿပီးတဲ႕အထိ ငါ႕ department head က ေနတယ္ သူအရမ္းစိတ္မေကာငး္ၿဖစ္တယ္ လူေတာ္တစ္ေယာကို လက္လြတ္ရသလုိ သူလဲ ငါ႕ကိုခ်စ္မွာပါ ငါလည္းခ်စ္ပါတယ္။ ငါ ေဆးရံဳက ၿပန္ကာနီး ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာ fadzli က ဖံုးဆက္တယ္။ သူေနာက္ဆံုးဘဲေပါ႕ ခရယ္ ဘဝမွာ ဘယ္ေလာက္ဘဲ ႀကီးတဲ႕ အနာဘဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ က်က္သြားမွာပါတဲ႕ နင္စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ေနပါတဲ႕ အဂ္လိပ္လုိေၿပာတာေပါ႕ မေလးရွားက ဆရာဝန္ေတြ အားလံုးအဂၤလိပ္လုိ ေၿပာတတ္တယ္ မေလးစကားတတ္တယ္။ တရုတ္လုိတတ္တဲ႕ လူေတာင္ရွိေသး. သူတို႕မွာ အဂၤလိပ္ တရုတ္ မေလး အီဒိယ ဘာသာ စကားႀကီးေလးမ်ိဳးရိွတယ္။ ငါတစ္ကယ္လြမ္းပါတယ္ viber မွာ ငါၿမင္ေနရသားဘဲ ငါမေခၚပါဘူး ဝမ္းနည္းတယ္။ ေမ႕လုိက္ခ်င္တယ္။ ဘဝရဲ႕အပိုင္းတစ္ခု

ဒီေန႕ အေတာ္ခင္တဲ႕ poh ဆုိတဲ႕ေကာင္ေလးဆီက အီးေမလ္ရတယ္ သူတို႕နဲ႕ ငါခြဲခြာသြားတာ လပိုင္ရွိၿပီးဘာလုပ္ေနလဲ သတိရပါတယ္ဆုိၿပီး။ ငါခင္ေပမဲ႕ personal ခ်င္းသိတ္မခင္ဘူ းသူ႕မဂၤလာေဆာင္ဖိတ္ရမလား ဆုိတာေတာင္ ငါက မဖိတ္ပါနဲ႕ ေၿပာတာ သူတို႕ဆီမွာ မဂၤလာေဆာင္ကလဲ seat နဲ႕ ဆုိေတာ႕ ႀကိဳေမးရတာေပါ႕ ငါ႕ဝင္တံုးက သူက အလုပ္သင္ဆရာဝန္ ၿပီးေတာ႕ အထူးကု ၿဖစ္သြားေရာ ငါကေတာ႕ chronic MOဘဲ ဒါေပမဲ႕ ငါေပ်ာ္ပါတယ္ ငါ အိမ္ေထာင္ေရးအဆင္ေၿပတယ္ ငါေၿပာထးသလုိဘဲ ငါပို္ကဆံရွိတယ္ ဆက္ႀကိဳးစားစရာမလုိဘူး ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္လဲ မရွိဘဲ ငါလုပ္ခ်င္တဲ႕ဆရာဝန္ ငါလုပ္ခြင္႕ရတယ္။ ေယာက်ာ္းရွိတယ္ ေက်နပ္တယ္ဘဝက ႀၿပည္႔စံုတယ္ ။ဘဲြ႕ႀကီၚမရွီေပမဲ႕ ငါေဆးကုတတ္တယ္ ငါ႕ ခ်ာတိတ္က အထူးကု ၿဖစ္သြားလဲ ေအးေအးေဆးေဆးဘဲ သူတိဳကလဲ ငါ႕ကုိ respect ေပးတယ္ အန္မတန္စိတ္ခ်မ္းသာစရာေကာင္းတဲ႕လုပ္ငးန္ခြင္ဘဲ ဒါေႀကာင္႕မုိ႕ သႀကိန္တံုးက ငါအမူးေသာက္ၿပီး ငုိတယ္. သူငယ္ခ်င္းေတြ ကုိလြမ္းတယ္ ေသာက္ၿပီး ငုိတာလား ငုိခ်င္လုိ႕ေသာက္တာလားတစ္ကယ္ငိုတယ္ သႀကန္ေရနဲ႕ အတူ တုိင္ကို ဖက္ၿပီးငိုတယ္။ သူအီးေမလ္ပို႕တာ အန္မတန္ သတိရလုိ႕ပို႕တာ ငါနားလည္တယ္ ငါစာၿပန္မလို႕ဘဲ အဂၤလိပ္လုိမေရးတတ္ေတာ႔ဘူးဆုိတာထက္ ငါသဴ႕ဆီ စာၿပန္ဘုိ႕အားမရွိေသးဘူး

--
Sent from Gmail Mobile