saturday

ကုိယ္တို႕နစ္ေယာက္ထဲေနတယ္။ ခ်မ္းသာလြန္းလို႕ေတာ႕မဟုတ္ဘူး. ။ ငယ္စဥ္ကာလကသူငယ္ခ်ငး္မ်ား. မိတ္ေဆြမ်ား နဲ႕တြဲေနတာ ၿပသာနာမရွိေပမဲ႕ ႀကီးလာတဲ႕အခါ အေႀကာင္း အမ််ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ စိတ္အခန္႕ မသင္႕စရာေတြ ေတြ႕လာတဲ႕အခါ ခ်စ္ခင္မွဳေတြပ်က္ၿပားေစတယ္။ခဲြေနလိုက္တဲ႕အခါ ပိုက္ဆံပိုကုန ္ေပမဲ႕စိတ္ခ်မ္းသာမွဳကိုပိုရတယ္။ က်န္တဲ႕ေနရာေခ်ြတာရတာေပါ႕။ ဒါေပမဲ႕ အိမ္မွာ စကားေၿပာစရာ လူနည္းသြားတယ္။

ကုိယ္႕မွာအေပါငး္အသင္းမိတ္ေဆြ အရမ္းနည္းတယ္။ နည္းဆုိမရွိသေလာက္ဘဲ။ ၿပင္ပေလာကမွာ ေၿပာပါတယ္။ အဲဒီေတာ႕အားတဲ႕ရက္မွာ ၿမန္မာမ်ားလာေလ႕ရွိရာ ပန္နိစူလာကိုအၿမဲေရာက္တယ္။ အဲဒီကလူ အားလံုးကုိယ္႕ကုိသိတယ္။ တစ္ပါတ္တစ္ခါ အၿမဲလာ. တစ္ဆုိင္ဝင္တစ္ဆုိင္ထြက္ ဟုိဟာလုပ္လုိက္ ဒီဟာလုပ္လုိက္နဲ႕ ကုိယ္ သိတ္ေပ်ာ္တယ္။ ၿမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားကိုလည္းၿမင္ရတယ္။ ၿမန္မာစကားသံ ကိုလည္းႀကား ရတယ။္ ထုိင္ေနရင္းနဲ႕ ကိုပီတိၿဖစ္ ေနတာပါ။

ဒီေန႕အဖို႕ေတာ႕မနက္စာကေပါင္မုန္႕.ေပါက္စီ ေကာ္ဖီ.နြားနို႕ဘဲ။ ထမင္းခ်က္မေန ေတာ႕ဘူး။အဲေလ ဟင္းခ်က္မေနေတာ႕ဘူး.ထမင္းတစ္အုိးေတာ႕တည္တယ္။ ပန္နီစူလာေရာက္ေတာ႕ ဘာစားရမလဲ စဥ္းစားတယ္။ စားစရာေတြမ်ားလြန္းလို႕ဗိုက္က တဗိုက္ ထဲၿဖစ္ေနတာနဲ႕စဥ္းစားရတယ္။ ဒန္ေပါက္ကို ေရြးလုိက္တယ္။ ဟုိတံုးက အငး္ေလးနဲ႕ၿမနနၵာ. ရဲရင္႕ဘဲစားေနရာက အခု ရနံသစ္ၿဖစ္သြားၿပန္ၿပီ။ အဲဒီကလူက ကုိယ္႕ ကုိသိတယ္ဆရာ။ မၿမင္တာႀကာၿပီတဲ႕။ အင္းေလ.မၿမင္တာႀကာဆုိ အခုတစ္ေလာ အဲဒီဆုိင္ဘက္ကိုမေရာက္ဘူး။ ရွမ္းေခါက္ဆဲြခ်ည္းဘဲသြားစားေနတာ။

ကုိယ္ဆုိင္ေရာက္ခါစက ခံုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လြတ္ေသးတယ္။ နုိင္ငံၿခားေရာက္တာ လူပါးဝစြာနဲ႕ ေလးေယာက္ ထုိင္ခ ံုကုိဘဲ ေရြးထုိင ္တယ္။ နစ္ေယာက္ထုိင္ခံုက က်ဥ္းက်ဥ္း က်ပ္က်ပ္ လွဴတ္တုတ္လွုတ္တုတ္နဲ႕။

လူေတြ ေရာက္လာတယ္။ ကုိယ္က နစ္ေယာက္ခံုကုိေရြ႕ေပးဘုိ႕အစီအစဥ္မရွိပါဘူး။ ကုိယ္႕ ဘာသာကုိယ္ဆက္စားမွာဘဲ ေအးေအးခ်မ္းခ်မး္။ စာအုပ္ေတာ႕ဖတ္မေနပါဘူး။ ကုိ္ယ္႕ခံုဆီက ထုိင္ခံုကုိ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က can I get this ဆုိလား ဘာဆုိလား အဂၤလိပ္လုိလာေၿပာၿပီးေတာင္းသြားတယ္။ ရယ္ခ်င္မိေသးတယ္။ဟားဟားဟား. ရန္ံ့သစ္မွာ ထိုင္စားေနတဲ႕သူ ကုိအီးလို ေၿပာရမယ္ လို႕ဘယ္သူကမ်ားထင္မွာပါလိမ္႕။

ေနာက္တစ္ခုံ ကုိေတာ႕ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကအမူအယာနဲ႕ယူလုိ႕ရမလားဆုိၿပီးယူသြားတယ္။ ဒါကေတာ႕ အဆင္ေၿပပါတယ္။ မ်ားေသာအားၿဖင္႕အဖြဲ႕နဲ႕ေသာ္လည္းေကာင္း အတြဲနဲ႕ေသာ္လည္း ေကာင္းလာတာမ်ား တယ္။

အေပၚထပ္တက္ၿပီးေခါက္ဆဲြသုပ္ဝယ္တယ္။ တစ္ပြဲေလးက်ပ္။ဒန္ေပါက္ကမွ ငါးက်ပ္ခြဲ။ ေခါက္ဆဲြသုပ္ေလးက်ပ္ ကေတာ႕မ်ားတယ္။ဒါေပမဲ႕ကိုယ္မွ မသုတ္ခ်င္တာ.ဝယ္ေပါ႕ ခံေပါ႕။

ေနာက္တစ္ဆုိင္ကူးၿပန္တယ္။ ခ်ဥ္ေပါင္ေႀကာ္.။ မ်ွစ္ခ်ဥ္။

ေနာက္တစ္ဆုိင္ကူးၿပန္တယ။္ သေၿပပန္း။ တစ္ခက္ စလံုးနစ္က်ပ္

ေနာက္တစ္ဆုိင္ကူးၿပန္တယ္။ ခ်ဳဥ္ေပါင္ရြက္.မ်ွစ္။ ခ်ဥၤေပါင္ကတစ္က်ပ္. မ်စ္က တစ္က်ပ္ခြဲ

ေနာက္တစ္ဆုိင္......ပဲၿပဳတ္.. နစ္က်ပ္။
ေနာက္တစ္ဆုိင္ကူး..ဆူပရာဒင္အားေဆး. ေစ်းတက္သြားၿပန္ၿပီ။ ဟုိတံုးကနစ္ဆယ္ေလးက်ပ္ အခု စလံုးနစ္ဆယ္ကုိးက်ပ္။

ရုိင္ဖယ္စီတီးဘက္ လွည္႕သြားၿပန္တယ္။ ေစ်းေတြႀကီး တယ္ မဝယ္နုိ င္ပါ။ ဘရာစီယာ တစ္ထည္ကုိ စလံုးသံုးဆယ္။ မက္စ္အန္ စပန္ဆာဘက္ ေရာက္သြားၿပန္တယ္။ စလံုး၁၅ က်ပ္ဆုိတာ စြပ္က်ယ္ဘဲရပါတယ္။ ၿပန္လစ္လာခဲ႕တယ။္ ပုိက္ဆံအိတ္ တစ္ဆယ္တန္ အဲဒီမွာမရွိပါ။

တစ္ေန႕လံဳးမုိးရြာၿပီးအဲဒီအခ်ိန္ကေလးကေတာ႕သာယာပါတယ္။