kHz ..

kHz .. တဲ႕. ကုိယ္အိမ္ေထာင္မက်ခင္လပိုင္းမွာ စေတြ႕တယ္။ ဘယ္မွာေတြ႕သလဲဆုိေတာ႕ one of the April သႀကၤန္မွာ. သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႕ ေမာ္ေတာ္ကားနဲ႕ အဲဒီအခ်ိန္က ေခတ္စားတဲ႕ ဒတ္စားကားေနာက္အဖြင္႕နဲ႕ ေပါ႕။ ေနာက္ဆံုးနစ္ရက္.. လည္ၿဖစ္တယ္။ မိန္းကေလးမ်ားပါတယ။္ ေယာက်ာ္းေလး အခ်ိဳ႕ ပါေပမဲ႕ ကိုယ္႕ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ညီမရဲ႕သူငယ္ခ်ငး္မ်ားပါ။

အခုလုပ္ငန္းရွင္ႀကီးၿဖစ္ေနတဲ႕ ကုိဘယ္သူတို႕ဘယ္ဝါတို႕ပါသေပါ႕။ ကုိယ္ဘယ္သူဘယ္ဝါက သူငယ္ခ်င္းၿဖစ္မဲ႕သာၿဖစ္တာ မိန္းကေလးေတြကုိ ႀကည္႕လုိ႕ရတာမဟုတ္ဘူး။ kHz က အလုိက္အထုိက္သမား။ ရုပ္ကလည္းဆုိးတယ္ ။ ပိန္ကလည္းပိန္တယ္။ အရပ္ေတာ႕ ရွည္တယ္။ သီခ်ငး္ဆုိလဲေကာငး္တယ္။ introduction မ်ားသြားၿပီ။ အဲဒီမွာ ကိုယ္တုိ႕ စသိခဲ႕ႀကတယ္။ ထံုးစံအတုိင္း သံုးေလးေယာက္ပါတဲ႕ ေယာက်ာ္းေလးထဲကေန သူ႕နဲ ကုိယ္ သူငယ္ခ်ငး ္ၿဖစ္သြားခဲ႕တယ္။ အသားခ်ငး္မထိခဲ႕ႀကပါဘူး. လူခ်ငး္သိခဲ႕ႀကတယ္။

ယူဘုိ႕ မရည္ရြယ္ေပမဲ႕ ခင္စရာေကာင္းခဲ႕တယ္။ သဴ႕မ်က္လံုးေတြ ကို ကုိယ္ ထင္ခ်င္ရာ ထင္ခဲ႕တယ္။ လူႀကီးမ်ားသေဘာမတူလု႕ိ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္စခဲ႕တဲ႕ ကုိယ္ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ဦးကာလ မွာ ကုိယ္ေနတဲ႕အိမ္ကို ရေအာင္ရွာၿပီးလက္ဖဲြ႕လာေပးခဲ႕တယ္။ အခုထက္ထိလဲကုိယ္႕ေမြးေန႕ေရာက္တုိင္းကဒ္ၿပားပို႕ေနဆဲဘဲ။ (လူတုိငး္ရဲ႕ ေမြးေန႕ ကိုသူမွတ္ ထားၿပီးပို႕တတ္ပါတယ္။)

သူငယ္ခ်ငး္ဆုိတဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္ေအာက္မွာ ကိုယ္တုိ႕ရဲ႕ဆက္ဆံေရးကုိ ဆက္လက္ တည္တံေစခဲ႕တယ္။ ကုိယ္ကားေမာင္းသင္ေတာ႕ သူက အေရးပါတဲဲ႕ေနရာကပါခဲ႕တယ္။ ကုိယ္ကလဲ slow learner ဆုိေတာ႕အေတာ္သင္ယူရတယ္။ ကားေနာက္ႀကည္႕မွန္ကေန ကားကုိႀကည္႕တာ ေနာက္ကုိ လွည္႕မႀကည္႕ဘဲ မွန္ထဲကေန ႀကည္႕ၿပီး ကားကိုေကြ႕တာ။ ေနာက္ဆုတ္တတ္ေအာင္. ကားပါကင္ကို လွပစြာဝင္နုိင္ေအာင္ အန္မတန္က်ဥ္းတဲ႕ေနရာကို ဝင္နုိင္ေအာင္ အေနအထားအယူအဆ အားလံုး ကုိယ္႕ကုိ စိတ္ရွည္စြာသင္ေပးခဲ႕တယ္။

သူ႕အိမ္က ကိုယ္႕အတြက္ စားအိမ္ေသာက္အိမ္ၿဖစ္ခဲ႕တယ္။ .တစ္ဦးတည္းေသာ သား လည္း ၿဖစ္ခဲ႕ၿပန္တယ္။ အမ်ိဳးေတြ စုေနတဲ႕တုိက္က ထမငး္စားပြဲႊမွာ ကိုယ္ဟာ ဝင္ စားခြင္႕ ရခဲ႕တယ္။ တရုတ္နစ္ကူးမွာ ဖိတ္ေခၚခဲ႕တယ္။ အေေတာ္ေလးခင္ခဲ႕ႀကတယ္။ ရည္းစား စကားမေၿပာခဲ႕ႀကပါဘူး။ စိတ္ခ်င္းေတာ႕ၿငိခဲ႕ႀကတယ္။ သူနုိင္ငံၿခားသြားမယ္ ဆုိေတာ႕ သဴ႕ရည္းစားကုိေက်ာ္ၿပီး ကိုယ္အရင္ဆံုး သိခြင္ဲရခဲ႕တယ္။ ကုိယ္႕အတြက္ဆုိ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကို ၿဖစ္ေစခဲ႕တယ္။

နစ္ေယာက္ေပါင္းၿပီးေတာ႕လဲအေတာ္ေလခဲ႕ႀကတယ္။

ကုိယ္စလံုးလာေတာ႕လဲ သူရွိေသးတယ။္ ေနာက္ပိုင္းေတာ႕ သူေငွးသားကလဲၿဖစ္ၿပန္. တစ္ဦးတည္ေသာသားကလဲၿဖစ္ၿပန္ စလံုးရဲ႕ဒဏ္ကို မခံခ်င္ေတာ႕လုိ႕ၿပန္သြားခဲ႕တယ္။ သဴ႕ဘဝက ေကာငး္ပါတယ္။ အၿမဲဘဲေအးခ်မး္တယ္။

နစ္ခါေတာ႕မွတ္မွတ္ရရၿဖစ္ခဲ႕ဘူးတယ္။ တစ္ခါက စကားမ်ားႀကၿပီးေတာ႕ ကုိယ္ သူ႕အိမ္နားမွာ သြားထုိင္ ေနတယ္။ ေခၚရင္ဆင္းလာမယ္ ဆုိတာ သိေပမဲ႕မေခၚခဲ႕မိဘူး။ ေနာက္တစ္ခါ ကုိယ္တုိ႕ေတြ႕တာ ေနာက္ဆံုးလုိ႕ ထင္ရနုိင္တဲ႕တစ္ေခါက္ ကုိယ္တုိ႕ တိတ္ဆိတ္စြာ လမ္းခဲြခဲ႕ႀကတယ္။ ဒါေပမဲ႕သူဟာ ကိုယ္႕ကုိ မေၿပာင္းလဲ ဘဲခ်စ္ခင္ေနတဲ႕ သူထဲက တစ္ေယာက္ဘဲၿဖစ္ေနခဲ႕တယ္။

လြမ္းမိေသးတယ္ kHz ..

on ..off..

ဒီေန႕ တယ္လီဖံုးက အင္တာနက္ခ်ိတ္လို႕မရဘူးၿဖစ္တယ္။ အိမ္အၿပန္လမ္းမွာ ကလိတာမွာ အင္တာနက္ခ်ိတ္လို႕ မရတာသိတယ္။ တစ္ေနလံုးလဲ ကုိင္မႀကည္႕ၿဖစ္ပါဘူး။ အားမွ မအားဘဲ။ အဲသလုိဆုိရင္မေနတတ္ေတာ႕ တာေႀကာင္႕ ဆုိင္ကို ေရာက္သြားတယ္။ Q နံပါတ္ယူၿပီး ေစာင္႕ေနဆဲမွာ လူေတြ ကို ႀကည္႕မိၿပန္တယ္။

မ်က္လံုးထဲကုိ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ဝင္လာတယ္။ အသက္နဲနဲႀကီးၿပီ။ အသက္ႀကီး ၿပီဆုိတာကို ဘာလို႕ေၿပာနုိင္သလဲဆုိတာ အသားအရည္နဲနဲ ေၿခာက္လာတာရယ္။ လက္ေမာင္းအုိး က နဲနဲေပ်ာ႕ၿပီးတဲြလာတာရယ္။ မ်က္လံုးေအာက္ေၿခမွာအ ရစ္ေတြ ေပၚလာ တာရယ္ ကုိၿကည္႕ၿပီးေၿပာနုိင္တယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာေတာ႕ ၿပင္ဆင္ ထားပါတယ။္ မိတ္ကပ္မ်က္နာရယ္။ ဆံပင္ကုိလည္းေသခ်ာ စနစ္တက် အသာေလး ပင္႕တင္ၿပီး ကလစ္ထုိးထာရယ္။ ဝတ္တာစားတာ လဲ အဆင္ေၿပပါတယ္။ ဒါေပမဲ႕ ခနြာကုိယ္ အေနအထားကေတာ႕ အပ်ိဳကေလးမ်ားနဲ႕မတူနုိင္တာကေတာ႕ နဲနဲဖြံ႔ထြားေနတာဘဲ ။ ဆုိလုိ တာက ေတာ႕ ကုိယ္လံုးႀကီးႀကီးလာတယ္။

သူနဲ႕အတူ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ပါလာတယ္။ ေကာင္ေလးဆုိတာမွာ ရုိးရုိးအမဲ ေရာင္တီရွပ္နဲ႕ ေဘာင္းဘီတုိနဲ႕ဘဲ။ လူငယ္လုိ႕ဘာလုိ႕ေၿပာနုိင္သလဲဆုိေတာ႕လတ္ဆတ္ စုိေၿပတဲ႕ အသားအေရရယ္။ ခနြာကုိယ္အေနအထားက သိတ္ၿပီးမႀကီးမားေသးဘဲ အေနေတာ္ ဘုိက္မရွိ။ အဆီမရွိေသးတဲ႕ အေနအထားကိုႀကည္႕ၿပီးေၿပာနုိင္တယ္။ အသားၿဖဴၿပီး မ်က္နာက ေတာ႕နဲနဲရင္႕တယ္။

ကုိယ္ႀကည္႕ေနတယ္။ သူတို႕နစ္ေယာက္ဘာေတာ္နုိင္မလဲလုိ႕ အေမနဲ႕သားလား။ အေဒၚနဲ႕တူလား။ စဥ္းစားေနတယ္။ ဒါေပမဲ႕ ပထမခန႔္မွန္း ရခက္ေနတယ္။ ေယာက္က်ားေလး ဘက္က သိတ္တက္ႀကြတဲ႕အေနအထားကိုမေတြ႕ရဘူး ။ အေဖာ္ လိုက္လာေပးတဲ႕ သေဘာဘဲ။ တစ္ခ်က္ မွာ အမ်ိဳးသမီးက ေကာင္ေလးကုိ တစ္ခ်က္ မ်က္နာခ်င္းဆုိင္ ခပ္ေမာ႕ေမာ႕ စကားေၿပာလုိက္တဲ႕အခါမွာေတာ႕တစ္စံုတစ္ခု ပက္သက္မွဳရွိတယ္ဆုိတာ ေသခ်ာသြားခဲ႕ရတယ္။

ႀကည္႕ရတာ သိတ္ေတာ႕အဆင္မေၿပလွဘူး။ အေမနဲ႕သားအရြယ္။ အေဒၚနဲ႕ တူအရြယ္။ ဒါေပမဲ႕ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ နုပ်ဳိဝတ္ဆင္မွဳရယ္။ ေကာင္ေလးရဲ႕ အရပ္ရွည္မွဳ။မ်က္နာရင္႕မွဴ။ ေတြေႀကာင္႕တစ္စံုတစ္ခုေတာ႕ ပက္သက္မွဴရွိေနတယ္။

အဲဒီအခ်ိိန္မွာေတာ႕ ကုိယ္အိမ္ေထာင္က်ခဲ႕မိတာ ..ေယာက်ာ္းရွိတာ ဝမ္းသာသြားခဲ႕မိတယ္။

ေအာ္..ဒါနဲ႕.။ အင္တာနက္ၿပန္ခ်ိတ္လို႕ရသြားတ္ယ္။ ဆုိင္က ဖံုးကုိ အြန္….ေအာ္ဖ္ လုပ္လုိက္တဲ႕ အခါၿပန္ခ်ိတ္သြားတယ္။

long time ago… once a while

ဖတ္ဖတ္ မဖတ္ဖတ္…..

ကုိးရီးယားသြားဘူးတယ္။ ႀကာပါၿပီ။ စလံုးကုိ ပထမဆံုးေရာက္တယ္။ ၿပီးေတာ႕ ယိုးဒယားနဲ႕ မေလးရွားကုိအလည္သြားတယ္။ ၿပီး ကုိးရီးယားကုိ အလုပ္ကိစၥနဲ႕ေရာက္တယ။္ သြားမယ္ဆုိကတည္းက excited ၿဖစ္မိတယ္။ လန္႕လဲလန္႕တယ္။ တစ္ေယာက္ထဲသြားရမွာ ဆုိေတာ႕လဲ စိတ္ပူမိတယ္။ ကုိမဆလာကုိ အေဖာ္စပ္မိေသးတယ္။ သေဘာၤသားဘဝက လာတဲ႕ကုိမဆလာက ခါးခါးသည္းသည္းၿငငး္တယ။္ တစ္ပါတ္ခြင္႕ယူရမယ္ဆုိရင္ ကုိးရီးယားေတာ႕မသြားဘူး။ ရန္ုကုန္ဘဲသြားမယ္တဲ႕ ကုိးရီးယား လည္းခ ဏခဏေရာက္ခဲ႕ပါ႕။ သေဘၤာသားဘဝနဲ႕တံုး က မေရာက္ခ်င္အဆံုးတဲ႕။ ဟုိတယ္မွာ အစိမး္ နစ္ရာတန္ အခန္းမွာ ေနရမယ္ေလ ေမာင္ရယ္ဆုိလဲ လက္မခံဘူး။ အလုပ္ကိစၥနဲ႕ သြားတာဆုိရင္ အလုပ္ဘဲလုပ္ရၿပီး အေပ်ာ္ဆုိတာ ဘာမွန္းမိၿဖစ္နုိင္တယ္ဆုိတာကုိ သူက ေကာငး္ေကာငး္သေဘာေပါက္ထားတယ္။

အင္တာနက္ထဲေခါငး္စိုက္သြားတာ ရက္ေပါင္းအေတာ္ႀကာတယ္။ ရာသီဥတု. ေငြေႀကး လဲလွယ္နွဳံး. ေလယဥ္႔ပ်ံလက္မွတ္ ဗီဇာ. အားလံုးကုိ လုိက္ေလ႕လာလုိက္တာ ကုိးရီးယားကို အေတာ္ေႀကသြားတယ။္

ဗီဇာက ၿမိဳ႕ထဲမွာ သြားေလွ်ာက္ရတယ္။ သက္ဆုိင္ရာကေခၚစာကအေရးႀကီးပါတယ္။ ဘယ္ေဟာ္တယ္မွာ တည္းမလဲဆုိတာ ကုိ မဆံဳးၿဖတ္နုိင္ဘဲ ေၿမပံဳႀကည္႕ေနတာ အေတာ္ႀကာသြားတယ။္ နီးမွ ဘြတ္ကင္လုပ္ေတာ႕ ၿမိဳ႕ထဲေဟာ္တယ္ေတြ က မရေတာ႕ ဘဲနဲ႕ၿမိဳ႕ၿပင္ဘက္ေရာက္သြားတယ။္ အလုပ္နဲ႕ေတာ႕နီးတယ္။

သြားမယ္ဆုိေတာ႕လဲတုိက္ရိုက္ေလယဥ္စီးရင္ေရာက္မယ္ဆုိတာသိေပမဲ႕ ေၿခ ရွည္ ခ်င္ တတ္ တဲ႕ ဝါသနာေႀကာင္႕ transit ယူတယ္။ Singapore-Bangkok-Seoul ကုိ အသြားယူၿပီး အၿပန္မွာေတာ႕ Seoul-Hong Kong -Singapore ေလယဥ္ခရီးစဥ္ကုိေရြးပါတယ္။ ပုိႀကာတာေပါ႕။ ႀကာခ်င္ႀကာပါေစ. ႀကာခ်င္လုိ႕တမင္ေရြးစီးတာဘဲ။ ယုိးဒယား ေလေႀကာငး္နဲ႕ထင္တယ။္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေနာက္ ေလယဥ္လိုင္းတစ္ခုက သူတို႕ ေလယဥ္ကုိစီးရင္ အၿပန္ Hong Kong မွာ ေဟာ္တယ္ပါ ေပးၿပီး ဝင္အိပ္လည္ခြင္႕ေပးပါတယ္။ကုိမဆလာ ကိုခြင္႕ေတာငး္ေတာ႕ ဒါကေတာ႕ သိတ္ေၿခရွညလြန္းေနၿပီ။ ကုိယ ္ေပ်ာက္သြားရင္ သူေခါငး္ေၿခာက္ရမွာဆုိတာနဲ႕ ေဟာင္ ေကာင္ ထဲ မဝင္လုိက္ရဘူး။

ကုိးရီးယား ကုိတစ္ေယာက္ထဲသြားရမွာ နဲနဲလန္႕တာနဲ႕ ဓနမဂၢဇင္းကုိလွန္ပါတယ္ ။ အဲဒီထဲမွာ ကုိးရီးယား ကၿမန္မာဆုိင္ေတြ ေႀကာ္ၿငာ ပါတတ္တယ္။ အဲဒါအၿပင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း အလွဴအေႀကာငး္ေလဲပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဆက္သြယ္ရန္ လူမ်ား ဖံုးနံပါတ္နဲ႕ တစ္ကြ ေပးထားတယ္။ နာမည္မ်ားကိုထုိင္ႀကည္႕ၿပီး သေဘာေကာငး္ပံုရတဲ႕ ကုိဝုိငး္ဆုိ တဲ႕ နာမည္တစ္ခု ကိုေရြးလုိက္တယ္။ ဖံုုးဆက္လုိက္တယ္ ။ စလံုးကေနၿပီး အက်ိဳးအေႀကာင္း ရွငး္ၿပလုိက္တယ္။ လာခဲ႕ရင္ ကုိယ္ဆက္သြယ္ပရေစ။ လုိအပ္တာမ်ားကုိ ညြန္ႀကားေစ လုိပါတယ္လုိ႕ခြင္႕ေတာငး္လုိက္တယ္။ ေရၿခားေၿမၿခားဘာသာစကားၿခားတဲ႕ေနရာမွာ ကိုယ္႕ ၿမန္ မာ စကား နဲ႕ေမးၿမန္းလု႕ိရတယ္ဆုိရင္အမ်ားႀကီးအကူအညီၿဖစ္ပါတယ္။

ေဟာ္တယ္ အသံုးစရိတ္အတြက္ ္က တစ္ေန႕နစ္ရာဘတ္၈်တ္ရပါတယ္။ ေလယဥ္စရိတ္က အသြားအၿပန္ စလံုးတစ္ေထာင္ရွိပါတယ္။

စလံုးကေန ညေနပိုငး္ေလယာဥ္ထြက္တယ္။ excited ၿဖစ္ေနလို႕လြယ္ထားတဲ႕စလင္းဘက္ကုိ security ထဲၿဖတ္ၿပီးၿပန္ေကာက္ရမွာကို မေကာက္ဘဲ departure room ထဲဝင္သြားလုိ႕လုိက္ေပးရပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ ရန္ကုန္ၿပန္တဲ႕အခါ တစ္ခါတစ္ေလ တစ္ခ်ဳိ႕ကေလးေတြလဲ အဲသလုိဘဲၿပန္မေကာက္ဘဲ ထြက္သြားႀကလို႕လုိက္ေပးရတာၿမင္ရင္ အတိတ္ကုိသတိရမိေသးတယ္။ ၿဖစ္တတ္တဲ႕သေဘာတစ္ခုပါဘဲ။

ဘန္ေကာက္ေရာက္သြားေတာ႕ညဘက္ၿဖစ္ေနၿပီ ။ခပ္သုတ္သုတ္ဘဲ ကုိးရီးယားသြားမဲ႕ ေလယဥ္ကုိ ရွာၿပီးေၿပာငး္ရတယ္။ အခုေလဆိပ္အသစ္ႀကီးမဟုတ္ေသးဘူး ။ဟုိတံုးက ေလယာဥ္။ transit ထဲမွာ ကုိယ္႕ၿမန္မာစကားႀကားလုိက္ရရင္ လွည္႕မႀကည္႕ဘဲမေနနုိင္ဘူး ။ သေဘာၤသားနဲတူတာဘဲ။ ကုိ္ယ္က ၿမန္မာလူမ်ိဳးကုိအန္မတန္ခ်စ္ပါတယ္။ ေတြ႕ေလရာမွာ မိတ္ေဆြဖဲြ႕တာဘဲ။ အေဖာ္ငတ္တာလဲပါတယ္။

ေလဆိပ္ထဲမွာ မန္က်ည္းသီးအေတာင္႕ေတြကုိေသခ်ာ pack လုပ္ၿပီး တုိးရစ္ attraction နဲ႕ေရာင္းတာၿမင္ေတာ႕တစ္အံတႀသၿဖစ္မိတယ္။ ငါတို႕နိုင္႕့ႈႈငံမွာမ်ားေပါမွေပါလုိ႕ လဲစိတ္ထဲက ေတြး လုိ္က္ေသးတယ္။ သစ္ခြပန္းေတြ လည္းေတြ႕တယ္။ ဟုိတံုးကရန္ကုန္မွာ မဂၤလာေဆာင္ ေတြာဘာေတြညာ ေတြရွိရင္ သတိုးသမီးက ဘန္ေကာက္ကတုိက္ရိုက္လာတဲ႕ သစ္ခြပန္း ကုိ လက္ကုိင္ပန္းလုပ္တတ္တာကုိသတိရတယ္။ အဖုိးတန္ ပါတယ္။ တကူးတက ရန္ကုန္မွာ မရနုိင္တာကုိ ရတာလဲဂုဏ္လုပ္တာလား။ တစ္ကယ္ဘဲလွလို႕လုပ္တာလား မသိပါဘူး။

Seoul သြားမဲ႕ေလယဥ္ကုိညဘက္ေရြးတယ္ ။ ဒါမွလဲ မနက္ေရာက္သြားရင္ အဆင္ေၿပေအာင္ လို႕ မဟုတ္ရင္ညဘက္ႀကီးေရာက္သြားရင္ တစ္ခါမွ မေရာက္ဘူးတဲ႕အရပ္ ခက္မယ္လို႕ ေတြးတယ္။

့လက္ဆဲြအိတ္ ့့hand carry တစ္ခုဘဲယူသြားပါတယ။္ အေတြ႕အႀကံဳကေတာ႕နဲနဲမ်ားလာပါၿပီ။ မေလးရွား.သြားတံုးက အက်ီေတြ တစ္ေထာႀကီးယူသြားတာ တစ္ကယ္တန္းက်ေတာ႕ သံုးေလးစံုဆုိ ရင္ရတယ္ဆုိတာသိခဲ႕ၿပီ။

ဘန္ေကာက္ကေန ဆူုိးလ္ကုိစီးေတာ႕ လူလည္လုပ္ၿပီး window seat ယူပါတယ္။ ရန္ကုန္ကလာရင္ ဝငး္ဒုိးဆိ ဆုိၿပီးအၿပင္ကုိေငးႀကည္႕ရတာကုိး။ အခုႀကေတာ႕ ငါးနာရီ.ေၿခာက္နာရီႀကာတဲ႕ခရီးစဥ္ ေသပါေလေရာ။ ေညာငး္လုိက္တာ အထဲမွာ ပိတ္မိေနတယ။္ ညဘက္ေလယဥ္ဆုိေတာ႕အၿပင္လဲဘာမွ ႀကည္႕လုိ႕မရ။ ကုိယ္႕ ေဘးက လူနစ္ေယာက္ကလဲ ႀကိဳးစားအိပ္ မ်က္စိပိတ္ထားႀကေတာ႕ အေညာင္း ဆန္႕လမ္း ေလ်ာက္ခ်င္လဲအားနာလုိက္တာ ဆုိတာ အိမ္သာသြားခ်င္လဲနွဳးိရမွာ အားနာ။ သူတို႕ထမွဘဲ ကုိယ္႕မွာအ ေၿပးအလြား လုိက္ထရတယ္။ အဲဒီကတည္းက long flight ဆုိရင္ ဝငး္ဒုိးဆိမယူဘဲ ေအာငး္ဆိ ဆုိတဲ႕ လူသြားလမ္းေဘးက ခံုကိုယူရတယ္ဆုိတာ သိလုိ္က္ရတယ္။အေတြ႕အႀကံဳေတြဆုိတာ အလကား ရတာမဟုတ္ဘူး. ကုိယ္ခံရၿပီးမွ သိခဲ႕ရတာေတြပါ။

ေၿပာရင္လဲယဳံမွာပါ။ စလံုးေလယဥ္ေပၚေရာက္ၿပီးတာနဲ႕ေလယဥ္ ႀကီး ေကာငး္ကင္ ေပၚေရာက္တာနဲ႕ ဝတ္လာတဲ႕စကဒ္ကုိ ၿမန္မာလံုခ်ည္နဲ႕သြားလဲပါတယ္ .ဘယ္မွာလဲလဲ။ ေအာ္. အိမ္သာထဲသြားလဲတာေပါ႕။ ေဒါက္ဖိနပ္ကုိၿမန္မာဖိနပ္ မနၱေလးဖိနပ္နဲ႕လဲစီးတယ။္ အိနၵယ ကမိန္းကေလးေတြ က ဆာရီဝတ္ၿပီးေလယာဥ္ပ်ံစီးရင္ကုိယ္ၿမန္မာမိန္းကေလးက လံုခ်ည္ဝတ္ၿပီးေလယဥ္စီးဘုိ႕ဝန္မေလးပါဘူး။ နုိင္ငံအသီးသီးက ကုိယ္႕ယဥ္ေက်းမွူ ကိုယ္႕ဝတ္စားဆင္ယင္မွဳ ေတြရွိႀကတာဘဲ။ ဒါနုိင္ငံတစ္ကာေလယာဥ္ပါ။ လူမ်ိဳးစံုစီးခြင္႕ ဝတ္ခြႈင္႕ရွိပါတယ္။ ကုိယ္လံုခ်ည္နဲ႕ညွပ္ဖိန္ပ္နဲ႕အန္မတန္မွ သက္သာေခ်ာင္ ခ်ိေနရထိုင္ရ သက္သာပါတယ္။

ယုိးဒယားေလယာဥ္ေပၚတက္ေတာ႕ဟုိတံုးက ရန္ကုန္လုိဘဲ ေမာ္ေတာ္ကား ဘတ္စကားႀကီးနဲ႕ ေလယဥ္ေဘးနားအထိလုိက္ပို႕တယ္။ ေလယာဥ္ေပၚတက္ေတာ႕ ကုိယ္စိတ္ပူတာ ဒီေလယဥ္က ကုိးရီးယးားကုိ သြားတဲ႕ေလယဥ္“ ဟုတ္ပ႕ါ႕မလား ဆုိတာကုိ အားႀကီး စိတ္ပူတယ္။ ေလယဥ္မယ္ကေလး ကုိေတာင္ေသခ်္ေအာင္ေမးလုိက္ေသးတယ္။ ဒီေလယာဥ္က ဆုိးလ္ကုိသြားမွာ ဟုတ္တယ္ေနာ္ လို႕။ ဟုတ္တယ္ေလ. ဘတ္စကားႀကီးကဘယ္ေလယဥ္နားခ်ထားခဲ႕မွန္းမွ ကုိယ္မသိနုိင္ဘဲ။ မုိးလင္းရင္ ငါဘယ္နုိင္ငံမ်ားေရာက္သြားမွာလဲလို႕ စိတ္ပူမိေသးတယ္ဆုိတာ ဝန္ခံပရေစ။

အဲ. ရွိေသးတယ္။ အဲဒီတံုးက ကုိယ္ကိုင္တဲ႕ဖံုးက CDMA ေခါက္ဖံုးကေလးပါ m1 က …..။ oversea မရပါဘူး။ အဲဒီေတာ႕ မွ သတိရၿပီး ကုိမဆာလာဖံုးကုိခဏငွားသြားပါတယ္။ သဴ႕ဖံုးက oversea ေခၚလုိ႕ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကာလေတြတံုးက အခုကာလလို နုိင္ငံၿခားေရာက္သြားတာနဲ႕ auto room ၿဖစ္သြားတာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး သက္ဆုိင္ရာဖံုးလုိင္းကုိဆက္သြယ္ရတယ္။ က်ြန္ေတာ္က်ြန္မကေတာ႕ အိုဗာဆီးသြားမွာမို႕လုိ႕ ေအာ္တုိရြမ္းဖြင္႕ခ်င္ပါတယ္ဆုိၿပီးဖြင္႕ခ ေပးၿပီးဖြင္႕မွ နုိင္ငံၿခားမွာ အဲဒီဖံုးကိုသံုးလုိ႕ ရတယ္။

ကုိ္ယ္တို႕မသိလုိက္တာက အဲဒီအခ်ိန္မွာ အဲဒီလုိမ်ိဳးကတစ္ၿခားနုိင္ငံေတြအတြက္ဘဲရၿပီး ဂ်ပန္နဲ႕ ကုိးရီးယားကုိမရဘူး ၈်ပန္နဲ႕ကုိးရီးယားသြားခ်င္ရင္ အထူးဖံုးကုိငွားသြားရတယ္ ဆုိတာကုိမသိလုိက္ဘးူး ကုိယ္ ကုိးရီးယားေရာက္ေတာ႕မွ ဖံုးကိုႀကည္႕လုိက္ေတာ႕ signal ကမရွိဘူး ငါလဲလိုိင္းဖြႈင္ံခဲ႕ပါတယ္ ဘာၿဖစ္လုိ႕ signal မရွိသလဲဆုိတာနားမလည္နုိင္ဘူး။

လမ္းေဘက ဖံုးကဒ္ကုိဝယ္ၿပီးဆက္ဘို႕ႀကိဳးစားတယ္။ မေအာင္ၿမင္ဘူး ဟုိလုိနိပ္ပါဒိလုိနိပ္ပါ။ ေတြနဲ႕ဘဲလည္ေနတယ္ ဆက္လုိ႕မရဘူး။ အဆက္အသြယ္ၿပတ္သြားတယ္။ ေနာက္ဆံုး ေဟာ္တယ္ ကေန ဆက္မွဘဲ အဆင္ေၿပေတာ႕တယ္။



Seoul ကုိမုိးလင္းပိုင္းေရာက္တယ္။ အဲဒီတံုးက ကုိးရီးယားကၿမန္မာ ေတြၿကား ထဲမွာ ေခတ္စားတဲ႕အခ်ိန္ပါ။ စာရြက္ စာတမ္း မခုိင္လံု ရင္ၿပန္ပို႕ တဲ႕ေခတ္။ ကုိယ္႕ဘာသာ ကုိယ္ၿပည္႕စံု ေပမဲ႕ ဘာမွန္းမသိရင္ခုန္ လုိက္ေသး တယ္။ ပစၥညး္ေရြးစ ရာမလိုေတာ႕ ခ်က္ခ်င္း ဘဲၿဖတ္လာ လို႕ရတယ္။ အင္တာနက္ ကုိေသခ်ာ ေလ႕လာခဲ႕ ေတာ႕ ဘတ္ စကား စီးၿပီးၿမိဳ႕ထဲကုိလာတယ္။

Seoul ဆိုတာ ကမၻာေပၚမွာ ေစ်းအေတာ္ႀကိီးတဲ႕နုိင္ငံထဲမွာပါပါတယ္။ အစိမ္းနစ္ရာ တန္ေဟာ္တယ္က ကုိယ္႕စိတ္ထဲေတာ႕တယ္မတန္လွသလိုဘဲ။ facility ကအပ််ံစား မဟုတ္ပါဘူး ပ့ုံမွန္ပါဘဲ။ ကုိးရီးယားတီဗီြကို ေတာ႕ရသေလာက ္ဖြင္႕ႀကည္႕လုိက္မိေသးတယ္ / မင္းသားမငး္သမီးေလးေတြ ေခ်ာႀကလို႕။

ဖံုးဆက္ထားတဲ႕ ကုိဝိုငး္က မထင္မွတ္ဘဲနဲ႕ေဟာ္တယ္ကုိလာေတြ႕ပါတယ္။ အန္မတန္မွ အံႀသဝမ္းသာသြားတာအမွန္ပါ ူ။တစ္ေယာက္ထဲ ဘာသာစကားၿခားေနတဲ႕နိုင္ငံမွာဆုိေတာ႕ ၿမင္ရတာ အန္မတန္မွဝမ္းသာမိတယ္။


အလုပ္ကတစ္ေန႕လံုးၿပီးေတာ႕ညေနပိုငး္ ငါးနာရီၿဖစ္ ေနၿပီ။ တည္းတဲ႕ေဟာ္တယ္က ၿမုိဳ႕စြန္ဘက္မွာ။ ၿမို႕လည္ေခါင္က စီတီး ေဟာ လိုေနရာမွာ။ ကုိးရးီယား ဆုိးလ္ၿမိဳ႕ ႀကီးကလည္းအႀကီးႀကီး။ ရထားေတြ က စလံုးမွာက ေၿမႀကီး ေပၚကသြား တာမ်ားၿပီး ဆုိးလ္ၿမို႕ပတ္ ရထား ကေတာ႕ ေၿမေအာက္ထဲ ကေန သြားတာ မ်ားတယ္။ စလံုးမွာ ကပ်င္းရင္ ၿမို႕ပတ္ရထားစီးရင္ sight seeing ၿဖစ္တယ္။









အခုကေတာ႕ ေၿမေအာကက္သြားတာမ်ားတယ္။ လူေတြကလည္းမ်ားလုိက္တာဆိုတာ စလံုးကလာတဲ႕သူ. ကုိယ္ေတာင္မူးရေအာင္လူေတြမ်ားတယ။္ ေႀကာက္ ေတာင္ေႀကာက္တယ္။ ေဝါ..ေဝါနဲ႕ ေနတာဘဲ။ ရထားလုိင္းေတြကလည္းမ်ားလုိက္တာဆုိတာ အမ်ားႀကီးဘဲ။ ေၿမပံုတစ္ခ်ပ္ ကိုင္ၿပိးႀကည္႕တာလဲမလြယ္ဘူး မ်ားေသာ အားၿဖင္႕လည္းအဂ္လိပ္လုိသိတ္မေၿပာနိုင္ႀကဘူး ။

ကုိယ္႕မွာတစ္ေယာက္ထဲခ်ာလပါတ္လည္ေနတယ။္ ၿမို႕ထဲကုိ ရထားနဲ႕သြားရင္းနဲ႕ က ိုမုိးခ်ိဳပ္သြားေရာ အခုေလာက္လဲလူရည္မလည္ေသးေတာ႕ေႀကာက္တာနဲ႕ လုိရင္း မေရာက္ဘ ဲၿပန္ၿပန္လာရတယ္။ အလုပ္ကိစၥနဲ႕သြားရင္ ေလ်ာက္သြားလည္ဘို႕ ဆုိတာ သိတ္မၿဖစ္နုိင္ဘူး ဆုိတာကုိသိလုိက္ရတယ္။

ကုိဝုိင္းေက်းဇူးနဲ႕ေတာ႕ Seoul tower ေပၚေတာ႕ေရာက္ၿဖစ္ခဲ႕တယ္။ ေက်းဇူးပါ ကိုဝုိင္း။ အခုေတာ႕ၿပန္သြားၿပီလား. ေမ႕သြားပလား။ မသိ။ အီးေမလ္ပိုႀကည္႕တာၿပန္စာမရေတာ႕။ ၿမန္မာဆုိင္ေတြ ဘက္လဲလုိက္ပို႕လုိ႕ေရာက္ခဲ႕ရတယ္။ ၿမန္မာဖဳန္းႀကီးေက်ာငး္ လဲေရာက္ခဲ႕ တယ္။ဒီေလာက္ပါဘဲ။ အဲဒီတံုးကဓါတ္႔့ပံုေတြ သိမ္းထားတာ ထံုးစံအတုိင္း ေပ်ာက္သြားတယ။္ မရွိေတာ႕ဘူး။





ဆုိးလ္ တာဝါေပၚမွာ ကုိယ္႕နာမည္နဲ႕ Seoul tower တံဆိပ္ပါတဲ႕ ေသာ႕ခ်ိတ္ကေလးေတြ ခ်က္ခ်ငး္လုပ္ၿပီး အမွတ္တရဝယ္လုိ႕ရတယ္။္ကုိဝိုင္းက ကုိယ္႕ကုိ တစ္ခုလက္ေဆာင္ေပးတယ္ ။ အခုထက္ထိသိမ္းထားၿဖစ္တယ္။ မသံုးၿဖစ္ပါဘူး ။ အမွတ္ တရဘဲ။ ၿမင္တဲ႕အခါ သတိရမိတယ္။ ကုိယ္႕ရဲ႕ crazy တစ္ခုထဲမွာ ကီးခ်ိန္းပါတယ္။ ကုိမဆာလာ သေဘၤာလုိက္တံု:က ေရာက္ေလရာ ကေနစာထည္႕ပို႕စကဒ္ထည္႕ခုိင္းတယ္ / တံဆိပ္ေခါငး္လုိခ်င္လို႕ ကီးခ်ိန္းဝယ္ခုိင္းတယ္။ နုိင္ငံတစ္ကာ တံဆိပ္ကေလးေတြ သေဘာက်တယ။္ ေစ်းႀကီးတာထ္က အမွတ္တရကိုပိုသေဘာက်ပါတယ္။ အခုမတ္လမွာ အဂ္ လန္က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ လာမယ္ဆုိတာဘာဝယ္ခဲ႕ရမလဲဆုိလို႕ ကီးခ်ိန္း ဝယ္ လာခဲ႕ခုိင္းထားတယ္။

အစိမ္းနစ္ရာတန္ေဟာ္တယ္လဲ မခံစားလုိက္ရဘူး ။ အိပ္ရံုဘဲ မုိးလင္းမုိးခ်ဳပ္ထြက္ေနေရာ။ အလုပ္မွာ ေက်ြးတဲ႕ကုိးရီးယားစာေတြေသခ်ာေက်ြးပါတယ္။ မစားတတ္တာနဲ႕ ညေနဆုိရင္အနားက ကုန္စံုဆုိင္ကေန ကုိးရီးယားေခါက္ဆဲြုထုတ္ဘူးကေလးေတြ ဝယ္ၿပီးေရေနြးနဲ႕ စိမ္စားတယ္။ ဟမ္ဘက္ဂါေတာ႕ရွိတယ္။ အဲဒါစားတယ္။

ၿပန္ေတာ႕မယ္ဆုိေတာ႕ ေဟာ္တယ္ကေန ေနရာတစ္ခုကုိသြားရတယ္။အဲဒါက်ေတာ႕ မေလးရွား ေကအယ္နဲ႕ တူသြားတယ။္ အဲဒီေနရာကေန ေလယဥ္ကုိ check in ဝင္လုိ႕ရတယ္။ ခ်က္အင္ဝင္ၿပီးရင္ ဘတစ္ကားနဲ႕ ေလဆိပ္ကိုသြားတယ။္ သူရို႕ ဘတ္စကားကလည္း အဆင္႕ၿမင္႕လုိက္တာ ေလယဥ္ခံုေတြ လုိဘဲ ထုိင္ံခံုေတြ ကၿပီးရင္ ခုံေတြ ေနာက္မွီမွာ တီဗြီေသးေသးေလးတစ္ခံုတစ္လံုးပါေသးတယ္။ တစ္ေယက္ကုိ တီဗြီ တစ္လံုးေပ႕ါ႕ တီဗြီေတာ႕လည္းမႀကည္႕ၿဖစ္ပါဘူး ။ ေဘးရွဴခင္းေတြ ကုိဘဲႀကည္႕ၿဖစ္တယ္။ ေလဆိပ္နဲ႕ၿမိဳ႕ထဲနဲ႕ ကကုိအေတာ္ ေဝးတယ။္ အေတာ္ေမာင္းရတယ္။ တကၠစီဘာလို႕မစီးလဲ အာ..အေဝးႀကီး ပိုက္ဆံအရမး္ကုန္သြားမွာ.မၿဖစ္ဘူးေရာ။

ေလယဥ္က Hong Kong မွာတဆင္႕နားေတာ႕ ေဟာင္ေကာင္မွာဆငး္မဲ႕လူေတြ ကဆငး္သြားေရာ. ကုိယ္႕ကုိပါဆင္းခုိင္းတယ္။တစ္စီးလံုးဆင္းႀကတယ္။ကုိယ္ထင္တာက ဆင္းတဲ႕ လူဆင္းတက္တဲ႕ သူတက္လို႕ထင္တာ။ အခုက တစ္စီးလံုးဆင္းရတယ္။ ေလဆိပ္ထဲမွာဘဲ ဟုိေလ်ာက္ဒီေလ်ာက္ၿမင္ဘူးေအာင္ ေလ်ာက္ႀကည္႕ ေလဆိပ္လဲ အေတာ္ေကာင္းတယ္ ။ ဓါတပံုေတြ ေပ်ာက္ပ်က္ကုန္တာ နေမ်ာစရာဘဲ ။ digital ကအဲဒါဆုိးတယ္ ကြန္ၿပဴတာထဲသိမ္းထာတာ ကြန္ၿပူတာပ်က္ေတာ႕ပါသြားေရာ ကဒ္ၿပားေလးကလဲ ေသးေသးေလးဆုိေတာ႕သိမ္းရင္းနဲ႕ဘယ္နားထားမိမွန္းမသိေတာ႕ေရာ။

ၿပီးေတာ႕မွတစ္ခါ ကုိယ္တုိ႕စီးခဲ႕တဲ႕ေလယဥ္ကုိဘဲတစ္ခါ check in ၿပန္ဝင္ရၿပန္ေရာ။ တစ္စီးလံုး သန္႕ရွငး္ေရးၿပန္လုပ္ထားတယ္။ ၿမန္မာလံုခ်ည္ဝတ္ထားတဲ႕ ေတာသူမ လူလည္ကို ေလယဥ္မယ္ကေလးေတြ က ေစာင္႕ေရွာက္ရွာပါတယ္။ ဟုိဘက္ကဆငး္ ဒီဘက္ကတက္. ဟုိကုိသြားေန ဒီကုိၿပန္လာ ေသခ်ာ ကူညီႀကတယ္။ ကုိယ္ကလည္း ႕ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ မ်က္နာေသကေလးနဲ႕ ေန။ အဲဒီေလယာဥ္နဲ႕က မွ တစ္ခါ စလံုးကုိၿပန္ေရာက္လာတယ္။

ဓါတ္ပံုမ်ား
ကိုမဆာလာမွ ေက်းဇူးၿပဳသည္။
(သူမသိလုိက္ပါ)

home/books/computer

စလံုးကုိ စလာေတာ႕ေတာသူမေလးေပါ႕။ အိတ္တစ္လံုးနဲ႕ ဘဲလာတယ္။ ခဏ အလည္လာတာပါ။ ႀကာရွည္ေနဘုိ႕ မရည္ရြယ္ေသးပါဘူး။ အခုလုိပိုက္ ဆံအိတ္ အမ်ားႀကီး လဲမရွိပါဘူး ။ ရိုးရုိး pulse ေလးတစ္လံူးဘဲ လက္ကကိုင္ၿပိး ဂ်င္းေဘာင္းဘီဝတ္။ ေဂ်ာ္ဒါန ိုုအ က်ီဝတ္။ ေဒါက္ဖိနပ္ စီးၿပီး လာပါတယ္။ အဝင္မွာ တစ္လ ဆုေတာင္းေပမဲ႕ ဥပဓိရုပ္ ေႀကာင္႕နစ္ပါတ္ဘဲရလိုက္ပါတယ။္ ွရွဳးိမန္းႏီးၿပခုိင္းေတာ႕ လည္း အစိမ္းသံုးရာ ထုတ္ၿပ လုိက္ပါေသးတယ္။

လာႀကိဳတာက ကုိမဆလာပါ။ ညေန ေလယဥ္ဆုိက္မွာမုိ႕လုိ႕ ခြင္႕မယူေတာ႕ဘဲ ၅ နာရိမွာ အငွားကားနဲ႕ လာႀကိဳပါတယ္။ ပထမဆံုး အႀကိမ္မုိ႕ ကိုယ္လဲေႀကာက္ေတာ႕ ေႀကာက္သား။ ကုိယ္႕ရြာမွ ႀကက္ဖေပမဲ႕သူမ်ားရြာမွာႀကက္မ ဆုိတာ အႀကိမ္ႀကိမ္ၿဖစ္ခဲ႕ရတယ္။ တြန္းတဲ႕လွည္းကုိ တြန္းတာ ကအစ ဖိၿပီးတြန္းရတယ္ဆုိတာတုိ႕ဘာတို႕ အေသးအဖဲြပါ။

မ်က္နာငယ္ေလးနဲ႕ ေမာင္ရယ္ ကုိယ္နစ္ပါတ္ဘဲရတယ္ဆုိေတာ႕ဘာၿဖစ္သလဲကြာ သြားတုိး ရတာဘဲဆုိတဲ႕ အားေပးခ်က္နဲ႕ နစ္ေယာက္သားအၿပင္ထြက္လာခဲ႕ႀကတယ္။ အငွားကားနဲ႕ အိမ္မသြားပါဘူး ။ ဘတ္စကားအဲဒီေခတ္က နံပါတ္ ၁၀ထင္တယ္။ ကလန္းမန္းတိးီမွာ လားမသိ ဂိတ္ဆံုးတယ္။ အဲဒီကားကုိ ေအာက္ဆင္းၿပီးသြားစီးႀကတယ္။ ပိုက္ဆံလဲ သိတ္ မရွိ ပါဘူး ။ ရွိလဲေခွြ်တာတတ္တဲ႕ ကုိကုိက အသံံုးအစြဲ စီစစ္ပါတယ္။

ကုိယ္က အိတ္တစ္လံုးဘဲပါတာရယ္။ ေအးေအးေဆးေဆး လာတာရယ္ကုိယ္႕ကုိ ဘတ္စကား စီးၿပီးၿမိဳ႕ကုိၿပခ်င္တာလဲပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဘတ္စကား ကုိအေပၚထပ္တက္ၿပီး ေရွ႔ဆံုးၿမင္႕ြကြင္း က်ယ္က ႀကည္႕ရင္ အားလ့ုံုးကုိ ၿမင္ရၿပီး tour bus လုိၿဖစ္သြားပါေလေရာ။ တရုတ္တန္းဘက္ ကလည္းၿဖတ္. ညကလည္းည အဲဒီဘက္က သိတ္ၿပီး suntec city ဘက္နဲ႕မတူဘဲ နဲနဲ ေရွးရုိး က်တယ္။အဲဒီေတာ႕ကုိယ္႕ရဲ႕ေကာက္ခ်က္က ေမာင္ရယ္ ေမာင္တို႕ စက္ာ႔ူပူၿမို႕ေတာ္ႀကီးက ကိုယ္တုိ႕လုိပါဘဲဆုိေတာ႕သူအားႀကိီးစ္ိတ္ဆုိးၿပီးောနက္ေန႕ကိုယ္႕ကို ေအာခ်တ္ လုိက္ပို႕ ေတာ႕ တာပါဘဲ။

အိမ္ေရာက္တယ္။ အိမ္ခန္းနစ္ခန္း ပါတဲ ႕ HDB flat ပါ။ သူ႕သူငယ္ခ်ငး္က အိမ္သူႀကီးေပါ႕ မာစတာခန္းေနတယ္။ သူက တစ္ခန္းေနတယ္။ အဲဒီေခတ္က ငါးရာ ေပးၿပီးေနတာပါ လြန္ခဲ႕တဲ႕ နစ္ေပါင္းမ်ားစြာကေပါ႕။ အိမ္သူႀကီးသူငယ္ခ်ငး္ အိမ္ရွင္ကုိ ဘယ္ေလာက ္ေပးရသလဲသူမသိပါဘူး။ လကုန္ရင္ ငါးရာ သူ႕သူငယ္ခ်ငး္ကုိသူေပးတယ္။

ကုိယ္တံို႕က အၿပင္ခန္းမွာေပါ႕ ။ ေရခ်ိဳးခန္းက မီးဖိုေခ်ာင္မွာ။ ဘုိထုိင္မဟုတ္ၿပန္ဘူး အိမ္ကလဲနြမ္းတယ္။ ကုိယ္အံႀသသြားၿပန္တယ္။ ေမာင္တို႕ စကာၤ႔ပူအိမ္သာ ကလည္း ဘုိထုိင္လဲဟုတ္ဘူးလု႕ိ။ အိမ္ကလည္း သစ္ဘူးတို႕ ဘာတို႕နဲ႕ ကြန္ပလိန္႕ လုပ္လုိက္ ေသးတယ္။ အိမ္ကလည္း အေဝးေၿပးကား လမ္းေဘးဆုိ ေတာ႕ နားကလည္းညည္းပါ႕ မနက္သံုးနာရီေလာက္ထိ ေဝါေဝါနဲ႕အသံကုိဆူညံေနတာဘဲ အဲဒီေတာ႕ ဖုန္ကလည္း ဝင္ေသးတယ္။ အဲကြန္းလဲမပါဘူး။

အဲဒီအိမ္မွာ ကိုယ္တို႕ဆယ္နစ္္္ႀကာသြားတယ္။

ေနာက္သူ႕သူငယ္ခ်င္းေၿပာငး္ေတာ႕ ေနာက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လာေနတယ္။ အဲဒီေတာ႕မွ သူသိတယ္။ အိမ္ရွင္ကို အိမ္လခ ဘယ္ေလာက္ေပးရသလဲဆုိတာ။ ဒါေပမဲ႕ အစကတည္းက ကုိယ္ငါးရာနဲဳ႕ကုိယ္ေက်နပ္လုိ႕ေနတာဘဲေလ။ ဘာေၿပာစရာရွိသလဲ။ ေနာက္ သူငယ္ခ်င္းနဲ႕မွာေတာ႕ တစ္ေယာက္တစ္ဝက္ ကုိယ္တို႕က နဲနဲပိုတယ္။ မာစတာခန္း ကို ေၿပာင္းေနလုိ္က္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းကအၿပင္ခန္းကုိယူလုိက္တယ္။ ေနာက္ သူ႕ အမ်ိဳးသမီးေရာက္လာတယ္ ။ကုိယ္ဝန္ရွိတယ္။ မိဘမ်ားလာမယ္ဆုိေတာ႕အိမ္ခဲြသြားတယ္။ ကုိယ္တို႕ခ်ည္းဘဲ က်န္ခဲ႕တယ္။ အိမ္ရွင္နဲ႕ညွိၿပီး တစ္ခန္းက အိမ္ရွင္အခန္း ကုိယ္တို႕က တစ္ခန္း ဆုိၿပီး ေနလုိက္ႀကတယ္။

ေနာက္အိမ္လခေတြ အရမး္တက္လာတယ။္ ကုိယ္တို႕ ေနတဲ႕အိမ္ေတြက တစ္ေထာင္ ေက်ာ္ေတြၿဖစ္လာတယ္။ ဆက္ေနဘုိ႕ရာမတန္ေတာ႕ဘူး ။ အဲဒါနဲ႕ ေစ်းသက္သာတဲ႕ အခုအိမ္ ကိုေရြ႕လာႀကတယ္။

ေရြ႕မယ္လုပ္ေတာ႕ သူက ခရီးသြားေနတယ္။ ကုိယ္က အထုပ္ေတြသိမ္းတယ္။ အစကည္းက အိမ္ေထာင္မွဳကလည္း သိတ္နုိင္တာမဟုတ္ေတာ႕သိတ္မလုပ္တတ္ပါဘူး ။ ဆာလာအိတ္ေတြ တစ္အိတ္ နစ္က်ပ္. ေလးက်ပ္နဲ႕ဝယ္ၿပီး အားလံုးပစ္ထည္႕လုိက္တယ။္ သယ္တဲ႕လူနဲ႕ အဲဒီကားနဲ႕ စလံုး ၂၅၀ ေပးရတယ။္ သူတုိ႕ကအားလံုး သယ္ေပးတယ္။ ကုိယ္ကေတာ႕ ထုပ္ေပးထားရတာေပါ႕။ အဲဒါဘဲ အဲဒီမွာ ကိုယ္႕ စာအုပ္ေတြ စာရြက္ေတြ အမ်ားႀကီး ပစ္ခဲ႕ရတယ္။ နေမ်ာလုိက္တာ သယ္ဘုိ႕အႀကိမ္ႀကိမ္ စဥ္းစားတယ္။ အဲသလုိ ဟုိလူေတြကုိအားမနာရဘူး ဆုိလည္းဆက္သယ္လာပါရဲ႕။

ဝတ္ထုစာအုပ္ေတြ အဲဒီတံုးက ကုိယ္ဘေလာ႕မသိေသးဘူး ဆုိေတာ႕ စာေတြဘဲလွိမ္႕ ဖတ္ေနတဲ႕ အခ်ိန္။ ရန္ကုန္မွာကတည္းက စာအုပ္ေတြဖတ္တာ စာအုပ္ဆုိင္က စာအုပ္ကုန္တဲ႕ အထိဖတ္တာ တစ္ေန႕ေလးအုပ္ေလာက္ကအသာေလးဘဲ ။ ေက်ာင္းစာက လဲြရင္ အားလံုးဖတ္တယ္။ ဆုိငး္ဘုတ္ေတာင္ ဖတ္္တယ။္ ရန္ကုန္ကေနလည္း ပိဳ႕ခုိင္းတယ္ ကုိယ္သြားလဲသယ္။ သူသြားလည္းသယ္တယ္။ ဆုိင္ကလည္း မဂဇင္းထ႕ြက္သမွ်နီးပါး အကုန္ဝယ္တယ္။ ေရြအႀမဳေတာ မေဟသီ ကလ်ာ ေသာႀကာ။ ရယ္စရာ ။ နတ္ခတေဗဒ။ စံုေနေအာင္ဝယ္တယ္။ ေရြဥေဒါငး္တုိ႕ဆုိရင္ဝယ္တယ္။ ေသာ္တာေဆြ ဆုိရင္ ဝယ္တ္။ အားတုိငး္ၿပန္ဖတ္ေနတာဘဲ ။ ထမင္းစားရင္ ကုိယ္က ေနာက္က်တယ္။ တစ္ေယာက္ထဲစားရင္ စာအုပ္အရင္ရွာတာဘဲ။ စာအုပ္ကိုင္ၿပီး လက္တဘက္က စာအုပ္တဖက္ က ထမင္းလုပ္ကုိင္ၿပီးဖတ္တယ္။ အိမ္သာဝင္ခါနီး ဆုိရင္စာအုပ္ရွာတယ္။ စံုေထာက္ ေမာင္စံရွားတုိ႕ ဘာတို႕ညာတို႕ အစံု။ ေလယူေလသိမ္ေးတြ လည္း သိတ္ သေဘာက်တယ္။ အုိင္ေဆး..ဆုိတာေတြ သိတ္သေဘာက်တယ္။ ေသာ္တာေဆြကုိ လည္းသေဘာက်တာဘဲ ။

အဲဒါေတြအကုန္လံုးပစ္ခဲ႕ရတယ္။ အမ်ားႀကီး ေဒါက္တာသန္းထြန္းဘဝအေႀကာငး္စာအုပ္ ေရြဥေဒါငး္.တစ္သက္တာမွတ္တမ္း. ေသာ္တာေဆြ ..ကုိင္ရုိိလက္ခဏာ စာအုပ္ တကသုိယ္ ဖဳန္းနုိင္။ လြန္းထားထား။ ဟင္းခ်က္နည္းၿပဳတ္နည္း။ မစန္ဒါ။ မုိးမုိးအငး္လ်ား။ ေမာ္ေတာ္ ဆုိင္ကယ္ နဲ႕ ကမာပတ္တဲ႕လင္မယား။ ဂ်ာနယ္ေပါင္းစဳံ။

ကုိယ္က အစကတည္းက သူငယ္ခ်ငး္ကလည္းစလံုးမွာ သိတ္မမ်ားဘူး ရွိတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႕လည္းစာသမားမဟုတ္ဘူး ။ေပးလဲယူမွာမဟုတ္ဘူး ။ ပန္ဒနီစူူလာက စာႀကည္႕တုိက္ကုိ လွဴပါလားဆုိေတာ႕လည္းသယ္သြားရမွာ လက္ဝင္တာန႕ဳ။ သူတို႕ဆီက စာအုပ္ကိုေတာ႕ကုိယ္အၿမဲယူဖတ္တယ္။ ေၿခာက္လ ကုိ တစ္ဆယ္ ေပးရတယ္။ တန္ကတန္နဲ႕ရယ္ ။ အဲဒီဆုိင္လဲ ကုန္သေလာက္ၿဖစ္သြၾးတယ္။ ကုိယ္ဖတ္တာ။ အေပၚထပ္က ဒန္နာရီလည္း သူကသာ ကုိ္ယ္႕႕ကုိမသိတာ ကုိယ္ငွားဖတ္တာ မနည္းဘူး ။ သူတို႕ကလည္း ေလ်ာ႕ေပးပါတယ္။ က်န္တဲ႕ုဆုိငေတါြကလည္းငွားဖတ္ေသးတယ္။

ကုိယ္႕ကြန္ၿပဴတာ Hp စားပြဲတင္တစ္လံုးရွိတယ။္ သံုးနစ္ဘဲသံုးရေသးတယ္ ထေႀကာင္ေကာ။ ဆရာ ပင္႕တာေၿခႀကြခ သံုးဆယ္ေပးရတယ။္ ၿပင္တာ ကနစ္ရာေလာက္က်တယ္။ တစ္ခါၿဖစ္ၿပန္ေကာ။ အဲဒါနဲ႕ပန္ႏီစူလာသယ္လာၿပီးဆုိင္ကို အပ္တယ္။ နစ္ေရာေလာက္ ကုန္တာဘဲ ခဏဘဲၿပန္ပ်က္ၿပန္တယ္။ ဖြင္႕လုိက္ရင္ ဝင္းဒုိးတက္မလာတဲ႕ၿပသာနာဘဲ ေနာက္ဆံုးငါးရာနားၿဖစ္လာေတာ႕ဆက္မၿပင္ေတာ႕ဘူး ။ ႀကည္႕လုိက္ရင္ေတာ႕ တစ္ကယ္႕ အသစ္ ကေလးဘဲ။ သံုးမရတာဘဲခက္တယ္။ အဲဒါလဲ ဘယ္သူ႕ေပးရမလဲမသိဘူး။ ထပ္လည္းမၿပင္လုိေတာ႕ဘူး။ အဲဒါနဲ႕ အဲဒီအိမ္မွာဘဲထားခဲ႕ေတာ႕တယ္။ အိမ္ရွင္ လြတ္ပစ္ဘုိ႕ၿဖစ္သြားတယ္။

ဇတ္လမ္းကေတာ႕ဒါဘဲ
ခဏလာတာနဲ႕ဆယ္နစ္ေက်ာ္သြားတာကေတာ႕ေနာက္မွ ဆက္ေတာ႕မယ္။





မွတ္ခ်က္
ခမမ ကုိခ်စ္ခင္ေသာေႀကာင္႕မေရးခ်င္ဘဲေရးသည္။ နဲနဲရွည္သြားသည္။

khet myint myint said...

ဒီပိုစ့္နဲ႔ဘာမွေတာ့ မဆိုင္၊ သို႔ေပသိ..
ref: http://www.blog.phyomaw.com/2010/02/moving-out.html
ေရးပါ..
"" တို႕တံုးကမ်ားလို႕... ္ခဲ႕မိတယ္။ အဲဒီအိမ္မွာဘဲ။စအုပ္ေတ ြစာရြက္ေတြ . ၿပင္မရေတာ႕တဲ႕ကြန္ၿပဴတာ။ အိမ္ေၿပာငး္ေတာ႕တုိ႕တစ္ေယာက္ထဲေၿပာင္းတာကုိး။ မနုိင္ေတာ႕ဘူး။ အမ်ားႀကီး ေဒါက္တာသန္းထြန္းဘဝအေႀကာငး္စာအုပ္ ေရြဥေဒါငး္.တစ္သက္တာမွတ္တမ္း. ေသာ္တာေဆြ ..ကုိင္ရုိိလက္ခဏာ စာအုပ္ တကသုိယ္ဖဳန္းနုိင္။ လြန္းထားထား။ ဟင္းခ်က္နည္းၿပဳတ္နည္း။ မစန္ဒါ။ မုိးမုိးအငး္လ်ား။ ေမာ္ေတာ္ဆုိင္ကယ္နဲ႕ကမာပတ္တဲ႕လင္မယား။ ဂ်ာနယ္ေပါင္းစဳံ။ ""
အထက္ပါစာကို အေၿခခံ၍ တစ္မ်ိဳးမဟုတ္ တစ္မ်ိဳး အက်ယ္ခ်ဲ့ေရးပါ.. ကၽြႏုပ္ဤဘေလာ့ကိုဖတ္ၿပီးသိရသေလာက္ ရွင္က်ားပူေရာက္ၿပီးမွ အိမ္ေၿပာင္းသည္မွာ ႏွစ္အိမ္ထက္မနည္းေတာ့ေခ်.. ဟုတ္စ?
အေၾကာင္းကိစၥ လင္းပါေခ်..။


သိခ်င္သူ
ခမမ

February 15, 2010 1:08 AM

sat ev:

ေၿခေထာက္ေတြေညာငး္လုိက္တာ.......လက္နဲ႕ဖိထားရတယ္။ ကုိယ္႕ ဘာသာကုိယ္ၿပန္ နိပ္ေနရတယ္။ မခံနုိင္ ခ်င္ ေတာ႕ တာနဲ႕ပါရာစီတစ ္ေမာ္-တစ္လံုးထ ေသာက္ လုိက္တယ္။ သက္ သာလုိသက္သာၿငား ။ တစ္ေန႕ တစ္ေန႕ အရမး္ ေလ်ာက္ ရလုိ႕ ထင္တယ္. မေလ်ာက္တဲ႕ေန႕ကိုပိုေညာငး္တယ္။

ဒီေန႕ မေလ်ာက္ ဆိုအလုပ္မွ မသြားဘဲ။ par time စာရြက္သြားေဝမလားစဥ္းစားေသးတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ႕ပိုက္ဆံထက္ ေလးရက္ နားခ်င္တဲ႕စိတ္က အေလးသာသြားတယ္။ အမွန္က ဒီရက္ထဲဂ်ဳတီပါတယ္။ တစ္ေယာက္ က သဴ႕အေႀကာငး္နဲ႕ သူဆင္းခ်င္လို႕ လာလဲတာနဲ႕ အိုက္တင္ခံၿပီးလဲေပးလုိက္တယ္။

နားလုိက္ေတာ႕မွဘဲဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းေနတယ္ဆုိတာသိရတယ္။ မလွဳပ္ခ်င္ဘူး လဲေနတယ္။ ကုိယ္ေတြလက္ေတြလဲ နာလုိက္တာ အိပ္ရာကထရင္ က်ြတ္က်ြတ္ၿမည္ၿပီးမွ ထရတယ္။နာေနလုိ႕ ငါးမိနစ္ေလာက္ေနမွ သက္သာသြားတယ္။

ဒီေန႕မနက္ကတည္းက တင္းစံုစမ္းရတယ္။ ေအာက္ထပ္ဆင္းၿပီးဘယ္ဆုိင္က ဘယ္ေန႕ ပိတ္မလဲဆုိၿပီး စားေသာက္ဆုိင္ ္food stall ကေတာ႕ဒီေန႕ေန႕လည္က စပိ္တ္ၿပီး သံုးရက္ပိတ္မယ္။ India ဆုိင္နဲ႕မေလးဆုိင္ကေတာ႕မပိတ္ဘူးဆုိလုိ႕စိတ္ေအးသြားတယ္။ စားဘုိ႕ သိတ္မပူရေတာ႕ဘူးေပါ႕။ ကုိယ္႕တုိရွည္ဆုိင္ကေတာ႕ ပိတ္မဲ႕ ရပ္ကြက္ထဲပါသြားလုိ႕ကမန္းကတန္းဝယ္စားလုိက္ရတယ္။ တုိရွည္ တစ္ ပလာတာ နစ္.။

ၿမိဳု႕ထဲသြားတယ္ လူပါးတယ္ ရထားမွာ ေနရာရတယ္။ ပင္နစူလာမွာ လူမ်ားေနတာ နဲ႕ဖဴနန္ဘက္သြားတယ္ ပိတ္တဲ႕ဆုိင္ကမ်ားေနတယ။္ အေရွ႕ဘက္ေရွာက္လုိ္က္ အေနာက္ဘက ္ေလ်ာက္လုိ္က အိမ္သာထဲဝင္လိုက္ မွန္ႀကည္႕လုိက္ ေခါင္းၿဖီးလုိက္နဲ႕ အေတာ္ေလး အခ်ိန္ၿဖဳန္းလုိက္ေသးတယ္။

ေနာက္ဆံုး ေရာဘင္ဆန္နားက ေရပန္းနားမွာ ေက်ာက္ခ်လုိက္တယ္။ ေရေတြကုိႀကည္႕လုိက္ လူေတြ ကုိႀကည္႕လုိက္ တယ္လီဖံုးကုိႀကည္႕လုိက္ ေကာငး္ကင္ကုိ ေမာ႕ႀကည္႕ လုိက္နဲ႕ဘဲ မုိးခ်ဳပ္သြားတယ္။

Feb 12

ဒီေန႕လည္းအလုပ္မ်ားတာဘဲ။ မနက္ကတထည္းက လုပ္လုိက္ႀကတာ. ထမင္းမစားလုိက္ရတဲ႕သူေတြ အမ်ားႀကီးဘဲ . ကုိယ္ကေတာ႕စားလုိက္ရတယ္။။ ကိုယ္က လစ္ရင္လစ္သလုိ ေအာက္ဆင္းၿပီးစားလုိက္တာဘဲ ။မစားလုိက္ရဘူးဆုိတာမရွိဘူး။ ေပါက္စီကလည္း အၿမဲဝယ္လာတယ္။ kmsl အပိန္က်င္႕ရင္ ေပါက္စီစားၿပီး က်င္႕သတဲ႕ ။ကိုယ္႕အတြက္ကေတာ႕ေပါက္စီဆုိတာ snack ဘဲ။

အိမ္ၿပန္လမ္းမွာ ဘတ္စကားေပါၚမွာ ၿမန္မာေကာင္ေလးေတြ႕တယ္ . သူကေတာ႕ၿမန္မာလိုေၿပာလုိက္မွ အလန္႕တႀကားႀကည္႕လုိက္ရတယ္။ ဆံပင္ေဆးဆုိး ၿမန္မာလိုသာမေၿပာရင္ ၿမန္မာလို႕မသိနုိင္ဘူး။ ။အလုပ္ထြက္ထားတယ္တဲ႕ အခုေလ်ာက္လည္ေနသတဲ႕ဲ။ အစိမ္းေရာင္ တီရွပ္ကေလးမ်ား ဒီေန႕ ဘယ္သူဝတ္ထားသလဲ။

တစ္ခါ ရထားေပၚမွာ ခ်ာတိတ္မနစ္ေယာက္ ေလေပါေနေလရဲ႕။ cilvil ဆုိတာလဲပါတယ္။ HDB ဆိုတာလဲပါတယ္။ အတုိးနွဴံးဆိုတာလဲပါတယ္။ စလံုးရုပ္ေတာ႕မထြက္ေသးဘူး။ လာတာမႀကာေသးတဲ႕ပံုဘဲ ။လာတာ မႀကာေသးတဲ႕ ပံုဆုိတာ ဘယ္လိုလ ဲသိခ်င္ရင္ကုိယ္႕ကိုႀကည္႕ပါ။ ကုိယ္ကေတာ႕ ေရာက္တာႀကာေပမဲ႕ အခုၿမင္ရင္ ကူညီခ်င္စရာ ေကာငး္ေလာက္ေအာင္ village ကလာတဲ႕သေဘာရွိပါတယ္။

တစ္ခါ ေဘးကတစ္ေယာက္ၿဖတ္သြားၿပန္တယ္။ ေသာႀကာေန႕ half day တဲ႕။ ဘယ္သူမ်ား ဖံုးႀကီးကိုင္ၿပီးအဲသလိုမ်ားဒီေန႕ေၿပာမိႀကသလဲ။

ဟိုေန႕ကေတာ႕ၿပီးခဲ႕တဲ႕စေနကေပါ႕။ ပင္နီဇူလာမွာ ဖိုးစိန္မ်ားလား ဆုိၿပီးလုိက္ႀကည္႕မိေသးတယ္ ရွပ္ကီ်ီအတုိ လက္ေခါက္ဝတ္ၿပီး။ ခပ္ပိန္ပိန္ပါးပါး လက္သူႀကြယ္မွာ ေရြလက္စြပ္ဝတ္ထားတယ္။

ကုိယ္လား။
စကားမေၿပာဘူး ။အားလုံးကုိလုိက္ႀကည္႕ၿပီးရင္ထဲကေနေဝဖန္ေနတယ္။

Feb 11

အလုပ္မ်ားတယ္။အလုပ္မ်ားတယ္လို႕ေၿပာရင္ အၿမင္ကပ္စရာၿဖစ္မယ္။ လူတုိင္း အလုပ္မ်ား ေနႀက တာပါဘဲ။ ကပ္ခ်င္လဲကပ္ပေစ. ေၿပာရမွ ၿဖစ္မယ္။မနက္ ေၿခာက္နာရီေက်ာ္က ထြက္သြားတာ မုိးခ်ဳပ္မွခ်ည္းဘဲၿပန္ေရာက္ေရာက္လာတယ္။ ကိုယ္႕ ကုိယ္ကုိ တမင္မအားေအာင္ ေနတာလဲပါတယ္။ အားရင္ ကြန္ၿပဴတာေရွ႕မွာဘဲထုိင္ေနတာ အခ်ိန္ကုန္တယ္။ အက်ိဳးမရွိဘူး ။ စိတ္ေတာ႕ခ်မး္သာပါတယ္.. ဘာလုိလုိနဲ႕ ဘေလာ႕ လုပ္ေနတာ သံုးနစ္ဝန္းက်င္ရွိလာၿပီ.။ ေက်ာငး္သြားတက္ရင္ ဘဲြ႕လြန္တစ္ခုေလာက္ ရ ေတာ႕မယ္။

စီပံုးနဲ႕ဘေလာ႕ဖတ္ခ်င္ေသာ္ၿငားလည္းအားလံုးကို ဘေလာ႕လုပ္ထားလုိ႕ဖတ္လုိ႕မရဘူး ေမလး္ေလးရ လုိ႕ေတာ႕ေတာ္ေသးရဲ႕။ တစ္မ်ိဳးေတာ႕လည္းေကာင္းတာေပါ႕ သံေယာ ဇဥ္ၤၿပတ္တယ္ မၿပတ္လုိ႕လဲမရဘူးေလ. ၿဖတ္ေပးထားတာကုိး။

ဒီေန႕ အလုပ္မ်ားေပမဲ႕အလုပ္ပါးတယ္။ ေန႕လည္က ကန္တင္းမွာထူးထူးဆန္းဆန္း လူနဲနဲစံုတယ္ ။ ကုိယ္တိဳ႕အလုပ္သဘာဝအရ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ထမင္းစားခ်ိန္ သိတ္မတူႀကဘူး ။ ခင္တဲ႕သူခ်ငး္ေတြ႕ဘုိ႕လဲ ခဲယဥ္းတယ္။ ဒီေန႕ေတာ႕ငါးေယာက္ေလာက္ ကင္တန္းမွာ ေတြ႕တာနဲ႕ ဝင္ၿပီး ထုိင္လုိ္က္မိတယ္။ မ်ားေသာအားၿဖင္႕ကုိယ္က နားေထာင္သမားပါ။ သူတို႕စကား အဂ္လိပ္လုိ သိတ္မေၿပာတတ္တာလဲပါတယ္။

တစ္ေယာက္ကေၿပာတယ္ ။ သူက subway ဆုိင္မထုိင္ဘူးဘူး ဆိုတဲ႕အေႀကာင္း အဲဒါ ေရာက္သြားတာမွာ ဘယ္လုိမွာရမယ္မွန္းမသိလို႕ ေနာက္လူကုိ ေရွ႕တန္း တင္လုိက္ ရတဲ႕အေႀကာငး္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကလဲ အလုပ္ ထြက္ၿပီး အလုပ္ေၿပာငး္ရင္ ေကာငး္မလား ဆုိတဲ႕အေႀကာငး္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကလဲ တရုတ္နစ္ကူးမွာ သူအိမ္မွာလဲေန အမ်ိဳးေတြ ဆီလဲေရွာက္ လည္မယ္ ဆုိတဲ႕ အေႀကာငး္ စိတ္ကူးေပါက္ရာ ေတြေၿပာႀကတယ္။ ကုိယ္႕အတြက္ကေတာ႕ ူသူတိဳ႕ ေၿပာတာေတြ ဟာ ကေလးေတြလုိဘဲ ။ ခ်စ္စရာ ေကာငး္ႀကပါတယ္။

ၿမန္မာေတြနဲ႕ သြားမထုိင္ဘူးလား...မေမးပါနဲ႕ ။ လက္ခ်ိဳးေရလုိ႕ရတဲ႕သူေတြကုိ ဖံုးဆက္လုိ႕ မရပါဘူး ။ အေႀကာငး္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ မကုိင္ႀကတာ ေတြမ်ားေနတယ္ ။ ကုိင္တဲ႕သူ ၿပန္ဆက္တဲ႕ သူကထပ္ၿပီး လက္ခ်ိဳး ေရလုိ႕ ရတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ႕ ကုိယ္လဲ ေမ႕ ထား လုိက္ ေတာ႕ဘုိ႕ႀကုိးစားလုိက္ေတာ႕တယ္။

legion

http://www.imdb.com/title/tt1038686/

အခ်ိန္ကေလးနဲနဲရတာနဲ႕ ထမငး္မစားဘဲလစ္သြားလိုက္တယ္။ ေပါက္စီဘဲစားလုိက္ရတယ္။ ရုပ္ရ်င ္ႀကည္႕ ခ်င္တာနဲ႕ ဘယ္ေလာက္မအားသလဲဆုိတာ လမ္းသြားရင္း မုန္႕စား သြားရ တယ။္ လုပ္ခ်င ္တာ ေတြ ကမ်ားေနလို႕။

ရံုေရွ႕မွာ ေရြးစရာ နစ္ကားရွိတယ္။ soldier ရယ္ legion ရယ္။ ခဏစဥ္းစားလုိက္တယ္ ဘာႀကည္႕ရင္ေကာငး္မလဲလုိ႕။ သိတ္မစဥ္းစားလုိက္ရပါဘူး စစ္ကားမႀကည္႕ေတာ႕ဘူး ။ legion ဘဲႀကည္႕ေတာ႕မယ္။ ဒါေပမဲ႕ေတာင္ပံေတြ ပါလို႕စိတ္ညစ္သြားေသးတယ္။မ တတ္နုိင္ဘူး ။ကုိယ္မွ မရုိက္ဘဲ သူရုိက္တာဘဲႀကည္႕ရေတာ႕မွာေပါ႕။

ရံုမွာႀကည္႕တာ ကအေႀကာငး္ရွိပါတယ္။ sound effect ကုိခံစားခ်င္လုိ႕ပါ။ ပီၿပင္တာမ်ား အစပိုငး္ကေလးမွာ ေခြးေဟာင္ သံႀကားလုိက္ရသလုိဘဲ ဘယ္ကေနထြက္လာ ပါလိမ္႕လို႕ ေတာ္အေနာက္ ကို လွည္ၾကည္႕လုိက္မိေသးတယ္။ ၿပီးေတာ႕မွ ရုပ္ရွင္ထဲက ေန အသံ ထြက္မွန္းသိလိုက္ရတယ္။

ဇတ္လမ္းက plot က ဒီလုိပါ
An out-of-the-way diner becomes the unlikely battleground for the survival of the human race. When God loses faith in humankind…

ကုိယ္နားလည္တာကေတာ႕ထံုးစံအတုိင္းေပါက္တတ္ကရဘဲ။ ေခ်ာင္က်တဲ႕ အေဝး ေၿပးလမ္းမေပၚမွာ အသားမဲတဲ႕မင္းသားတစ္ေယာက္ကလမ္းေပ်ာက္ၿပီး စားေသာက္ဆုိင္ တစ္ဆုိင္ ထဲကိုေရာက္လာတယ္။ အဲဒီမွာအရင္ရွိနင္႕ေနတာက မိသားစုတစ္ု အေဖရယ္ အေမရယ္ သမီးေခ်ာေခ်ာေလးပါတယ္။ ဆုိင္ပုိင္ရွင္ကလဲမိသားစု သားရယ္ သမီး ရယ္ သမီးက ကိုယ္ဝန္နဲ႕။ သူတို႕နဲ႕ဘာပက္သက္မွန္းမသိတဲ႕သူတစ္ေယာက္ရယ္။

အဲဒီမွာ အဲဒီဆုိင္ရွိတဲ႕ရပ္ကြက္က တီဗြီလဲပ်က္။ တယ္လီဖံုးေတြလဲပ်က္ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႕ အဆက္အသြယ္ၿပတ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေႀကာက္မက္ဘြယ္ရာေတြၿဖစ္လာတယ္။ ေတာင္ပံပါတဲ႕ မငး္သားလဲပါတယ္။ ဒီေလာက္ဘဲ။ က်န္တာေတာ႕ကုိယ္႕ဘာသာ ကုိယ္ႀကည္႕ေတာ႕ ဆက္ေၿပာရင္ ပ်က္စီးမွာစုိးလို႕။

ပ်င္းေနတဲ႕ကုိယ္႕အတြက္ေတာ႕မဆုိးပါဘူး။ မင္းသားေခ်ာေခ်ာ မင္းသမီးေခ်ာေခ်ာ နဲ႕ အိုက္တင္ေတြလည္းေကာင္းႀကပါတယ္။ အႀကိဳက္ႀကီးမဟုတ္ေပမဲ႕ မပ်င္းလုိက္ပါဘူး။

The book of Eli ဆိုတာ ေႀကာ္ၿငာနဲ႕ေတာ႕စိတ္ဝင္စားသြားမိၿပီ။အဆင္ေၿပရင္ႀကည္႕ဦးမယ္။

အၿပန္ဘိုက္ဆာလို႕ မက္ေဒါနယ္ဘက္ ေမ်ာ္ႀကည္႕မိေသးတယ္။ လူေတြမ်ားတာနဲ႕ မစားခဲ႕ရေတာ႕ဘူး ။ ေပါင္မုန္႕ဘ ဲဝါးလုိက္ ရေတာ႕တယ္။

တံုခ်မ္း တံုခ်မး္အသံႀကားေတာ႕ဝါသနာအရအနံ႔ခံလုိက္သြားာတာ တုိးနယားလား အဲဒါ ကေနတာေတြ႕တယ္။ ခဏဘဲကၿပီးထုိင္သြားလုိ္ကတာ ကုိယ္ႀကည္႕ေနတံုး သူ ဘယ္ အခ်ိန္ကတည္းက ကၿပီးေမာသြားၿပီလဲမသိ.ကိုယ္႕ႀကည္႕ေနေတာ႕ထုိင္ေနတာဘဲ ထပါေတာ႕ မင္းသားေရလုိ႕ေတာင္စိတ္ထဲကေန ေရရြတ္မိေသးတယ္။ အိပ္ေတာင္ေနလုိ္က္ေသးတယ္။








အၿပန္မွာေတာ႕အိတ္တစ္လံုးပါလာတယ္ မယံုမရွိနဲ႕။ အမဲေရာင္ကေလး လွကလွနဲ႕။

Bugis

ဒီေန႕ၿမိဴ႕ထဲသြားတယ္။ မေရာက္တာလဲႀကာၿပီ။ စကၤာပူေနတယ္သာဆုိတယ္.. ဘယ္မွ ေရာက္တာ မဟုတ္ဘူး.။ အိမ္နဲ႕ အလုပ္နဲ႕ အလုပ္နဲ႕အိမ္နဲ႕ဘဲသြားပါတယ္။ ၿပီးခဲ႕တဲ႕အပါတ္က အလုပ္မ်ားတယ္။ မအိပ္လဲ မအိပ္ဘူး ။ အိပ္ခ်ိန္နည္းတယ္ ။ ႀကာရင္ေတာ႕လည္းမၿဖစ္ဘူး ။ ၿပဳၿပင္မွၿဖစ္မယ္။ ၿပဳၿပင္မွသာ ဆုိတာ နာရီႀကည္႕ လုိက္ေတာ႕ ညသန္းေကာင္ၿဖစ္ေနၿပီ။ နဲနဲဘဲ အိပ္လုိက္ရင္ အိပ္ေရးဝ သလုိၿဖစ္ၿဖစ္ သြားတယ္။ aging process ဘဲထင္ရဲ႕။ လုပ္ခ်င္တာေတြက မ်ားၿပီး အခ်ိန္က မေလာက္နုိင္တာလဲပါတယ္။

ပန္ႏိစူလာရုိးလာတာနဲ႕ဘူဂစ္ဘက္ဲခ်ီတက္သြားတယ္။ ရထား တစ္မွတ္တုိင္ဘဲ ပိုစီးရ တာ ပါ။ သိတ္ေဝးေဝး လည္း မသြားနုိင္ဘူး။ ေမာတယ္။ နီးနီးနားနားဘဲ။ ေရွာ႕ပင္းသြားတယ ္ေခၚတာေပါ႕။ ဟုိဝင္ဒီထြက္။ လက္ေတာ႕ မသုတ္ပါဘူး ။ အားနာတယ္။ ကုိယ္႕အေၿခအေန ကုိယ္သိတယ္။ ဝယ္မွာမွ မဟုတ္ဘဲ ။ ဘာလို႕လက္သုတ္မလဲ။ အဲဒေတာ႕ ႀကည္႕ရံုဘဲေပါ႕။ သိတ္သေဘာက်ရင္ေတာ႕ နဲနဲကိုင္ႀကည္႕လိုက္တယ။ ္ မထရုိင္ပါဘူး။



ဒီေန႕ အေတာ္စည္တယ္။ ဒီေန႕ဘဲစည္သလား။ ေန႕တုိငး္ဘဲစည္သလားေတာ႕မေၿပာနုိင္ပါ။ လူေတြက ေတာ႕ ဝက္ဝက္ကြဲဘဲ။ လူငယ္မ်ားပါတယ္။ အဲဒီရပ္ကြက္က..














အဲဒီမွာ ေရွာ႔ပင္ေမာ္ ထဲမွာ ကိုယ္အေတာ္ႀကာေသးတယ။ ္ ဖိနပ္ေတြၿကည္႕။ ဝယ္ခ်င္ေသာ္ၿငား အိမ္က ဘံုးထဲမွာ ထည္႕ ထားတဲ႕ဖိနပ္မ်ားစြာ မ်က္နာ ကိုၿမင္ေယာင္ၿပီးၿပန္ခ်ခဲ႕ရ။

ပုိက္ဆံအိတ္ေတြက အခုတစ္ေလာေစ်းႀကီးေနတယ္ မခ်ေသးဘူး။ အမွန္ေတာ႕ သူလဲဲ မလိုေသးဘူး ။ ကုိယ္႕အစ္မက သူ႕မွာ ပုိက္ဆံအိတ္ ၁၅အိတ္ၿဖစ္ေနၿပီး မဝယ္လာပါနဲ႕ဦး လုိ႕ ေတာငး္ ပန္ထားတယ္။ အသာေလးၿပန္ခ်။ ေစ်းလဲႀကီးတယ္။ အေပၚထပ္ေတာ႕ မတက္ခဲ႕ေတာ႕ဘူး ေစ်းႀကီးမွာဘဲေလ တစ္ထည္ သ့ုးံဆယ္ေတာ႕ အသာေလးရွိမွာဘဲ ေၿခေညာငး္ရံဳဘဲ။














အဲဒါနဲ႕လမ္းမေပၚအၿပင္ထြက္သြားတယ။္ အဲဒီမွာလဲ စေကာ႕ ေစ်း လိုမ်ိဳး အၿပင္ဘက္တန္းေစ်းရွိေသးတယ္ေလ။
ေကာင္းကင္မွ ေနအေတာ္လင္းပါေသးတယ္ ဘာၿဖစ္လုိ႕႕ ိုကုိယ္႕ဓါတ္ပံုက ေမွာင္ သြားရတာလဲမသိ။

အဝင္မွာ ၿမင္ၿမင္ခ်င္သေဘာက်တာေတာ႕အုန္းစိမ္းရည္ဘဲ အလံုးကေလးေတြ ကုိခ်က္ခ်င္းခြဲ ခ်က္ၿခင္းေဖာက္ေသာက္ လက္မလည္ဘူး။ ေရာငး္ရတာ ကုိယ္ ဘာလို႕ မေသာက္ခဲ႕ မိပါလိမ္႕။

ေဟာဗ်ာ။
ကိုယ္စလံုး ေၿခာက္က်ပ္ နဲ႕မနည္းရွားရွားပါးပါး ဝယ္ခဲ႕ရတာ ဒီမွာ သံုးအိတ္တစ္ဆယ္ၿဖစ္ေနတယ။ (အိတ္တလံဳးစလံုးသံုးက်ပ္ေက္်ာဘဲ) ္ အိတ္ေတြမွာမ်ားလိုက္တာ ႀကဳိက္တာ ေရြးပါလိ႕မ္။ ဒါေပမဲ႕ုိ ကိုယ္ကလည္းဝယ္ၿပီးတာ ဆယ္အိတ္ေလာက္ၿဖစ္ေနၿပီ။ ထပ္ဝယ္လို႕ မၿဖစ္ေခ်ေတာ႕ဘူး ။ ေငးေမာ သေဘာက်ရ့ုဘဲ။











ဒီပံုလား........
ဘာလဲလုိ႕လာမေမးပါနဲ႕။ တူိးရစ္တစ္ေယာက္ေသခ်ာ ရုိက္ေနလိဳ႕ ဝင္ရုိက္လာ တာ. ေလွခါးေတြကုိသေဘာက်တယ္ထင္တာဘဲ ထင္တာပါ။ မွားနုိင္္တယ္။

တရုတ္နစ္ကူးနီးလာလုိ႕ထင္တယ္။ လိမ္ေမာ္သီးေတြသိတ္လွတယ္။ ေဘးနားက ဒီဆုိင္ကိုေတြ႕ေတာ႕ ဒီလုိဟုိလုိေတြ စဥ္းစား လုိက္မိ ေသးတယ္။ ဒူးရငး္သီးႀကီးေတြလည္းေကာင္းတာဘဲ။ စားခ်င္စရာ။ မစားခဲ႕မိၿပန္ဘူး။

ေဟာ။..................
ကုိယ္႕အႀကဳိက္အိတ္ဆိုင္ေတြ႕ၿပီ။
ဝယ္ခ်င္မိေသး။ မၿဖစ္ေသးပါဘူးၿပန္ခ်။











အက်ီေတြဘက္လည္းေရာက္ေသးတယ္။ လူငယ္ဝတ္ေတြမ်ားတယ္ ။ကုိယ္ဝင္ ဝတ္လည္း ရပါတယ္။ ကုိယ္႕မွာ အ၈်ီေတြမ်ားေနတာနဲ႕ ယံုခ်င္ယံု မယံုခ်င္ေန။


















္႕နာရီ ဆုိင္ေတြလည္းဝင္ႀကည္႕ၿဖစ္ခဲ႕ေသးတယ္။ဒီတစ္ခါေတာ႕သိတ္မဝယ္ခ်င္ေတာ႕ဘူး။














ေနာက္ဆံုးေတာ႕ဘာဂါဘဲစားပါတယ္။ ကုိကာကုိလာကုန္ေနတယ္တဲ႕ (ႀကားဘူးလား) အဲဒါနဲ႕ဘာလီရည္နဲ႕ တြဲေသာက္ခဲ႕ရတယ္။ ကုိယ္က ကုိကာကုိလာနဲ႕မွ ပိုႀကိဳ႕္တယ္ စူးသြားတဲ႕အရသာမွာ ေပါင္မုန္႕ကို ဝါးလုိက္ရတာဟာအရသာဘဲ အခုေတာ႕ကာရန္မဲ႕ေနတယ္။ အရက္သမားမ်ားလိုေပါ႕ အရက္ကေလး တစ္ႀကို႕က္ ေပါင္မုန္႕ေလးတကုိက္လုပ္ခ်င္တာ .......ေတာက္။







အၿပန္ကေေတာ႕ေမွာင္ေနၿပီေပါ႕ definitely

















သုနင္းဆီအတြက္ နင္းဆီ
















ဘူးဂစ္စ္ေရ..ကုိယ္ၿပန္ၿပီ။

pauk

ေပါက္ႀကိဳက္သလိုကိုယ္လဲႀကိဳက္ပါတယ္။ လံုခ်ည္ (ထမိန္ လိဳ႕ေၿပာရတာ ပိုၿပီး အားရပါးရရွိလွတယ္။ ) ငယ္ငယ္တံုး ကနဲ႕ စေၿပာရရင္ လံုခ်ည္နစ္ထည္ဘဲရွိတယ္လို႕ ဘာၿဖစ္လုိ႕လဲ ဆုိ ေတာ႕ အဲဒါဘဲ ဝတ္စရာရွိလုိ႕ပါ။ ေက်ာငး္စိမ္းကေလးတစ္ထည္ ေနာက္ တစ္ ထည္။ ခေလးဆုိေတာ႕စကဒ္နဲနဲရွိတယ္။

ေနာက္ပိုင္းေတာ႕အေတာ္ေလးရွိလာတာမ်ား အေတာ္ေလးကို ရွိပါတယ္။ ကုိယ္႕အမ်ိဳးဆီ ကေန ရတာကိုမနည္းပါဘူး။ သူတစ္ခါ ဝတ္ၿပီးသြားရင္ကုိ ကုိယ္ယူလုိ႕ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ႕လဲဘာၿဖစ္သလဲမသိ. ကုိယ္ဟာ ရုိးကုိ ရုိးလြန္းတယ္။ သူ႕ဆီက ယူရင္လ ဲရုိးသားေပ႕ဆုိတဲ႕အဆင္ေတြ ကိုဘဲယူတယ္။ စကဒ္ထမိန္ဆုိတာမ်ား တစ္ထည္မွ မရွိသလုိ ဝတ္ႀကည္႕ရင္လဲလည္ေနလို႕ အဆင္မေၿပဘူး။ ေဒါက္ပါတဲ႕ထမိန္ေတာင္ မဝတ္တတ္ပါဘူး ။ ဒီအတုိင္းဘဲ ဝတ္တယ္။ အခုထက္ထိလဲကု္ယ႕္ဘာသာ မဝယ္တတ္ေသးပါဘူး အစ္မလတ္က ဝယ္ၿပီးခ်ဳပ္ၿပီးသားကိုေပးတယ္။ နစ္ကုိက္လားအဲဒီလုိထမိန္ကုိ ေအာက္နားေတာ႕ၿဖတ္ရတယ္ ကုိယ္က ပုတာကုိး။

အိမ္ေထာင္က်ၿပန္ေတာ႕သေဘာ္ၤသားယူမိၿပန္ေတာ႕ အဲဒီအၿပင္ အဲဒီသေဘာ္သားက ကိုယ္႕အတြက္ဆုိ မနေမ်ာ တတ္ပါဘူး။ ဝယ္လာရင္ ပါတိတ္ကုိ ဆယ္ထည္စီးဝယ္လာၿပီးေပးတယ္။ ဝတ္လုိက္ရတာ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖတ္ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာင္ အၿမင္မႀကည္ဘူး ။ငတုိ႕ကသေဘၤာသားယူမွ ဒါးႀကီးဝတ္နုိင္တာ မဟုတ္ဘူး အေစာႀကီးကတထည္းကဝတ္နုိင္တယ္ေတြ ဘာေတြညာေတြ ၿဖစ္ကုန္တယ္။

အဲဒီမွ ထမိန္ကုိႀကဳိက္တာ မွ စလံုးလာေတာ႕လဲထမိန္ယူလာတာပါဘဲ အခုအိမ္ေနရင္းလဲထမိန္ဘဲဝတ္ပါတယ္။ ဟုိနားဒီနား ထသြားရင္ေတာင္ ထမိန္နဲ႕ဘဲဆငး္သြားတဲ႕အေဒၚႀကီးပါ။

အခုေနာက္ပိုငး္ေတာ႕ပါတိတ္ေတြဝယ္ေပးမဲ႕လဲကုိယ္မဝတ္ၿဖစ္ပါဘူး အမ်ိဳးေတြ ကုိဘဲေပးလုိ္ကေတာ႕တယ္။ ကုိယ္က အစကတည္းက တရုတ္ပိတ္ႀကဳိုက္ပါတယ္ ကုိယ္႕အဖြားနဲ႕ဆင္ပါတယ္။ သူဝယ္တဲ႕အဆင္ုနပ္နုပ္ အေရာင္မွုဳိငး္မွဳိငး္ကုိဘဲဝတ္ပါတယ္။ ရန္ကုန္က အမ်ိဳးေတြ ကေတာ႕ပထမေတာ႕ထြင္တယ္ထင္ေသးတယ္ နုိင္ႈငံၿခားကလာၿပီး တရုတ္ပိတ္နဲ႕ဘဲ ရပ္ကြက္တစ္ကာလည္လို႕ ေနာက္ပိုင္းေတာ႕လည္းရုိးသြားတယ္ အခုတတစ္ေလာေတာ႕တရုတ္ပိတ္ေတြ ေစ်းႀကီးလာတာမ်ား တထည္ကုိ ခဳွုဳပ္ၿပီးၿမန္မာေငြ ေလးေထာင္ေၿခာ္က္ ေထာင္ၿဖစ္သြားတယ္ထင္တယ္။ ကုိယ္႕ပါတ္တ္ သံုးထည္တစ္ဆယ္တန္ကုိ ခ်ဳပ္ဝတ္တာကမွ ေတာ္ဦးမယ္ လုိ႕စဥ္းစားမိေနတယ္။

မွတ္ခ်က္
အိမ္မရွငး္ေပမဲ႕မီးပူတုိက္တာေတာ႕ဝါသနာပါလုိ႕မီးပူတုိက္ၿပီးသားမ်ားကု ိထုတ္ႀကြားလုိက ္နုိင္ပါေႀကာငး္ အေႀကာငး္အမ်ဳးိမ်ိုူဴနဲ႕ ဓါတ္ပံုထဲမပါလုိက္ရတဲ႕ထမိန္မ်ားရွီေသးေႀကာင္း

ထပ္ဆင္႕မွတ္ခ်က္
ေပါက္။ ခ်စ္ႀကည္ေအး ။သက္ေဝ။ စူးနြယ္; ပန္းခရမး္ၿပာ. မုိးခ်ဳိသင္း တုိ႕ပိုစ္ကုိဖတ္ၿပီး အားငယ္သြားေႀကာငး္။ ကုိယ္႕ရဲ႕ထမိန္မ်ား။ ဓါတ္ပံုကုိလည္း ရွက္ရွက္နဲ႕တင္ၿပလုိက္ရပါေႀကာင္း

ထပ္ဆင္႔မွတ္ခ်က္
ဘယ္မွမသြားဘာမွ မလုပ္လုိ႕ပြဲသြားပဲြလာ ထမိန္လွလွ မ်ားမရွိ ပါေႀကာင္း ကိုလည္းေလးစားစြာတင္ၿပလုိက္ရပါသည္။

debit/shawls

ေကာ္ဖိီေသာက္တာမ်ားသြားလို႕ရင္တုန္ေနတယ္။ အိပ္ငုိက္မွာ စိုးၿပီးေသာက္လုိက္တာ.။ အိပ္မငုိက္ေတာ႕ဘဲနဲ႕ အန္ခ်င္သလို မအီမသာၿဖစ္သြားတယ္။ ပင္ပန္းတယ္ ။ပင္ပန္းတဲ႕အထဲ အိပ္တာကလဲနည္းေသးတယ္။

ကုိယ္႕မွာ ကဒ္ၿပားမ်ိဳးစံုရွိတယ္။ ေအတီအမ္ကဒ္။ ဒီဘိတ္ကဒ္. ္။ etcး အံႀသစရာတစ္ခုက ေရာ္ဘင္ဆန္ကဒ္တို႕ မက္ထရုိကဒ္တို႕ အီစီတန္ ကဒ္တုိ႕ မရွိတာဘဲ ဆုိလုိတဲ႕သေဘာက ကုိယ္သည္ အခ်ီႀကီးေသာ္လည္းေကာငး္ ေစ်းႀကီး တာေသာ္လည္း ေကာငး္မဝယ္တတ္ ဘူးဆုိတာ ေပၚလြင္လာတယ္။

ၿပီးခဲ႕တဲ႕ရက္ပိုင္းက ပို္ကဆံအိတ္ထဲမွာ debit card တစ္ကဒ္ေပ်ာက္ေနတယ္။ လန္႕သြားတယ္။ အဲဒါ ကုိယ္သိတယ္။ပင္ပန္းလာၿ႔ီပီဆုိရင္ လူက အမွားအယြင္းေတြ လုပ္တတ္တယ္။ အဲဒီမွာ ဘယ္နာ ခ်ထားခဲ႕ မွန္း မသိ တာဘဲ။ အလုပ္ကုို ေရာက္မွသိတာ ဆိုေတာ႕ အိမ္မွာလဲၿပန္ရွာလို႕မရဘူး။ အဲဒါနဲ႕ဘဲ cancel လုပ္လုိက္ရတယ္။

Debit card ဆုိတာလုပ္ထားသင္႕တယ္လုိ႕ေတာ႕အႀကံၿ႔ပဳလုိတာဘဲ။ ခရက္ဒစ္ကဒ္ရဲ႕ function ပါတယ္ ဆုိေတာ႕ကာ အထူးသၿဖင္႕ oversea သြားတဲ႕အခါ ေဟာ္တယ္ေတြ သြားတ႕ဲအခါ အသံုးဝင္တာေပါ႕။ ေဟာ္တယ္သြားတည္းရင္ ဖံုးနဲ႕ ဘြတ္ကင္ လုပ္ေသာ္လည္းေကာငး္ အင္တာနက္ ဘြတ္ကင္လုပ္ ေသာ္လည္း ေကာငး္အသံုး ဝင္တယ္။မဟုတ္ရင္လူကုိ အေၿခအၿမစ္မရွိသလို အစိမ္းေတြ ထုတ္ၿပီး deposit လုပ္ရတယ္။ ကဒ္နဲ႕ဆုိရင္ကဒ္နံပါတ္ဘဲ မွတ္ထားလုိက္ေကာ။ ေငြေခ်ေတာ႕လဲ ကုိယ္က အစိမ္းေတြ ထုတ္ေခ်။ ကုိယ္႕ေဘးက လူက ကရက္ဒစ္ကဒ္နဲ႕ေခ်. ။ အဆင္မေၿပဘူး။ ရွိရင္ေတာ႕လဲ ထိန္းသိန္းရတဲ႕ ဒုကၡ ေတြ ေတာ႕ ရွိတာေပါ႕။

အခုတစ္ေလာမ်က္ေစ႕က်ေနတာကေတာ႕ပုဝါေတဘဲ။ သံုးတာေတ႕လည္း သံုးၿဖစ္ပါတယ္။ ေတြ႕ရင္ႀကည္႕ပါ။ ပါလာေစရမယ္။ ရန္ကုန္ၿပန္လည္း ေတြ႕တဲ႕သူကုိ အဆင္ေၿပသလုိေပးလုိက္တယ္။ ရန္ကုန္မွာလဲ သြားရွာေသးတယ္။ ဒီဇုိင္းမတူ အဆင္မတူဘူး တစ္မ်ိဳးစီဘဲ။ ဆင္တာေလးေတြေတာ႕လည္းရွိတယ္။ ကုိယ္က ဘဲရန္ကုန္ကုိသိတ္မနွံ႔ခဲ႕လုိ႕လားမသိဘူး နဲနဲေတာ႕ကြာၿခားသလုိဘဲ။ ေစ်းႀကီးတာေတြလဲရွိပါတယ။္ တစ္ထည္ စလံုး ၂၀ တို႕ ဒီထက္ေစ်းႀကီးတာေတြလည္းရွိပါတယ္ ကုိယ္ကေတာ႕ုကိုယ္နုိင္သေလာက္ေလးဘဲေပါ႕။

မေလးရွားကပုဝါ တစ္ထည္ကုိ ၿမန္မာေငြ တစ္ေထာင္ခန္႕။ အိနြယ အဆင္ ကေလးနစ္ထည္ဝယ္ထားပါသည္။ တစ္နုိင္ႈင႔ကုိ တစ္ဆင္စီထင္တာဘဲ သူက ဒီဇုိင္းတစ္မ်ိဳးထြက္တယ္။

စလံုးပုဝါကေတာ႕ ဟုိေန႕က ခ်ြာၿခဴးကန္မွာ တစ္ထည္ကုိ ၿမန္မာေငြ နစ္ေထာင္ေက်ာ္႕ နဲ႕ သံုးထည္ထပ္ဝယ္တယ္။ မ်ားေနၿပီး ဘယ္နစ္ထည္မွန္းေတာင္မမွတ္မိေတာ႕ဘူး။ အဲဒါလဲ ရန္ကုန္ ေရာက္ရင္ ကုန္တာဘဲ မိန္းကေလးမ်ားေတာ႕သူတစ္ထည္ကုိယ္တစ္ထည္နဲ႕ ဝယ္သြားေတာ႕တာ အမ်ားႀကီး. ခ်လုိက္ရင္ နာရီပိုင္းအတြင္းကုန္သြားတာဘဲ။

ေဆာရီး. Debit နဲ႕ shawls နဲ႕အဆက္အစပ္ မရွိၿဖစ္သြားတယ္။ ကာရန္မဲ႕တဲ႕စာတပုဒ္ေပါ႕။

စလံုးပုဝါ

မေလးပုဝါ