Thursday, January 29, 2009

Management 3

ေနာက္တစ္ခု ကိုယ္႕မီဘ ခ်မ္းသာတဲ႕သူမ်ား .. ပိုက္ဆံရွိတဲ႕သူမ်ား။ အမ်ားဆံဳးမွားတတ္ တဲ႕ အၿ႔ပဴအမဴ အေလ႕အထ တစ္ခု..တစ္ဦးတည္း ေသာသား မ်ားမွာ ပိုၿဖစ္တယ္။ ဒါမွ မဟုတ္လည္း အေၿကာငး္ အမ်ိဴးမွ်ိဴးနဲ႕ လူၿကီး မိဘ အေမြကို ရနုိင္ခြင္႕ရွိသူမ်ား မွာ ေယဘုယ် အားၿဖင္႕အဲဒီ အမ်ွားကို က်ဴးလြန္တတ္ၿကတယ္။

အနီးဆံုးဥပမာ. ကိုယ္႕အေဖ..သားအၿကီးဆံုး အလိမ္မာ ဆံဳး မိဘ ကုိ ပိုက္ဆံ အေထာက္ဆ့ဳံးၿဖစ္တဲ႕ အၿပင္။ သား သမီး မရွိတဲ႕ ဦးေလး လင္မယားက လညး္ သားအၿဖစ္ ေမြးစားထားေသးတယ။္ ကဲဒီ အေမြ ေၿမၿကီး ..တုိ႕။ ဘားလမ္း တုိက္ခန္း တုိ႕ဟာ သူအၿပင္ဘယ္ သူရဘဳိ႕ရွီေသးလဲ သူ စဥ္းစားလား သ ူမစဥ္းစားလား မသိ. ။ အေဖဟာ ဘာကို မွ မဝယ္သြားဘူူး..။

အေမ႕အေမ ဘက္ က အေမြ ရေတာ႕ ဟုိေခတ္က ေမာ္ေတာ္ ကားၿကီး႕ကုိဝယ္ စီးတယ္။ ၿမို႕ပိုင္ နယ္ပိုင္ ဆုိ ေတာ႕လဲ သြားေလရာမွာ အိမ္ ၿကီးၿကီး ရွီတယ္ ဆုိေတာ႕ အိမ္ ဟာ သူ႕အတြက္ ပူစရာ မဟုတ္ခဲ႕ဘူး။ ကဲ. ပူတာအုိသြားမယ္ ဆုိေတာ႕ ေမာ္ေတာ္ကားကုိ ညီေလး က အစ္ကုိရယ္ က်ြန္ေတ႕ာ္ကုိ ေပးထားခဲ႕ က်ြန္ေတာ္ၾကည္႕ေပးထားမယ္ လုိ႕ဆုိတယ္။ ..ေပးထားခဲ႕တယ္။ အေဖ ပူတာအုိ ..နဲ႕ မုိးညွင္း ကေန ၿပန္ လာေတာ႕ ေမာ္ေတာ္ကား က ဂ်ံုးဂွ်ံူးက်ေနၿပီ.. လမ္းသြားရင္းနဲ႕ ၿပင္ရတာ ခဏခဏ..ေနာက္ဆ့ဳးၤ သားသမီး မ်ားက လည္း အရြယ္ေရာက္လာ တကၠသိုလ္ စရိတ္ ေတြ ကလည္းၿကီးလာ..အစုးိရအိမ္ မရခင္ အိမ္င်ွားေန ေတာ႕ စရိတ္ ကလည္းတက္.။ ကားကို ေရာင္းတာလည္း ဘယ္ေလာက္ မွ သိတ္မရေတာ႕ ဘူးထင္တာဘဲ။

သူေမ််ာ္လင္႕တယ္လုီ႕ ကိုယ္ထင္မိတဲ႕ အေဖ႕မိဘ ေၿမၿကီး ကလည္း သူ႕အေမ က သားရယ္ သားညီမ နွစ္ေယာက္ ကသမီး မိန္းကေလးေတြ အေမ ေပးလုိက္ေတာ႕မယ္ ဆုိောတ႕လည္း လိမ္မာတဲ႕သားၿကီး ဘာ ေၿပာမလဲ။ ေပးလုိက္ပါ အေမ ေပါ႕။ ေမြးစားအေဖ ဦးေလး က လည္း အေဒါၚ ဆံဳးေတာ႕ ေနာက္ အိမ္ေထာင္ၿပဴ.. ဦးေလ.းမဆံုး ခင္မွာဘဲ ဘားလမ္း တိုက္ခန္းကုိ ေရာင္းလို႕ ေဒါပံဳ ေၿပာငး္ေနၿကတယ္ ။ အေဖ ေမ််ာ္လင္႕သလား. မေမ်ာ္လင္႕သလားမသိ.. ။ ဘာ မွ မရခဲ႕ဘူး။ အစိုးရေပးတဲ႕ အခန္းမွာဘဲ ေနာက္ဆံဳး အခ်ိန္ ထိ ေနခဲ႕သြားတယ္။ အရာရွိၿကိး တစ္ဦး ဟာ ေၿမတစ္ကြက္ ေတာင္ မဝယ္ထားခဲ႕မိဘူး။

ကိဳယ္႕အေဖ ပင္စင္ ယူေတာ႕အစိုးရအိမ္ ကေန ဖယ္ရမလိုၿဖစ္တယ္။ မိသားစုဝင္ တစ္ေယာက္ က အစုိးရ အလုပ္ လုပ္ရင္ေတာ႕ နဲနဲၿကည္႕ရွဴ ေပးနုိင္တယ္ ဆုိလို႕ စာသိတ္ ေတာ္တဲ႕ ကံမေကာင္းလို႕ ေဆးေက်ာင္း နဲ႕ လြဲသြားတဲ႕ ကုိယ္႕အစ္မအလတ္ မဟာ .. ရာဇဴး chemistry မွာ Msc တက္ခြင္႕ရရဲံသားနဲ႕ မိသားစုကုိ ငဲ႕ၿပီး အလုပ္ခြင္ ကုိ အသက္ ကေလးငယ္ ငယ္နဲ႕ဝင္ခဲ႕ရတယ္။

အေဖဟာ ေခတ္ေကာငး္လား ေကာငး္ေကာငး္ မွီခဲ႕ပါတယ။္ ဘာမွ မရွိဘူး လို႕ကုိယ္တုီ႕ယူဆခဲ႕တဲ႕သူ႕ညီ ကုိယ္႕ ဦးေလး ဟာ သကၤက်ါြန္း ဘက္မွာ ေၿမေလးတစ္ကြက္ ကို ၿမန္မာေငြ သံုးရာ နဲ႕ ဝယ္ခဲ႕တယ္။ အခု အေတာ္ ေစ်းရွိရဳ့ံမက သူ႕တသက္တင္ မက အခု ေၿမး လက္ထက္ မွာပါ မပူမပင္ ေနေနရရဲဲ႕၊ သူဝယ္ထားတဲ႕ ေၿမဟာသူ႕ေၿမေပါ႕ ။ .အစိုးရအိမ္ ဆုိ တာ အလုပ္လုပ္တဲ႕ကာလမွာ ဘဲ ေနခြင္ႈရွိတယ္ ဆုိတဲ႕သဘာဝကုိ နားလည္ခဲ႕ဘုိ႕လုိတယ။္

မွတ္မိတတ္ရင္ ပညာယူတတ္ရင္ ဖတ္သမ်ွ.စာေတြ ထဲက ပညာယူလုီ႕ရနုိင္တယ။္ ေသာ္တာေဆြ စာအုပ္ဟာ ပညာရွိ စာအုပ္ၿကီးဘဲ။ ပညာေတြ သူ႕စာအုပ္အထဲမွာ အမ်ားၿကီးရွိတယ္။ ယူတတ္ ဘုိ႕ေတာ႕လုိတယ္။

မွတ္မိမလား..ေသာ္တာေဆြ ..ေမနဲ႕႕ အိမ္ေထာင္္ၿပဴၿပီး ခုနစ္မုိင္ ရြာတန္းရွည္ ကေလး မွာ တစ္လ အစိတ္ နဲ႕သြားၿပီး ငွားေနၿကတယ။္ အဲဒီ အိမ္ ကေလးကို သူတို႕သိတ္ၿကိုက္တယ္။ မုိးကုတ္ၿမေမာင္တို႕ အားလံုး လာလာၿပီးစတည္း ခ်ၿကတယ။္ သူတိဳ႕သိတ္ေပ်ာ္ခဲ႕ၿကတယ္။ မိုးကုတ္ ၿမေမာင္ ဆုိတာ ေငြ ကို ေရလိုသံဳးသူ မက ေလ လိုသံုးသူ လုိ႕ပါ နာမည္ၿကီးေလာက္ေအာင္ ခ်မ္းသာပါတယ္။
အဲလုိနဲ႕ေနလာရင္း ေသာ္တာေဆြ တုိ႕ အဲဒီ အိမ္ ကေလး ကို ဝယ္ခ်င္လာတယ္။ တီးေခါက္ၿကည္႕ေတာ႕ အိမ္ရွင္ ကလည္း ေရာင္းခ်င္တယ္ လုိ႕ သတင္းရတယ္ ။အဲလုိနဳ႕ဲ ႕ေသာ္တာေဆြ စာမ်ဳခ မ်ာမ်ားေလး ရတဲ႕ တစ္ေန႕မွာ အိမ္ရွင္နဲ႕စကားေၿပာၿဖစ္တယ္။ အိမ္ရွင္ က တစ္ေထာင္႕နွစ္ရာ ေတာင္းတယ္။ (နဲနဲေတာ႕ လဲြနုိင္တယ္ အလြတ္ေၿပာတာမုိ႕လု႕ီ ခြင႕္လြတ္ပါ) ေသာ္တာေဆြ ကစဥၤ္းစား ၿပီး ေပးမယ္ ဗ်ာ ဆုိၿပီး ေစ်း ေၿပာၿပီး ၿပန္လာခဲ႕ၿကတယ္။ ေမ ကေတာင္.. ေမာင္ရယ္ နဲနဲ ေလာက္ ဆစ္ပါဦးေလား ဆုိတာ ကုိ ေသာ္တာ ေဆြ က အုိ..ေမ ကလဲ ကိုယ္တုိ႕လဲ ပိုက္ဆံရွိေနတာဘဲ သူ တုိ႕စိတ္ခ်မ္းသာ ပါေစ ဆုိၿပီးေတာ႕ေတာင္ ေၿပာလုိက္ေသးတယ္ ။

ေနာက္ေန႕လဲက် ပိုက္ဆံလည္း သြားေခ်ေရာ အိမ္ရွင္ က အားနာနာနဲ႕ အစ္ကုိရယ္ က်ြန္ေတာ္ တို႕ တစ္ေထာင္႕ငါးရာ ရမွ ေရာင္းနုိင္မယ္ လုိ႕ ေၿပာေတာ႕ေသာ္တာေဆြ ကစိတ္ဆုိးၿပီး စကားကိုဒီ လို ေၿပာငး္ေၿပာ တာ မၿကိုက္ဘူးဆိုၿပီး မဝယ္ခဲ႕ေတာ႕ဘူး။. အဲဒါမွန္ ေပမဲ႕လဲ ကံကမေကာင္းေတာ႕ အမွား ၿဖစ္သြားတယ္ သူ႕ဘဝ မွာ အခ်ိဳ႕ေသာ အခက္အခဲေတြ နဲ႕ရင္ ဆုိင္ခဲ႕ရတယ္ ။
အဲဒီ ေၿမၿကီး ကိုမဝယ္ၿဖစ္တဲ႕ အခ်ိန္မွာဘဲ ကံေကာင္းတယ္ ဆုိရမဲ႕ တခ်ိန္မွာ ကံမေကာငး္ဘူး လို႕ ဆုိရမဲ႕အၿဖစ္နဲ႕ေတြ႕တယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ႕ အဲဒီ အခ်ိန္ မွာ သဴ႕ညီ ဗို္လ္မွူးက အစ္ကုိ႕အတြက္ က်ြန္ေတာ္ အိမ္ေဆာက္ ေပးထားတယ္ ဆုိၿပီး မနီးမေဝးမွာဘဲ အဲဒီေခတ္ က တစ္ေသာင္းခဲြ တန္ အိမ္ ဆုိတာ ကို သူမသိေအာင္ ေဆာက္ေပးထားၿပီး သဴ႕ကုိေပးေနပါတယ္ ။ အဲဒီမွာ ညီအစ္ကုိခ်င္း မရွင္း ၿဖစ္သြားတာ က အပိုင္ေပးတာလား.။ ခဏေပးေန တာ လား ဆိုတာ စာအုပ္ထဲ မွာ ေရးထားတာ မသဲကြဲလိုက္ဘူး. ။ အဲလုိနဲ႕ အဲဒီ အိမ္မွာ ေသာ္တာေဆြ ဟာ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေန ခဲ႕တယ္။ အဲဒီေတာ႕သူလဲ ဘဲ အိမ္ ထပ္ဝယ္ဘိဳ႕ မၿကိုးစားခဲ႕ ေတာ႕ ဘူးလို႕ယူဆရတယ္။ ၿပီးေတာ႕ သူအင္းစိန္ကုိ ေၿပာငး္တာ ကေတာ႕ဖတ္ဘူး ၿကၿပီးၿပီ လုိ႕ယူဆပါတယ။္ အားလံုး စာသမားေတြ ခ်ည္းေတြ ဘဲဆုိတာ သိၿပီးသားပါ။

အဲဒီ တစ္ေထာင္႕ငါးရာ ေၿမၿကီးနဲ႕ အိမ္ကေလး ကိုသာဝယ္ၿဖစ္ခဲ႕ရင္ ေသာ္တာေဆြ အသက္ၿကီးလာတဲ႕ အခ်ိန္မွာ နဲနဲ ခြဲခြဲေရာငး္ သြားၿပီး ထမင္းေလး စားသြားလို႕ရတယ္ ။ ယပ္ကေလးေတာင္ ခတ္ေန လုိ႕ရ ေသး တယ။္ ခုနစ္မုိင္ မွာပါ။ သေဘာေပါက္။

ဆုိလုိခ်င္တာက ကုိယ္႕မိဘ..မွာ ရွိခဲ႕လည္း ကိုယ္႕ဘာသာ ကုိယ္ ေနစရာကုိ ဖန္တည္းထားရမယ္။။ မိဘ ဆီ က မေမ်ွာ္ပါနဲ႕ ။

တုိ႕သူငယ္ခ်င္း သေဘာၤသား.. ဆရာဝန္ၿကီး လင္မယားရဲ႕သား.။ အေတာ္ေလး ခ်မး္သာပါတ။္ယ္ အင္းယားလမ္း..နဲ႕ ေရြေတာင္ၿကားမွာ ေၿမ သံဳး႕ကြက္ ရွိပါတယ။္ သားသမီး သံဳးေယာက္ဘာ ေၿပာ ခ်င္ေသးလဲ..တစ္ေယာက္တစ္ကြက္ ေသခ်ာသေပါ႕။။ ေအးေအးေလး ေနရဳံပါဘဳဲ လုိ႕ထင္သလား မထင္ သလား မသိတဲ႕သူငယ္ခ်င္းဟာ ေၿမကြက္ မဝယ္ပါဘူးး ကြန္ဒုိ ဘဲဝယ္ၿပီးေနပါတယ။္ အခုလားး.. အိမ္ေပၚေတာင္ မတက္ၿဖစ္ပါဘူး..သူရဘုိ႕ မရဘုိ႕ မေရရာေတာ႕ပါဘူး။

ဆုိလိုခ်င္တာ ကေတာ႕ကိုယ္႕ရွိမွ ကုိယ္ရမယ္ ဆုိတာကုိပါ။ အၿမဲဘဲ ကိုယ္႕ဘာသာ ကိုယ္ဝယ္ဘို႕စဥ္းစားပါ။ မိဘ အေမြ ဆုိတာ ရခ်င္မွလဲ ရမယ္။ မရခ်င္လည္းမရဘူး။။ တို႕အဖြားအပ်ိဴၿကီးေတြ အတြင္းပစည္း ေတြ ကို တူမေတြ ကိုေက်ာ္ၿပီး ခ်စ္တဲ႕ အတူေနေၿမးမ တစ္ေယာက္ ကို ေပးခဲ႕တယ။္ တူမေတြ အားလံံုး စိတ္ညစၤ္ သြားေအာင္လုပ္ခဲ႕တယ္။ ဒါေတြ ကိုစဥ္းစားရပါမယ္။။

35 comments:

Anonymous said...

စိတ္ဓါတ္ အေမြ ရရင္ ျပီးတာပါပဲဗ်ာ

ATN

imaginary clouds no 2 said...

စီမံခန္႔ခြဲမူမ်ားကို ဖတ္သြားပါတယ္ ။ ေစာင္႔ဖတ္လွွ်က္။

ZT said...

အင္း။ အေမတို႕လည္း အရင္က စိန္ေတြ ေရႊေတြ မဝယ္ဘဲ ေငြစုစာခ်ဳပ္ေတြခ်ည္း ဝယ္ခဲ့တာ Inflation နဲ႕ ဆိုေတာ့ စုထားသမွ် ဘာမွ အဖတ္မတင္ဘူး။ ဒီလိုပဲ ျပင္ဦးလြင္က ေျမကြက္တစ္ကြက္ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၂၀ ေလာက္က ေရာင္းလိုက္တာ တစ္သိန္းပဲ ရတယ္။ အခု အဲဒီေနရာက ရာေက်ာ္တန္ေနျပီ။ ေျမဆိုတာေတာ့ ရွိရင္မမွားဘူး ထင္ရတာပဲ။

tg.nwai said...

မမဆုိလုိခ်င္သလုိမ်ဳိးပဲ.. သေဘာေပါက္ၿပီးၾကတဲ႔ သူေတြကေတာ႔ လူလည္းမေန.. လူငွားလည္း မထားပဲ..ေျမကြက္ေတြ..တုိက္ခန္းေတြ..ကြန္ဒိုေတြ..
အိမ္ယာေတြကို.. ကိုယ့္သားသမီး တြက္တင္ေတာင္မကဘူး.. ေျမးျမစ္တီတြတ္ အထိေတာင္ စဥ္းစားၿပီး ရင္းနွီးျမွပ္နွံမႈေတြ လုပ္ေနၾကတယ္..။

မမေျပာတာမွန္တယ္..။ ဒါမ်ိဳးေတြ ေတြ႔ဖူးတယ္။ ပင္စင္ယူၿပီးမွ ..ေနစရာမရွိတာေတြ။ အနည္းဆံုးေတာ႔ ေနစရာ..တေနရာေလးေတာ႔ ပိုင္ဆုိင္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားသင္႔ပါတယ္..။

Anonymous said...

ေတာ္ရွာပါတယ္ မမရယ္
ပညာေပး ေဗဒင္ - စုံေထာက္ေက်ာ္ မမ

Anonymous said...

ဟုတ္ ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ မမဂြိ။ ကိုဇနိကို ေျမဝယ္ခိုင္းရမယ္။ ေျမမပါဘူးလား။ မပါလို႔ကေတာ့ လာရာလမ္း ျပန္ၾကြပါ ကိုဇနိလို႔ ေျပာပစ္လိုက္ေတာ့မယ္။

Anonymous said...

လာရာလမ္းက ျပန္ႂကြပါတဲ့မမ လုပ္ပါဦး မမသင္ေပးတာေနာ္ မမေၾကာင့္ ျပန္စည္းရုံးေပး

Moe Cho Thinn said...

မမေရ မိဘအေမြ ပစၥည္းဥစၥာဆိုတာ ထုိက္မွ ရတာမ်ိဳးပါ။ ေမွ်ာ္လင္႔ေကာင္းတဲ႔ဟာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ယုံပါတယ္။ မိဘ ရွိတာ ကိုယ္ရွိတာမဟုတ္လို႔ ဘယ္ေတာ႔မွ မ်က္ေစာင္းေတာင္ မထိုးခဲ႔ဘူး။

မမက လူႀကီးတေယာက္လို ဆုံးမတာ နားေထာင္ရမွာေပါ႔။ ပစၥည္းဥစၥာဆိုတာကလဲ ကိုယ္႔ဖာသာကိုယ္ ၀ယ္မယ္ဆိုတာေတာင္ ကိုယ္နဲ႔ ထိုက္မွ ရတာလို႔ ထင္မိတယ္။ မမေျပာသလို ဆရာႀကီးေသာ္တာေဆြ လိုေပါ႔၊ ၀ယ္မယ္ ဆုံးျဖတ္ထားတာေတာင္ မထိုက္ေတာ႔ မ၀ယ္မိျပန္ဘူး။ အဲဒီေတာ႔ ကိုယ္အဆင္ေျပရင္ ကိုယ္နဲ႔ထိုက္ရင္ ၀ယ္မိမယ္၊ အဆင္မေျပေတာ႔လဲ ကုိယ္နဲ႔ မထိုက္လို႔ ဆိုၿပီး ေအးေအးပဲ ေနခ်င္ပါတယ္ မမရယ္။ ခ်ိဳသင္း အျမင္ေျပာတာပါေလ။

Anonymous said...

ဖတ္ၿပီးသားမွန္း သိေပမယ့္....
:D

၁။ http://www.scribd.com/doc/11472260/Thaw-Dar-Swe-Life-Part-1

၂။ http://www.scribd.com/doc/11472275/Thaw-Dar-Swe-Part-2

strike said...

အေမတစ္ေယာက္ကဲ႔သို႔ခ်စ္ခင္ရတယ္႔ အေမကြန္ရဲ႔
ဆိုဆံုးမမ႔ႉမ်ားကိုဖတ္ရွဳၿပီးသံေ၀ဂရမိပါတယ္။

(အေမကြန္ရဲ႔ Management မ်ားကို စုစည္းၿပီးတက္က်မ္းထုတ္ခ်င္တယ္႔ str)

မီယာ said...

အေမ့ကုိ သရက္ပင္ေလးစုိက္ပါလားလုိ႔ ေျပာမိတာ ငါစားရမွာမွ မဟုတ္ပဲ တဲ့။ အဖြားကလည္း ဘုရားေပးမယ္ ဆုိၿပီး ဘာမွ မထားခဲ့ဘူး။ ကုိယ့္အားပဲ ကုိယ္ကုိးသင့္ပါတယ္။ အေမြဆုိတာ မေမွ်ာ္လင့္အပ္ ပါဘူး။

Anonymous said...

အမ ကြန္ေရ ....
ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ၊ အေမြကုေဋ႐ွစ္ဆယ္ရတဲ့ သူေ႒းသားလို မိဘရဲ႕ အေမြအေျမာက္အျမားရခဲ့ေပမယ့္ တိုးပြားေအာင္ မလုပ္ပဲ ထိုင္စားေနရင္၊ မစီမံမခန္႕ခြဲတတ္ရင္၊ အေမွ်ာ္အျမင္မ႐ွိခဲ့ရင္ အေမြစားအေမြခံရဲ႕ လက္ထက္မွာ တက္တက္စင္ေျပာင္ႏိုင္တာပါပဲဗ်ာ။

ေနာက္တစ္ခု႐ွိပါေသးတယ္ ကၽြန္ေတာ့္ အျမင္ေပါ့ ဟိုးအရင္ေခတ္က လူႀကီးေတြရဲ႕ အျမင္နဲ႕ သူတို႕ စီမံခဲ့ၾကတာေတြ က အခုေခတ္မွာ လြဲေနတတ္ၾကတာကို အခုပိုစ့္မွာ ျမင္ေနရတယ္။ (ဥပမာေပါ့- ေျမ၀ယ္တဲ့ကိစၥ၊ ကားေရာင္းလိုက္တဲ့ ကိစၥ စတာေတြေပါ့) ဘယ္ေနရာက ဘယ္လို အက်ိဳး႐ွိမယ္၊ ဘယ္လို စီးပြားျဖစ္မယ္ ဆိုတာေတြကို သူတို႕ မသိ၊ အေမွ်ာ္အျမင္မ႐ွိခဲ့တာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး အမကြန္၊ ေခတ္တစ္ခုနဲ႕ တစ္ခု ကူးအေျပာင္းမွာ မထင္မွတ္တဲ့ေျမေနရာေတြ၊ တိုက္ခန္းေတြ၊ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြက ေစ်းကြက္၀င္၊ ေရပန္းစားတတ္တဲ့ေနရာေတြ ျဖစ္လာတာမ်ိဳးက်ေတာ့ ျဖစ္လည္း ျဖစ္တတ္သလို အဲဒါက သိပ္ကို ေျပာရခက္သြားတဲ့ အေျခအေနတစ္ရပ္လည္း ျဖစ္သြားတယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္အထင္ေျပာရရင္ အရင္ေခတ္ေတြတုန္းက အခုေခတ္ေတြလို IT ေခတ္၊ နည္းပညာေခတ္၊ မီဒီယာ၊ သတင္းအခ်က္အလက္ေခတ္ေတြလို အျမင္က်ယ္မႈေတြ မ႐ွိသေလာက္ နည္းပါးေနၿပီး၊ Management နဲ႕ ပတ္သက္မႈအပိုင္းေတြကို လက္တေလာစား၀တ္ေနေရးေျပလည္ေစမယ့္ အပိုင္းေတြနဲ႕ အစားထိုးခဲ့မိလို႕ဆိုတာကို ေတြးထင္မိတယ္။ Plan အတြက္ လုပ္ရမယ့္ အျမင္ေတြ နည္းခဲ့လို႕လို႕ ယူဆမိတယ္။ တကယ္ Do တဲ့အခါက်ေတာ့ အခက္အခဲျဖစ္ေစတာလို႕ ထင္မိပါတယ္။ အျပစ္တင္တဲ့ သေဘာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ သံုးသပ္ၾကည့္မိတဲ့ သေဘာပါ။ စံခ်ိန္ စံညႊန္းေတြ က်သြားတဲ့ အတြက္လည္း ပါမယ္ခင္ဗ် ... ။

အခု ဒါေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ သင္ခန္းစာယူၿပီး ေနာက္အ႐ွည္အတြက္ ေမွ်ာ္ျမင္မႈနဲ႕ ကြက္ေက်ာ္ျမင္တတ္မႈတို႕ အေရးတႀကီးလိုအပ္ေနၿပီလို႕ သေဘာေပါက္ နားလည္လိုက္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အနာဂတ္မွာ ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္လာဦးမယ္ဆိုတာကေတာ့ ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္သမို႕ ခန္႕မွန္းတြက္ခ်က္ၿပီး အနီးစပ္ဆံုးေတာ့ ႀကိဳးစားဦးမယ္ဆိုတာကိုလည္း ေနာက္ဆက္တြဲ သေဘာထပ္ေပါက္မိပါတယ္။

အခုပိုစ့္စီးရီးအတြဲကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကို အားရမိတယ္၊ အားပါးတရလည္း ဖတ္မိသလို၊ အားပါးတရလည္း မန္႕မိတယ္၊ အခုလို သံုးသပ္ျပႏိုင္တဲ့ အမကြန္ကိုလည္း ေလးစားပါတယ္။ တကယ္ ႀကိဳဆိုတယ္ဗ်ာ၊ အခုလို ပိုစ့္ေနာက္ 4,5,6,7 ထက္မက ေနာက္ထပ္လည္း ေရးပါလို႕ ေတာင္းဆိုလို္ကပါတယ္။ သေဘာက်တယ္ဗ် ... ။

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္

RePublic said...

ပိုနက္နဲလာပီ၊၊ မဂိြစ္ အေရးအသားေတြ သေဘာက်ေနတယ္ ၊၊ မွတ္ပီ ၊၊

:P said...

မမေရ....
တကယ္ပဲ မွတ္သားစရာေတြပါတယ္....။

Anonymous said...

ေရးခ်က္ သိပ္သိပ္မိုက္...။ ခ်ျပထားတာ ေတာ္ေတာ္ေထာင့္ေစ့တာပဲ... ေအးေလ ဒါေၾကာင့္လဲ.. မKOM ႀကီးရယ္လို႔ ဟိုးဟိုးေက်ာ္ေပသကိုး။

ဆက္ဆြဲပါအံုးဗ်ိဳ႕...

မမသီရိ said...

Management ေတြ အတြဲ လိုက္ၾကီး လာဖတ္သြားတယ္.....
မွတ္သား စရာေလး ေတြ..
တရား ရစရာေလးေတြ နဲ႕..
အေတာ္ ေကာင္း တဲ့ဆီးရီးစ္ ေလးပါ..
ကံ ..ကံ ၏ အက်ိဳး ကလဲ..ရွိေသး သေပါ့ေနာ္...
ေနာက္လဲ ဆက္ေရးပါ အုံး..

Welcome said...

အစ္မ kom .. ..
Lecture လာလုိက္ပါတယ္။ ကုိ႔စ္ ကုန္ရင္ pdf နဲ႔ download လုပ္ခ်င္ပါတယ္။
ေလးစားလ်က္

၀င္းေဇာ္

Rita said...

အစ္မ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေရးျဖစ္သြားၿပီ
သိပ္ေကာင္းတာပဲ
ဒါမ်ိဳးက ဘယ္ MBA Course မွာမွ မပါႏိုင္တာေတြ
သိပ္လဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္

Anonymous said...

ေမြခံထိုက္ေစ ဆိုတဲ့ စကားရွိတယ္ေလ...
ကိုယ္ပိုင္လုပ္အားၿဖင့္ ရထားေသာ အရာသည္သာ မိမိ၏ ပိုင္ဆိုင္မွုသာၿဖစ္သည္။

သက္ေဝ said...

မွတ္သားစရာမ်ား...မွတ္သြားပါ၏။

ksanchaung said...

ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က။ ႏွစ္တန္းသံုးတန္းေလာက္လို႔ ထင္တယ္။ ပါရမီ မဥၹဴလမ္းမွာ ေပတစ္ရာပတ္လည္ ေျမတစ္ကြက္ကို ေရာင္းခ်င္လို႔ ကၽြန္ေတာ့္မိဘေတြကို လာစပ္တယ္။ တစ္သိန္းနဲ႔ပါ။ ေနာက္ဆံုး ကိုးေသာင္းခြဲအထိ ေစ်းေလွ်ာ့လာတယ္။ ခက္တာက လက္ထဲမွာ ကိုးေသာင္းပဲ ရိွလို႔႔ အဖြားက ငါးေသာင္းထုတ္ေပးတယ္။

ဇာတ္လမ္းဆံုးေတာ့ မ၀ယ္ျဖစ္ဘူး။ ပတ္၀န္းက်င္ လူမသန္႔လို႔ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ပါ။ ရာထူးရာခံေတြနဲ႔ အရမ္းအဆင္ေျပေနခ်ိန္ဆိုေတာ့ မိဘ(ကၽြန္ေတာ့္အဖြား)ဆီ အေႂကြးမယူခ်င္တာလည္း ပါတယ္။ ထံုးစံအတုိင္း ကား၀ယ္စီးလိုက္တယ္။ ဒါပါပဲ။

မဟာဆန္ said...

When I read this post, I feel like that my parents are guiding me.
Thanks a lot

လင္း said...

က်ဳရွင္လာတက္တာ ။ ေသခ်ာမွတ္သြားပါတယ္။

Anonymous said...

မခင္ဦးမြန္၊ လာေမးထားတဲ့၊ ပိုက္ပိုက္ေတြ ဘာနားမွာထားလဲငွင္၊
ဘယ္နားမွာထားလဲဆိုေတာ့ “လွ်ိဳ႕၀ွက္”။
ျမန္မာျပည္မွာ ႏွစ္ကိုယ္တူအိမ္ ေဆာက္မလို႕၊
ေျမဘုိးေတာင္ မျပည့္ေသးဘူး၊
အမနဲ႕သာ ေစာေစာသိရင္၊ ေစာေစာ စုမိမွာေပါ့။
ခုေတာ့........
စုတုန္း ...စုတုန္း။

ပန္းခရမ္းျပာ said...

တက္က်မ္းေတြကို လာဖတ္တယ္ ....

Apprenticeship said...

မွန္ဧ။္ ေထာက္ခံဧ။္... The meaning of PhD is one has done a lot of reading. That's my definition though... Surly, you agree with me right? Keep it up sis.

Dr. Yi Yi Win said...

ေမြခံထိုက္ေစ၊ လႉမွ်ေ၀၍၊ ေစာင့္ေလမ်ိဳးႏြယ္တဲ့။
တိုက္တာေတြအေမြေပးမယ့္လူေတာ့ ရိွဘူးရယ္။

Anonymous said...

တယ္ဟုတ္ပါလားဂ်ီးေဒၚရ.. အေတာ္ေရးႏိုင္ ေတြးႏိုင္ပါေပတယ္.. မွန္ပါတယ္ မိဘမွီခိုအားကိုးေနလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ မိဘခ်မ္းသာသာ၊ ဆင္းရဲရဲ ကိုယ္ကပဲ မိဘကိုေထာက္ပံ႔ခ်င္တာ.. ကိုယ္ကပဲလုပ္ေကြ်းခ်င္တာ မိဘေဆြမ်ိဳးေမာင္ႏွမဆီက ေမွ်ာ္မေနခ်င္ဘူး။ ကိုယ္ကပဲ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ တစ္မ်ိဳးလံုးကို ေထာက္ပံ႔ခ်င္တာေလ။

လင်းထက် said...

အျဖစ္ကေတာ့ ေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး အနာေဟာင္း ေတြ ဒုတ္ နဲ႕ တင္ မဟုတ္ပဲ ေသေသ ခ်ာခ်ာ မီးညွပ္ နဲ႕ပါ ဆြေနသလို ခံစား သြားရတယ္ ဟီး ဟီး ..။

JuneOne said...

လာေရာက္ဖတ္မွတ္သြားပါတယ္မမ။

ဆိုးသြမ္း said...

ဖတ္ေတာ့ ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။
သားတို႕က အဲဒီေလာက္ မခ်မ္းသာေတာ့လည္း

:P

Anonymous said...

Management ကပိုမိုနက္နဲ၊နက္ရႉိင္းလာလို႔ေနာက္ဆက္
တြဲေတြၿမန္ၿမန္ဆက္ေရးပါဗ်ဳိ႔ အေမကြမ္(ေဒၚခ်ဳိၿပံဳးအား
ေမခ်ဳိ ဟုေခၚသကဲ႔သို႔ေခၚႏုိင္ပါသည္)

Sonata Cantata said...

တို႔မ်ားမွာေတာ့ စုဖို႔ေ၀းလို႔ အသံုးသမားမို႔ မ်က္ႏွာငယ္ ငွယ္..ငွယ္...
မမေရ အခုမွ စ,စုရင္ေကာ ရေသးလားဟင္?
သားသားေလးႏွစ္ေယာက္ကိုေကာ စုၿပီးသားစာရင္းထဲ ထည့္လို႔ရမလား? (ျဖတ္လမ္းေလးမ်ား လိုက္လို႔ရမလားလို႔ပါ။)
သားတို႔ကို အေမြေလးေတာ့ ေပးခ်င္သား။

တန္ခူး said...

မမေရ… သိပ္တန္ဖိုးရွိတဲ့ ပို ့စ္ေလးေတြပါ… ဟုတ္တယ္ေနာ္… ကြ်န္မလဲ သားေလးတေယာက္ထဲရွိေပမယ့္ သူ ့ဆီက ဘာမွ မေမွ်ာ္ကိုးဘူး… ေယာက်ၤားကို အခုထဲက ေျပာထားတယ္… အိုစာမင္းစာေလး ကုိယ့္ဘာသာစုထားမွလို ့…

ဇင္ေယာ္ said...

အခုေခတ္မွာ ေနစရာ ဖန္တီးဖို ့ကလည္း ေတာ္ရံုတန္ရံု ၀င္ေငြနဲ ့က မရေလေတာ့ အမ္းမားေရ ရြာထိပ္က ေညာင္ပင္ေအာက္မွာပဲ အဖီေလးထိုးေနရမလို ၿဖစ္ေနၿပီဗ်။ အေမြကေတာ့ သိတတ္စကတည္းက လံုး၀ကို မေမွ်ာ္လင့္ဖူးပါဘူးဗ်ာ။ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးပါပဲ။