Sunday, March 21, 2010

saturday













ကုိယ္တို႕နစ္ေယာက္ထဲေနတယ္။ ခ်မ္းသာလြန္းလို႕ေတာ႕မဟုတ္ဘူး. ။ ငယ္စဥ္ကာလကသူငယ္ခ်ငး္မ်ား. မိတ္ေဆြမ်ား နဲ႕တြဲေနတာ ၿပသာနာမရွိေပမဲ႕ ႀကီးလာတဲ႕အခါ အေႀကာင္း အမ််ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ စိတ္အခန္႕ မသင္႕စရာေတြ ေတြ႕လာတဲ႕အခါ ခ်စ္ခင္မွဳေတြပ်က္ၿပားေစတယ္။ခဲြေနလိုက္တဲ႕အခါ ပိုက္ဆံပိုကုန ္ေပမဲ႕စိတ္ခ်မ္းသာမွဳကိုပိုရတယ္။ က်န္တဲ႕ေနရာေခ်ြတာရတာေပါ႕။ ဒါေပမဲ႕ အိမ္မွာ စကားေၿပာစရာ လူနည္းသြားတယ္။

ကုိယ္႕မွာအေပါငး္အသင္းမိတ္ေဆြ အရမ္းနည္းတယ္။ နည္းဆုိမရွိသေလာက္ဘဲ။ ၿပင္ပေလာကမွာ ေၿပာပါတယ္။ အဲဒီေတာ႕အားတဲ႕ရက္မွာ ၿမန္မာမ်ားလာေလ႕ရွိရာ ပန္နိစူလာကိုအၿမဲေရာက္တယ္။ အဲဒီကလူ အားလံုးကုိယ္႕ကုိသိတယ္။ တစ္ပါတ္တစ္ခါ အၿမဲလာ. တစ္ဆုိင္ဝင္တစ္ဆုိင္ထြက္ ဟုိဟာလုပ္လုိက္ ဒီဟာလုပ္လုိက္နဲ႕ ကုိယ္ သိတ္ေပ်ာ္တယ္။ ၿမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားကိုလည္းၿမင္ရတယ္။ ၿမန္မာစကားသံ ကိုလည္းႀကား ရတယ။္ ထုိင္ေနရင္းနဲ႕ ကိုပီတိၿဖစ္ ေနတာပါ။

ဒီေန႕အဖို႕ေတာ႕မနက္စာကေပါင္မုန္႕.ေပါက္စီ ေကာ္ဖီ.နြားနို႕ဘဲ။ ထမင္းခ်က္မေန ေတာ႕ဘူး။အဲေလ ဟင္းခ်က္မေနေတာ႕ဘူး.ထမင္းတစ္အုိးေတာ႕တည္တယ္။ ပန္နီစူလာေရာက္ေတာ႕ ဘာစားရမလဲ စဥ္းစားတယ္။ စားစရာေတြမ်ားလြန္းလို႕ဗိုက္က တဗိုက္ ထဲၿဖစ္ေနတာနဲ႕စဥ္းစားရတယ္။ ဒန္ေပါက္ကို ေရြးလုိက္တယ္။ ဟုိတံုးက အငး္ေလးနဲ႕ၿမနနၵာ. ရဲရင္႕ဘဲစားေနရာက အခု ရနံသစ္ၿဖစ္သြားၿပန္ၿပီ။ အဲဒီကလူက ကုိယ္႕ ကုိသိတယ္ဆရာ။ မၿမင္တာႀကာၿပီတဲ႕။ အင္းေလ.မၿမင္တာႀကာဆုိ အခုတစ္ေလာ အဲဒီဆုိင္ဘက္ကိုမေရာက္ဘူး။ ရွမ္းေခါက္ဆဲြခ်ည္းဘဲသြားစားေနတာ။

ကုိယ္ဆုိင္ေရာက္ခါစက ခံုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လြတ္ေသးတယ္။ နုိင္ငံၿခားေရာက္တာ လူပါးဝစြာနဲ႕ ေလးေယာက္ ထုိင္ခ ံုကုိဘဲ ေရြးထုိင ္တယ္။ နစ္ေယာက္ထုိင္ခံုက က်ဥ္းက်ဥ္း က်ပ္က်ပ္ လွဴတ္တုတ္လွုတ္တုတ္နဲ႕။


လူေတြ ေရာက္လာတယ္။ ကုိယ္က နစ္ေယာက္ခံုကုိေရြ႕ေပးဘုိ႕အစီအစဥ္မရွိပါဘူး။ ကုိယ္႕ ဘာသာကုိယ္ဆက္စားမွာဘဲ ေအးေအးခ်မ္းခ်မး္။ စာအုပ္ေတာ႕ဖတ္မေနပါဘူး။ ကုိ္ယ္႕ခံုဆီက ထုိင္ခံုကုိ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က can I get this ဆုိလား ဘာဆုိလား အဂၤလိပ္လုိလာေၿပာၿပီးေတာင္းသြားတယ္။ ရယ္ခ်င္မိေသးတယ္။ဟားဟားဟား. ရန္ံ့သစ္မွာ ထိုင္စားေနတဲ႕သူ ကုိအီးလို ေၿပာရမယ္ လို႕ဘယ္သူကမ်ားထင္မွာပါလိမ္႕။

ေနာက္တစ္ခုံ ကုိေတာ႕ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကအမူအယာနဲ႕ယူလုိ႕ရမလားဆုိၿပီးယူသြားတယ္။ ဒါကေတာ႕ အဆင္ေၿပပါတယ္။ မ်ားေသာအားၿဖင္႕အဖြဲ႕နဲ႕ေသာ္လည္းေကာင္း အတြဲနဲ႕ေသာ္လည္း ေကာင္းလာတာမ်ား တယ္။

အေပၚထပ္တက္ၿပီးေခါက္ဆဲြသုပ္ဝယ္တယ္။ တစ္ပြဲေလးက်ပ္။ဒန္ေပါက္ကမွ ငါးက်ပ္ခြဲ။ ေခါက္ဆဲြသုပ္ေလးက်ပ္ ကေတာ႕မ်ားတယ္။ဒါေပမဲ႕ကိုယ္မွ မသုတ္ခ်င္တာ.ဝယ္ေပါ႕ ခံေပါ႕။

ေနာက္တစ္ဆုိင္ကူးၿပန္တယ္။ ခ်ဥ္ေပါင္ေႀကာ္.။ မ်ွစ္ခ်ဥ္။

ေနာက္တစ္ဆုိင္ကူးၿပန္တယ။္ သေၿပပန္း။ တစ္ခက္ စလံုးနစ္က်ပ္

ေနာက္တစ္ဆုိင္ကူးၿပန္တယ္။ ခ်ဳဥ္ေပါင္ရြက္.မ်ွစ္။ ခ်ဥၤေပါင္ကတစ္က်ပ္. မ်စ္က တစ္က်ပ္ခြဲ

ေနာက္တစ္ဆုိင္......ပဲၿပဳတ္.. နစ္က်ပ္။
ေနာက္တစ္ဆုိင္ကူး..ဆူပရာဒင္အားေဆး. ေစ်းတက္သြားၿပန္ၿပီ။ ဟုိတံုးကနစ္ဆယ္ေလးက်ပ္ အခု စလံုးနစ္ဆယ္ကုိးက်ပ္။

ရုိင္ဖယ္စီတီးဘက္ လွည္႕သြားၿပန္တယ္။ ေစ်းေတြႀကီး တယ္ မဝယ္နုိ င္ပါ။ ဘရာစီယာ တစ္ထည္ကုိ စလံုးသံုးဆယ္။ မက္စ္အန္ စပန္ဆာဘက္ ေရာက္သြားၿပန္တယ္။ စလံုး၁၅ က်ပ္ဆုိတာ စြပ္က်ယ္ဘဲရပါတယ္။ ၿပန္လစ္လာခဲ႕တယ။္ ပုိက္ဆံအိတ္ တစ္ဆယ္တန္ အဲဒီမွာမရွိပါ။


တစ္ေန႕လံဳးမုိးရြာၿပီးအဲဒီအခ်ိန္ကေလးကေတာ႕သာယာပါတယ္။

21 comments:

PAUK said...

ခ်ဥ္ေပါင္နဲ႔မွ်စ္ပဲငတ္တယ္..
မမရယ္..
၂ေယာက္တည္းေနေတာ့ေအးခ်မ္းတာေပါ့ေလ..

Ko Ba Tint said...

ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေရးတတ္သျဖင့္ ဖတ္သူမ်ားလည္းလြယ္လြယ္ကူကူ
ကလစ္လိုက္တာမ်ားပါသည္။

အျခားဘေလာက္မ်ားတြင္သြားေရာက္
ကြန္မန့္ေပးတာ ပိုေကာင္းသည္

သတိထားမိသည္မွာၾကာပါျပီ
ဒီမွာပထမဆံုးကြန္မန္ေရးဖူးျခင္းပါ။

Anonymous said...

ဒံေပါက္ မစားရတာၾကာ..................
ခ်ဥ္ေပါင္နဲ႔မွ်စ္ကေတာ႔ တစ္ပတ္ႏွစ္ခါေလာက္ စားေနရတာ...

လင္းဒီပ said...

မိုးရြာရြာ ေနပူပူ မခင္ဦးေမၾကီးကေတာ့ ready to go :P

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

အင္း..စ လုံးမေရာက္တာ..၁၂ ႏွစ္ရွိျပီ..
ေတာ္ေတာ္ေျပာင္းလဲသြားျပီကိုး..
အရင္ကဆို..ဗမာဆိုင္၅ ဆိုင္ ၆ ဆိုင္ေလာက္နဲ႔ ေျခာက္တီးေခ်ာက္ခ်က္ပဲ..

SHWE ZIN U said...

စားခ်င္ရာစားလို႕ရေနတဲ႔ အတြက္ ဝမ္းသာရမွာေပါ႔ေနာ္

ေရႊစင္ဦး

RePublic said...

ေျပာျပတာ လာနားေထာင္ပါတယ္ မဂိြစ္

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

မမ ေခါက္ဆဲြသုတ္ ေတာ္ေတာ္ ႀကိဳက္တာပဲ ၊အသုတ္စံု သုတ္ေကြၽးခ်င္တယ္ မမနဲ႔ ရီတာ႔ကို....ခ်စ္လို႔...:)

khet myint myint said...

တစ္ပတ္မွာတစ္ခါေလာက္ေတာ့ ေရာက္ၿဖစ္တဲ့ထဲ က်ေနာ္လဲပါတယ္
ရနံ့သစ္ဆိုင္ကလူေတြသိတဲ့သူေတြထဲမွာ က်ေနာ့္လဲပါတယ္
သြား ဦး မွာ...

ဒ႑ာရီ said...

ဟုတ္တယ္ အမ....... တပတ္တခါ အဲဒီေရာက္ရင္ တလစာေလာက္ ဆိုၿပီး ၀ယ္ပစ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့လည္း တပတ္နဲ႔ ကုန္တာပဲ။ း)
ဒါနဲ႔ ထပ္သြားရျပန္ေရာ...။

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္

Vista said...

အသုတ္စံု ကိုဘူးနဲ ့ပို ့ေပးရမလား အေနာ္က အသုတ္စံု ခ်န္ပီယံ ဟိဟိ

ကုိေအာင္ said...

အမၾကီး မခင္ဦးေမ ..
အမ ေပးတဲ့ လင့္ခ္
http://bar-tway-tone.blogspot.com/2009/07/blog-post_25.html
က ဇာတ္လမ္းကို က်ေနာ္ ဖတ္ၾကည့္ပါတယ္။
ဇာတ္လမ္းက စိတ္၀င္စားဖုိ႕ အရမ္းေကာင္းပါတယ္၊ ေက်ာေတာ့ ခ်မ္းစရာပါ၊ အခန္းက က်ဥ္းတာလည္း ပါတယ္၊ ေလာင္ေၾကးက မနည္းဘူးပဲ။

က်ေနာ့္အသိတစ္ေယာက္က ေျပာျပဖူးတယ္၊
သူ စီးပြားေရး လူမွဳေရးဒုကၡေတြ ပတ္လည္၀ုိင္းေန
ခ်ိန္မွာ လူတစ္ေယာက္နဲ႕ ေန႕တုိင္း သူတုိ႕ တုိက္က
ေလွကားမွာ ဆုံတယ္၊ တစ္ႏွစ္နီးပါးေလာက္ ေန႕တုိင္း
ေတြ႕ေနၾက၊ ေနာက္ေတာ့ သူတုိ႕အေပၚထပ္မွာ
ဆြမ္းေကြ်းရွိလုိ႕ သြားစားမွ ဓါတ္ပုံကို သြား ေတြ႕တယ္၊ ေမးၾကည့္ေတာ့မွာ အဲဒီလူၾကီးက သူ႕
အခန္းမွာ ေနခဲ့တဲ့ အလွဴအိမ္ရဲ႕ အေဖ ျဖစ္ေနတာ
သိရတယ္၊ သူတုိ႕ မေျပာင္းလာခင္ တစ္ႏွစ္ေလာက္
ကတည္းက ေသသြားျပီ၊ အဲလုိမ်ဳိးေတြ ရွိတယ္အမ၊
လူကလည္း ကိုယ့္အပူနဲ႕ ကိုယ္ဆုိေတာ့ တေစၦကုိ
ေတာင္ မေၾကာက္တတ္ေတာ့ျပီမုိ႕လုိ႕ သီခ်င္းေတာင္
ဆုိရမလုိပဲ။

Rita said...

အသုတ္စံုေကၽြးခ်င္တဲ့သူေတြ ဘာေတြေတာင္ မေမွ်ာ္ဘဲေတြ႕ေနရပါလား။ ပိုင္တာပဲ။ ႐ွလြတ္ !!!

rose of sharon said...

ေပ်ာ္စရာၾကီးေနာ္... လြတ္လပ္လိုက္တာ... စိတ္သြားတိုင္းကို ကိုယ္ပါေနေတာ႔တာဘဲ

သံလြင္ HeRo said...

ပဲျပဳတ္စားခ်င္လာျပီ....
ေနာက္ေန့ အာလူးေၾကာ္နဲ့ ပဲျပဳတ္သြား
ဝယ္အံုးမွပဲ....
တီကြန္...ပင္နီဆူးလားမွာ က်ေနာ့္ကို
ေတြ.ရင္ ေခၚေနာ္...
တိုဖူးေႏြးလည္းဝယ္ေကြ်း... ဟီး

ကိုလူေထြး said...

“ကန္ အိုင္ ဂက္ သစ္ဇ္ဇ္ဇ္ဇ္”

တမင္သက္သက္စသြားတာပါ...

းဝ)

ေဆာင္း said...

ရဲရင့္က လဘက္ရည္ သတိရလုိက္တာ ဒီက ကုလားလဘက္ရည္က ကုလားမဆလာေတြထဲ့ေဖ်ာ္ ထားတာ အန္ေတာင္ အန္ခ်င္တယ္။

Bino said...

Better eat outside.
But some time only.

BINO

Bino said...

Better eat outside.
But some time only.

BINO

ေဆာင္းႏွင္းရြက္ said...

sunday အေၾကာငး္ ဆက္ေရးးးးပါ ဗ်ိဳ႕ ..

နာမည္ ကေတာ့ ၾကားဖူးေနၿပီ ..
ခုမွ လာဖတ္ၿဖစ္တယ္ ...

လင့္ခ္ တိတ္ သြားတယ္ မ...

desertraindrops said...

ႏွစ္ေယာက္တည္းတစ္ကမၻာ :)